11 พฤษภาคม 2549 15:01 น.
เรไร
ใครจะอยู่ดูแลตอนแก่เฒ่า
ใครจะเฝ้าห่วงใยคอยไต่ถาม
ใครจะดับไฟทุกข์ที่ลุกลาม
ใครจะหามเมื่อตายวายชีวา
ใครจะคอยปลอบขวัญในวันทุกข์
ใครจะปลุกหัวใจให้แกร่งกล้า
ใครจะอยู่ใกล้ชิดยามนิทรา
ใครจะมาคู่ฤดีจะมีใคร
เป็นเหมือนข้อข้องใจจึงไต่ถาม
เป็นนิยามความประสงค์เลยสงสัย
เป็นทานเถิดโปรดตอบจะขอบใจ
เป็นผู้ใดไหนกันตอบฉันที
9 พฤษภาคม 2549 00:00 น.
เรไร
เพียงเพราะพ่ายแพ้ ฤทธิ์แห่งรัก
หากห้ามหักห่วงหา เมื่อคราก่อน
มิมุ่งหมายเมียงมองกองไฟฟอน
เลยรุมร้อนร้าวรวดจนปวดใจ
น้ำนองเนตรเนืองนิตย์ เป็นกิจวัติ
โศกเศร้าซัดซึมเซ่อ จึงเผลอไผล
หลงลมรักล่องลอย ปล่อยฤทัย
หม่นหมองไหม้หมดมาน ผลาญชีวา
กายกอดเก็บกล้ำกลืน แสนขื่นขม
ตราบตัวตรมตรอมตาย ไห้โหยหา
อ่อนแอโอ้อกเอ๋ย เลยโศกา
ชีพชินชาชอกช้ำ คำรักลวง
2 พฤษภาคม 2549 14:41 น.
เรไร
เมืองสยามผ่านกี่ยุคที่ทุกข์เข็ญ
มิเคยเป็นประเทศราชทาสใครเขา
สุวรรณภูมิขวานทองของไทยเรา
มีรากเหง้าประเพณีที่งดงาม
ความเป็นไทยรักสงบถูกลบหลู่
เกิดศัตรูฉกาจกล้ามาหยาบหยาม
คอยยัดเยียดวัฒนธรรมที่ต่ำทราม
พยายามมอมเมาเยาวชน
ค่านิยมยกย่องชอบของนอก
ถูกเขาหลอกมาขายขยายผล
ให้ผู้ลากมากดีทั้งมีจน
ต้องดิ้นรนเสาะหามาครอบครอง
เสียงดนตรีสมัยใหม่ไม่เอาถ่าน
น่ารำคาญอึกทึกดังกึกก้อง
แค่จังหวะกระแทกใส่ไร้ทำนอง
ไม่สอดคล้องสัมผัสอรรถรส
ดนตรีไทยของเราที่เก่าแก่
มิเคยแม้ปลาบปลื้มซ้ำลืมหมด
คงไม่มีวันหน้าอนาคต
เหลือปรากฏจดจำในตำรา
จะเติบโตต่อไปอย่างไรเล่า
หากผองเราหลงเพ้อละเมอหา
กับของที่มิใช่ภูมิปัญญา
ลืมคุณค่างดงามตามแบบไทย
จักอยู่อย่างยั่งยืนจงตื่นเถิด
ชาติกำเนิดรากเหง้าเราอยู่ไหน
ฤ ว่าลืมแล้วหรือเราคือใคร
สัญชาติได้ไทยแท้แค่ทะเบียน