29 พฤษภาคม 2550 15:49 น.
เรไร
บอกใจของตนอดทนหน่อย
จงอย่าเศร้าสร้อยหรือหงอยเหงา
ทุกข์ทนไม่นานคงบรรเทา
สงบใจของเราเท่านั้นพอ
ให้ผ่านวันนี้ไปเสียก่อน
รุ่มร้อนหัวใจทำไมหนอ
กี่ร้อนกี่หนาวเคยเฝ้ารอ
ทนต่ออีกวันอย่าหวั่นเลย
มีเรื่องเลวร้ายตั้งหลายสิ่ง
ยอมนิ่งทุกอย่างยอมวางเฉย
ยอมเขาเหยียบย่ำซ้ำเหมือนเคย
ยากเอ่ยนิยามบอกความนัย
รออรุณรุ่งสางสว่างแสง
ส่องแสดงอนาคตที่สดใส
สร้างฝันทอดยาวเพื่อก้าวไป
วันใหม่พรุ่งนี้คงดีงาม
26 พฤษภาคม 2550 12:40 น.
เรไร
เหนือกว่าความเป็นจริงทุกสิ่งสรรพ
ยากจะรับรู้ได้ด้วยเหตุผล
เพราะมีความพิเศษเหมือนเวทย์มนต์
ยากคิดค้นด้วยตำราวิชาการ
ไร้ตัวตนรูปกายให้จับต้อง
ไร้ทำนองสำเนียงเสียงขับขาน
ไร้กลิ่นหอมยั่วยวนดุจดวงมาลย์
ไร้รสซ่านชวนชิมให้ลิ้มลอง
แต่อำนาจเหลือร้ายมากมายนัก
ยังรู้จักสร้างสิ่งชอบตอบสนอง
และทำลายให้ราบเป็นหน้ากลอง
หากครอบครองด้วยสติถูกวิธี
มันอยู่ในตัวตนคนทั้งโลก
มิใช่โชคชะตาหรือราศี
จะเลือกใช้ด้านไหนร้ายหรือดี
สุดแต่ที่จะถวิลในจินตนาการ
12 พฤษภาคม 2550 09:44 น.
เรไร
ฉันเหมือนมีปมด้อยดูต้อยต่ำ
คงมีกรรมทำไว้ในชาติก่อน
มาชาตินี้โหยหาด้วยอาวรณ์
อยากขอพรบนบานท่านเทวา
อยากสูงส่งคนเชิดชูอยู่เหนือมนุษย์
เป็นที่สุดจิตวาดปรารถนา
อยากให้ใครนอบน้อมพร้อมบูชา
เห็นคุณค่าว่ายอดเยี่ยมไร้เทียมทาน
เกิดความคิดน่าตลกอยากยกระดับ
จึงนั่งจับแข้งขาจะฝันหวาน
หวังไว้อยากยกตนพ้นดินดาน
เหนือพื้นฐานสูงค่ากว่าที่เป็น
แต่มิอาจทำได้ดั่งใจหวัง
หมดกำลังล้มลุกแสนทุกข์เข็ญ
โถทำไมช่างลำบากดูยากเย็น
ก็ไม่เห็นสูงขึ้นมาเกินกว่าใคร
หรือให้ใครอุ้มชูไม่รู้ว่า
มีศรัทธาแน่วแน่สักแค่ไหน
จะโอบอุ้มตัวเรานานเท่าใด
หากแรงใจเริ่มลดคงหมดกัน
พอหันมองความจริงสิ่งที่เห็น
อยากจะเป็นเทวดาช่างน่าขัน
พบว่าเราธรรมดาคนสามัญ
แค่นั่งฝันเพ้อพกตลกจริง
10 พฤษภาคม 2550 23:48 น.
เรไร
ในตาตกผลึกสะอึกสะอื้น
ทนกล้ำกลืนเวียนวนกับหม่นหมอง
อีกกี่ครั้งหัวใจได้ครอบครอง
สุขสมปองรักรื่นชื่นอารมณ์
แต่วันนี้เจ็บปวดแสนรวดร้าว
จากเมื่อคราวรักสะดุดสุดขื่นขม
มาซ้ำที่แผลเก่าให้เศร้าตรม
มันระบมหม่นมัวทั้งหัวใจ
หมดหนทางเยียวยารักษาแผล
มันยับเยินย่ำแย่เกินแก้ไข
หาหนทางบรรเทาสักเท่าใด
ยิ่งช้ำในปวดแปลบแทบวายปราณ
ขอสักคนปรานีจะมีไหม
แม้นว่าใครมีจิตคิดสงสาร
ช่วยให้ฉันพ้นทุกข์ทรมาน
โปรดทำทานช่วยเหลือเอื้ออาทร
เอาหัวใจช้ำชอกออกจากร่าง
เอาไปวางห่างกายเอาไว้ก่อน
จงเอามีดมาปาดให้ขาดรอน
ขอวิงวอนโปรดเอื้อมันเหลือทน
เพื่อไม่ต้องมีใจเอาไว้เจ็บ
ไม่ต้องเก็บต้องรับความสับสน
ไม่ต้องมีความหวังให้กังวน
ไม่ต้องทนอกหักเพราะรักใคร
5 พฤษภาคม 2550 02:59 น.
เรไร
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
ฉันคงพร่ำเพ้อละเมอหา
คงต้องดื่มด่ำเพียงน้ำตา
เจ็บปร่ารันทดสลดใจ
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
จะเจอรักแท้อยู่ที่ไหน
ชีวิตที่เหลือจะเพื่อใคร
เหมือนลมหายใจมันไม่มี
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีเธอ
คงเก้อฝันหลีกติดปีกหนี
อนาคตวาดวางไว้อย่างดี
ไม่มีเหลือเลยให้เชยชม
ถ้าหากโลกนี้ไม่เรา
เปลี่ยวเปล่าวันคืนคงขื่นขม
อยู่อย่างหงอยเหงาเศร้าระทม
สิ้นลมหายใจถ้าไร้เธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1863
