พอแล้วพอหัวใจมิไหวแล้ว หมดวี่แวววันชื่นคืนสุขสม เหลือแต่ความทรงจำกับช้ำตรม ยากเกินข่มเก็บกลั้นน้ำนัยน์ตา บอกหัวใจอ่อนล้าให้กล้าแกร่ง เสริมกำแพงหัวใจให้แน่นหนา มิอยากให้ร้าวรานผ่านเข้ามา หยุดไขว่คว้าหยุดพักไม่รักใคร ไม่อยากฝันละเมอหรือเพ้อหา ยามหลับตาทุกคืนฝืนมิไหว มิอยากคิดถึงตักอุ่นละมุนละไม มิอยากให้ใจรออย่างทรมาน แค่เพียงอยู่อย่างนี้ก็ดีถม เก็บช้ำตรมมิอยากให้ใครสงสาร ขออยู่กับความฝันในวันวาน ให้ใจกร้านชาชินจนสิ้นลม