27 สิงหาคม 2549 08:42 น.
เรไร
.......คงไม่มีใครยืนอยู่ในเงาของใครอีกคนได้...........ไม่ว่าใครฉัน หรือเธอ
15 กุมภาพันธ์ 2549 13:47 น.
เรไร
คืนวันศุกร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2549 ห้าทุ่มกว่า...
เวลาปกติที่ได้คุยกับเพื่อนหลายๆคน รวมทั้ง ดาวอังคันนน
เรไร: หยุดสามวันไปเที่ยวไหนละ
ดาวฯ : เค้าจัดไปแพนี่ สนป่ะ
เรไร: ก็บอกเขาไปแล้วว่าไม่ไป ไม่ว่างเดี๋ยวเขาจะหาว่าเรรวนนะสิ
ดาวฯ : ไมไม่ไปอ่ะ ?
เรไร: ไม่ดีกว่า บอกเขาไปแล้ว ไม่อยากกลับไปกลับมา อีกอย่างเขาจะหาว่าหาพวกไปเที่ยวป่าไม่ได้ เลยไม่อยากไป แล้วไปไหนกันดี ชลบุรีไหม
ดาวฯ : น้ำจืดก็เพิ่งไปมา ไปน้ำเค็มมั่งเหอะ
เรไร: ก็ดีเหมือนกัน ชลบุรีดีกว่าใกล้ๆไปเที่ยวเกาะกัน เกาะสีชังน่ะ สนไหม
ดาวฯ : เวิร์ค หรอ น้องบอกว่าไปครั้งเดียวเข็ดไม่ไปอีกแว้ว
เรไร: แสดงว่าไปไม่ทั่วแน่เลย
ดาวฯ : สีชัง เป็นไงมั่ง
เรไร:ก็สวยดีน่ะ มีหาดทรายน้อย แต่มีหาดนึงชื่อถ้ำพัง สวยทีเดียวแหละดูตะวันตกน้ำ พอดีเลย 14 ค่ำด้วย จะได้ดูพระจันทร์สวนขึ้นมา
ดาวฯ : โห! ชื่อ จะไหวหรอเนี่ยะ
เรไร:ไปป่าวละ
ดาวฯ อื่ม..งั้นเตรียมตัวไงมั่งอ่ะ
เรไร:ก็ไม่ต้องเตรียมอะไรมากเอาเต้นท์ไปแล้วกัน มีที่ให้กาง เสื้อผ้าก็ตัวใครตัวมัน แต่ที่สำคัญหาน้ำผลไม้ติดไปจิบแก้ร้อนหน่อยแล้วกัน
ดาวฯ : ถ้าสวยอย่างว่าก็น่าสน
เรไร:จะชวนใครละ ใครเขาจะไปกับเรา ทัวร์ยาจกนี่นา ไปกันแค่นี้แหละ สบายใจ เพื่อนไปหาเอาข้างหน้า
ดาวฯ : โอเช.. เจอที่ไหน? ไปไง? กี่โมง?
เรไร:เอาสะดวก แถว เซ็นทรัลบางนามั้ย สัก เก้าโมง เอารถไปเองดีกว่า เดี๋ยวไปรับโอเชป่าว
ดาวฯ : ก็ดี จะรอม้าสีหมอกมาเกยแล้วกัน
เรไร:ได้เลย แล้วเจอกัน
28 มกราคม 2549 16:02 น.
เรไร
คุ ณ ย า ย ค้ า บ
หลาน : ยาย..ยาย
ยาย : หา?
หลาน : ยายว่างไหมเนี่ย?
ยาย : ว่าง
หลาน : คุยด้วยคนนะยาย
ยาย : เอาสิหลานเอ้ย..นั่งก่อนๆ
หลาน : เอ่อ....ยายก็ลุกขึ้นสิ
ยาย : ทำไมยายต้องลุกขึ้นด้วยล่ะ
หลาน : ผมจะได้นั่งก่อน
หลาน : ยาย..
ยาย : หา...
หลาน : ยายปีนี้ดูแก่มากเลยนะยาย..อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ..?
ยาย : เมื่อ20ปีที่แล้วยายอายุ50 ไม่รู้ว่าตอนนี้มันยังจะ50อยู่หรือป่าว
ไม่ได้นับมานานแล้ว
หลาน : โห...ยาย ป่านนี้มันไม่เหลือ 9 ขวบแล้วหรอ..
แล้วลูกเต้าไม่มีหรอยายถึงมานั่งคนเดียวเนี่ย
ยาย : มี..
หลาน : อ้าว..แล้วทำไมเค้าไม่มาด้วยอ่ะ
ยาย : มีลูกชายสองคน คนหนึ่งอยู่ระยอง คนหนึ่งอยู่เชียงใหม่โน่น
นายคนหนึ่งมันจะให้ยายไปอยู่เชียงใหม่...อีกคนหนึ่งจะให้ยายไปอยู่ระยอง..
ตัดสินใจไม่ถูกไม่รู้จะไปอยู่กะใครเนี่ย?
หลาน : โอ้โฮ..ยายนี่โชคดีจังเลย ลูกแย่งกันเลี้ยง
ยาย :โชคดีกะผีอะไรล่ะ...ก็นายคนที่อยู่ระยอง..มันจะให้ไปอยู่เชียงใหม่
นายคนที่อยู่เชียงใหม่..มันจะให้ไปอยู่ระยอง
หลาน : เออ..ยาย..อย่าไปคิดมากเลยอายุปูนนี้ร่างกายยังแข็งแรงอยู่ก็
ถือว่าโชคดีแล้ว
ยาย : โอ้ย..แข็งแรงที่ไหนกัน ตอนนี้กำลังแย่เลยว่ะ
หลาน : แย่ที่ไหนยาย..ก็เห็นแข็งแรงดี
ยาย : เดี๋ยวนี้ยายมีอาการแปลกๆ เช่น
นั่งๆอยู่เนี่ย..ถ้าลุกขึ้นปุ๊บ..มันจะยืนทุกทีเลยว่ะเป็นอะไรไม่รู้
หลาน : ลุกแล้วยืนน่ะมันธรรมดานะยาย..ยายเคยเห็นคนล้มทั้งยืนมั้ยยาย..?
ยาย : ไม่เคยว่ะ
หลาน : อยากเห็นมั้ย..?
ยาย : อย่าเลย..ยายแก่แล้ว
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอยากรู้อยากเห็นอะไร
หลาน : อ้าว..เป็นอะไรไปหรอยาย..?
ยาย : สงสัยจะแก่ตัวมาก นั่งนานๆแล้วมันจะมีปัญหา.
หลาน : มันเป็นยังงัยหรอยาย..?
ยาย : อีขาซ้ายนี่มัน...ชา
หลาน : แล้วขาขวาล่ะยาย..?
ยาย : กาแฟว่ะ..
หลาน : ผมว่ายายต้องรีบไปหาหมอแล้วล่ะ..
ยาย : ทำไมล่ะ..?
หลาน : ถ้าปล่อยไว้นานๆมันจะเป็นโอวัลตินนะยาย
ยาย : อืม..แล้วพอยืนนานๆนะ..ขาซ้ายมันจะปวด
หลาน : โอ้ย..เป็นเรื่องธรรมดายาย อายุมากแล้วนี่ มันก็ปวดสิ
ยาย : ไม่จริงหรอก..ขาข้างขวานี่ก็อายุเท่ากัน..ไม่เห็นมันปวดละ..?
เพื่อนส่งมาให้ อ่านเล่น ขำๆ
14 ธันวาคม 2548 19:58 น.
เรไร
...........เกือบเที่ยงคืนของวันที่ 9 ธันวาคม 2548
น้าๆๆ ทำอะไรอยู่เก็บของเสร็จหรือยัง เสียงของดาวอังคันเรียกอยู่หน้าบ้าน
เออ เรียบร้อยแล้วไปกันเถอะ ช่วยแบกสมบัติขึ้นรถหน่อยสิ
จุดหมายปลายทางของเราคือ อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ
ไปตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับ ร้อยฝัน
เราเลือกใช้เส้นทางสายเอเซีย มุ่งหน้าผ่าน อ.ตากฟ้า อ.หนองบัว ไปกันตามแผนที่ใช้เวลาหลายชั่วโมง เกือบหลงซะหลายครั้ง ก็เดาๆกันไป
ตีห้ากว่าๆ โทรถามทางร้อยฝันอีกครั้ง
อ้อยให้ไปรอที่ไหน ตอนนี้อยู่แถวหนองบัวแดง จะให้รอที่ คอนสารหรือ ชุมแพ
ผมถามร้อยฝันอย่างนั้น
มาคอนสารก็ได้ หรือจะเข้าไปชุมแพก็ได้ ร้อยฝันตอบกลับมา
เราว่าจะเลยเข้าชุมแพสักหน่อยไปหาเพื่อนน่ะ แต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ตรงไหน
รู้จักหรือเปล่า ชื่อตาผุย ชุมแพ ผมอำเพื่อนแก้ง่วง แต่ร้อยฝันเงียบไปพักนึง คงกำลัง งง (อะไรของมันหว่า) หรือไม่ก็เมาขี้ตาแน่นอน มุขด้านสิครับท่าน
ก็เลยสรุปว่าไปรอกันที่ บ้านห้วยยาง อ.คอนสาร
16 กันยายน 2548 09:23 น.
เรไร
คืนนี้เป็นค่ำคืนหนึ่งในหลายๆคืน
ที่ผมพาตัวเองมานั่งริมฝั่ง...แม่น้ำเจ้าพระยา
มานั่งครุ่นคิดอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องวันวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้
ว่ามันเกิดอะไร ได้พบสิ่งใด และชีวิตจะเป็นอย่างไรในวันพรุ่งนี้....ช่างมัน
ริมสายน้ำที่ไหลเอื่อยๆ ลมพัดแผ่วๆคืนนี้เป็นคืนไร้จันทร์ ไร้เมฆมาบัง
มองเห็นหมูดาวระยิบระยับพร่างพราวเต็มท้องฟ้า
...ผมเงยหน้าขึ้นไปมองอยู่อย่างนั้น นานเท่าแค่ไหนไม่ได้คิดไม่ได้สนใจ
ปล่อยความคิดลื่นไหลในในห้วงแห่งความทรงจำ....
เมื่อหลายปีก่อนที่ริมฝั่งน้ำแห่งนี้
หน้าส่วนตัว
3036
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
