16 มิถุนายน 2548 14:44 น.
เรไร
ขนมจีน...ขนมจีบ..ฟักทองแกงบวดมาแล้วจ้า
เสียงที่คุ้นหูของแม่ค้าขายอาหารยามค่ำคืน
เป็น 10 ปีแล้วละมั้ง ที่ได้ยืนเสียงนี้
ผมคนนึงละ เป็นลูกค้าไม่ค่อยประจำกับพี่คนขายเท่าไหร่
แกจะมาเข็นรถเข็นผ่านหน้าบ้านก็หลัง สองทุ่มไปแล้ว
บางวันก็มาเกือบห้าทุ่ม แล้วแต่ว่าวันไหนลูกค้าตามรายทางเยอะ
ก็จะมาช้าหน่อย
อุดหนุนพี่แกอยู่หลายปีไม่เคยถามชื่อแกสักที เวลาเข็นรถผ่านหน้าบ้านก็จะร้อองบอกว่าวันนี้มีอะไรขาย
กระเพาะปลาบ้าง ราดหน้าบ้าง ขนมจีนบ้าง แล้วแต่วงรอบวันไหนจะขายอะไร
คืนนึง ไม่กี่วันมานี้เอง วันนั้นคงปอปลงประทับละมั้ง กินอะไรไปตั้งหลายอย่างเมื่อตอนเย็น
แต่ปากก็อยากกินไม่หยุด เคยเป็นกันไหมครับอาการแบบนี้
สามทุ่มกว่า ก็ได้ยินเสียงแม่ค้าที่คุ้นเคย ร้องขายขนมจีน นึกสนุกอย่าไปแกล้งแก
เลยรีบวิ่งไป
" พี่ขนมจีนอะไรครับวันนี้ "
"มีแกงเขียวหวานลูกชิ้นปลาเอามั้ย "
" ไม่หรอกครับพี่ วันนี้อิ่มแล้ว แค่แวะมาดูว่าขายอะไร "
แกค้อนผมซะหลายวงเหมือนกัน แต่แกก็ขำ ผมก็ยิ้มๆ แต่ซื้อถั่วแปป แกมาถุงนึง
แล้วก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน
ก็อำแกอย่างนี้อยู่หลายครั้ง บางทีก็ซื้อ บางทีก็อำแก ประสาคนคุ้นเคยกัน
ผมลืมคำนี้ไป " สิบปีล้างแค้นไม่สาย "
วันหนึ่ง เวรกรรมมันตามทัน
สี่ทุ่มกว่า คืนนี้ลูกค้าคงเยอะ แกเลยมาช้ากว่าปกติ
แล้ววันนั้น ปอปเข้าสิงผมอีกเหมือนกัน ตั้งแต่เย็นมีกาแฟตกถึงท้องไปแก้วเดียว
หิวววว....ตาลายเชียวแหละกำลังนึกถึงแม่ค้าเจ้าเดิมอยู่พอดี
..พลันก็ได้ยินเสียง " กระเพาะปลา ขนมจีบ ข้าวเหนียวเปียกมาแล้วจ้า "
...เหมือนสวรรค์โปรด รีบเปิดประตูออกไป เห็นแกจอดรถเข็นรออยู่หน้าบ้าน
ใจก็นึก แหมม วันนี้รู้ด้วยว่าหิว
พอเดินไปถึง
" พี่กระเพาะปลาถุงนึก พิเศษนะครับ"
" อ้อ แล้วก็ข้าวเหนียวเปียกด้วย วันนี้หิว "
พี่แกฉีกยิ้มกว้างๆเลย แล้วแกก็หัวเราะ
" อ๋อ วันนี้นะ ของหมดแล้ว เข็นมาเนี่ยมาบอกเฉยๆ ว่าวันนี้ขายอะไร
ทีแรกก็จะกลับบ้าน แล้วคิดถึงเรานั่นแหละ คิดว่าคงอยากกินอะไร
เลยเข็นรถมาบอกว่าขายอะไรเท่านั้นเอง แกหัวเราะ แล้วก็เข็นรถเข็น
จากไปพร้อยเสียงหัวเราะ ค่อยๆจางไปกับรถเข็นของแก
ส่วนผมนะหรือ นั่งขำแกอยู่ตรงนั้นแหละ
หิวก็หิว...ก็พูดไม่ออก เฮ้อ...กรรม !!!!
26 พฤษภาคม 2548 18:22 น.
เรไร
ผมไม่ใช่นักเดินทาง...
แต่ผมเป็นคนชอบเดินทาง เตร็ดเตร่ เร่ร่อน
ไปกับเป้ใบเก่าๆ รองเท้าโทรมๆ กางเกงขาดๆ กีต้าร์ และหัวใจเยินๆ
สมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ ที่ติดตัวอยู่เสมอ
ไปมันทุกที่ ที่อยากไป โบกรถไปบ้าง นั่ง บขส.บ้าง
แล้วแต่สภาวะเศรษฐกิจในกระเป๋าจะเอื้ออำนวย
... ไปตามแต่ใจปรารถนา ...
ชีวิตก็แล้วแต่ขาพาไป
ยากไร้ญาติมิตร ...พี่น้องหมางเมิน
ยามเช้าย่ำเท้าไปกินข้าวแกง
ยามแลงบางครั้งก็ท้องหิวโซ.....
ข้ า ง ถ น น ... ค า ร า ว า น
19 เมษายน 2548 21:30 น.
เรไร
. . . .ทะเลอาจดูคลุ้มคลั่งในบางครั้ง . . . แต่ก็มิใช่ตลอดเวลา. . .
20 กุมภาพันธ์ 2548 02:48 น.
เรไร
อยากไปทะเลจัง ว่างๆ เรานั่งรถทัวร์ไปกันไหม
ผมเปรยเบาๆ กับเธอ ...คนที่ผมรัก
อยากชวนเธอไปด้วยกัน
ไปนั่งฟังเสียงคลื่น ดูพระอาทิตย์ดวงกลมโตสีส้ม จมหายในทะเล
"หนูไม่ว่างหรอกค่ะพี่ ช่วงนี้หนูมีสอบ "
เธอบอกเพราะเธอไขว่หาความรู้ เป็นนักศึกษาภาคค่ำ
"เอาไว้เราหาโอกาสไปกันสักครั้งน่ะ"
ผมก็บอกเธอไปอย่างนั้น
4 กุมภาพันธ์ 2548 05:33 น.
เรไร
.....ชีวิตมันก็เดินตามทางของมันไปเรื่อย ผ่านกาลเวลา
.....ไปในเส้นทางของมัน แต่...ความรู้สึกกับคุณ
ก็ไม่เคยจืดจางลง .... สักนิดเดียว
ยังคงมั่นอยู่อย่างนั้น ยามที่เห็นคุณมีใคร ใคร ไปไหนกับใคร ..... หัวใจมันแค่เพียงอิจฉา...เหมือนหมานั่งมองเครื่องบิน
จนถึงเวลาที่ผมต้องไปฝึกงาน ที่จังหวัดที่อยู่เหนือสุด
ของประเทศไทย มันเป็นโชคชะตา หรือฟ้ากลั่นแกล้ง
คุณเลือกที่จะไปที่เดียวกับผม คุณไปเป็นครูอาสาฯ อยู่บนดอย
แต่ผมไปเป็นเหมือนจับกัง.... อยู่บนขุนเขาเดียวกัน
เราต่างไปเป็นคนแปลกหน้า ..... แปลกถิ่น .....
และคือครั้งแรกที่ได้สนทนากัน ได้เล่าเรื่องราว ต่างๆ มากมาย ..... ได้นั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน .... คุยกันจนมืดค่ำ
.... เล่นดนตรีร่วมกันกับเพื่อน ๆ
ท่วงทำนองดนตรีพื้นบ้าน สะล้อ .... ซอ .... ซึง ....
..... เสียงเหล่านั้นดังก้องกังวาน ในหัวใจของผม ตลอดมา.....
แต่รู้ไหมว่าผมต้องขี่จักรยานทางกลับที่พัก 5 กิโล ....ทุกวัน
.....คงเพราะ อย่างนี้ทำให้ผมชอบขี่จักรยาน ... ถึงทุกวันนี้
..............ในช่วงเวลานั้นอยากจะกอดคุณ แค่เพียงคิด ....... ผมก็อบอุ่นแล้ว......จริง ๆ
วันเวลา มิตรภาพ ไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ .. ชีวิตคนเราต้องก้าวเดินต่อไปเมื่อถึงเวลา ..... ที่ต้องไป
วันนั้น ..... วันที่คุณได้ห่างหาย ไปนานเท่าใดแล้ว 10 ปี... หรือมากกว่านั้นแน่
ผมมิเคยลืม ใบหน้าของสาวน้อย บนรถประจำทาง ที่ตัวเองต้องตื่นแต่เช้ามาคอยมองทุกวัน
ผมอยากขอบคุณ .. คุณ เหลือเกิน ที่ทำให้เข้าใจ
ความหมายของคำว่า..... ความผูกพันธ์ ....
..... ความรู้สึก ดี ๆ ในชีวิต ทำให้ผมมองความรัก
.. เป็นสิ่งสวยงาม ตลอดมา และตลอดไป
ความรักทุกครั้งที่ผ่านเข้ามา จะลงเอยอย่างไร
ผมยินดี และดีใจ ที่จะได้ ชื่นชม ดื่มด่ำกับมัน
แม้ว่า....ดอกรักดอกนี้จะบานบนต้นโศกก็ตาม
หน้าส่วนตัว
1447
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
