ลุยกับ"เพื่อน" ที่สีชัง ดาวอังคาร

เรไร

คืนวันศุกร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2549 ห้าทุ่มกว่า...
เวลาปกติที่ได้คุยกับเพื่อนหลายๆคน รวมทั้ง ดาวอังคันนน
เรไร: หยุดสามวันไปเที่ยวไหนละ
ดาวฯ : เค้าจัดไปแพนี่ สนป่ะ
เรไร: ก็บอกเขาไปแล้วว่าไม่ไป ไม่ว่างเดี๋ยวเขาจะหาว่าเรรวนนะสิ
ดาวฯ : ไมไม่ไปอ่ะ ?
เรไร: ไม่ดีกว่า บอกเขาไปแล้ว ไม่อยากกลับไปกลับมา อีกอย่างเขาจะหาว่าหาพวกไปเที่ยวป่าไม่ได้ เลยไม่อยากไป แล้วไปไหนกันดี  ชลบุรีไหม
ดาวฯ : น้ำจืดก็เพิ่งไปมา ไปน้ำเค็มมั่งเหอะ
เรไร: ก็ดีเหมือนกัน ชลบุรีดีกว่าใกล้ๆไปเที่ยวเกาะกัน เกาะสีชังน่ะ สนไหม
ดาวฯ : เวิร์ค หรอ น้องบอกว่าไปครั้งเดียวเข็ดไม่ไปอีกแว้ว
เรไร: แสดงว่าไปไม่ทั่วแน่เลย
ดาวฯ : สีชัง เป็นไงมั่ง
เรไร:ก็สวยดีน่ะ มีหาดทรายน้อย แต่มีหาดนึงชื่อถ้ำพัง สวยทีเดียวแหละดูตะวันตกน้ำ พอดีเลย 14 ค่ำด้วย จะได้ดูพระจันทร์สวนขึ้นมา
ดาวฯ : โห! ชื่อ จะไหวหรอเนี่ยะ
เรไร:ไปป่าวละ 
ดาวฯ อื่ม..งั้นเตรียมตัวไงมั่งอ่ะ
เรไร:ก็ไม่ต้องเตรียมอะไรมากเอาเต้นท์ไปแล้วกัน มีที่ให้กาง เสื้อผ้าก็ตัวใครตัวมัน แต่ที่สำคัญหาน้ำผลไม้ติดไปจิบแก้ร้อนหน่อยแล้วกัน
ดาวฯ : ถ้าสวยอย่างว่าก็น่าสน
เรไร:จะชวนใครละ ใครเขาจะไปกับเรา  ทัวร์ยาจกนี่นา ไปกันแค่นี้แหละ สบายใจ เพื่อนไปหาเอาข้างหน้า
ดาวฯ : โอเช.. เจอที่ไหน? ไปไง? กี่โมง?
เรไร:เอาสะดวก แถว เซ็นทรัลบางนามั้ย สัก เก้าโมง เอารถไปเองดีกว่า เดี๋ยวไปรับโอเชป่าว 
ดาวฯ : ก็ดี จะรอม้าสีหมอกมาเกยแล้วกัน
เรไร:ได้เลย แล้วเจอกัน