๏..ฤๅว่าเรา

เรไร

 ๏..เรา..ใช้ชีวิตเลื่อนไหลไปตามโลก
ไปตามโชคชะตาฟ้าลิขิต
ตามกระแสเชี่ยวกรากลากความคิด
ลืมถูกผิดชอบธรรมตามครรลอง

เรา...คอยไขว่คว้าแก่งแย่งคอยแข่งขัน
ตามห้ำหั่นเพื่อสิ่งชอบมาตอบสนอง
อยากพบสุขสดใสไว้ครอบครอง
เราจึงต้องกระเสือกกระสนทุรนทุราย

เรา...แค่มองสิ่งยิ่งใหญ่เพียงชัยชนะ
คือตรรกะไปถึงซึ่งจุดหมาย
ต่างแข่งขันแย่งชิงทั้งหญิงชาย
สิ่งสุดท้ายอะไรหรือคือรางวัล

เรา...ก็เพียงแค่จดจำความสำเร็จ
จริงหรือเท็จมิเที่ยงแท้แค่สุขสันต์
ที่เราเดินตามทางไม่ต่างกัน
สุดทางฝันคงเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย



 ๏..เราต่างรู้ดีกว่าช่วงเวลาที่เดินไปในแต่ละนาที
........ของชีวิต
เราค้นหา..เราไขว่คว้า..สิ่งใด...เราต่างรู้

...............รู้ซึ่งจุดมุ่งหมาย..
..........และปลายทางของความฝัน....

..........มีเพียงสิ่งเดียวที่เราไม่อาจหยั่งรู้ได้...ว่า..
ที่ปลายทางของความฝัน
.......อะไร หรือสิ่งใด....ที่รอคอยเราอยู่
...ฉันไม่รู้.....เธอไม่รู้..และเราต่างไม่รู้...ว่าสิ่งใด

....ตราบที่ยังมีลมหายใจ......
....ตราบที่หัวใจยังมีฝัน
....ตราบชีวิตวันนี้เพื่ออีกวัน
....หรือ..จนกว่าความฝัน....จะไม่มี