31 มกราคม 2549 09:14 น.
เรไร
เพื่อนเอ๋ย
เจ้าคิดหวังสิ่งใดให้ชีวิต
มองสิ่งถูกหรือผิดคิดไฉน
จะตัดสินดีเลวทำเช่นไร
ด้วยหัวใจ ฤ ความจริงสิ่งที่เป็น
ความฝัน
เจ้าระเริงลุ่มหลงใหล ฤ ได้ปลื้ม
ถึงทำลืมเงาแสงแห่งทุกข์เข็ญ
ตะเกียกตะกายคอยเฝ้าทุกเช้าเย็น
หวังมองเห็นจ้องจับจินตนา
จินตนาการ
เจ้าอยู่กับความอยากที่มากล้น
แสนสับสนเพราะใจมันใฝ่หา
สิ่งเกินจริงหลงเสน่ห์เล่ห์มารยา
เฝ้าไขว่คว้ามากมายเท่าไหร่กัน
ความหวัง
เจ้าจะปีนขึ้นสู่ยอดภูผา
เพื่อตามล่าความงามอร่ามฝัน
ที่สูงค่ากว่าใครไหนเทียมทัน
ฤ มิหวั่น ฤ ประเมินว่าเกินตน
ความจริง
เจ้าอยู่กับความจริงสิ่งใดเล่า
ความว่างเปล่ารอบกายไร้เหตุผล
กับไขว่คว้าเคว้งคว้างอย่างกังวล
ฤ ยอมทนกับความจริงสิ่งที่มี
30 มกราคม 2549 08:47 น.
เรไร
๏..ยามแรกเริ่มรับสดับเสียง.........มธุเสนาะจิตเพียง
ลุ่มหลงสำเนียง..............................มิไตร่ตรอง
๏..หากได้ครุ่นคิดพินิจลอง............สติวิเคราะห์สิมิหมอง
หรือเพียงสนอง..............................กิเลสตน
๏..อัตตาหยั่งรากประสิทธิ์ผล..........สุตะกิระศุภะหม่น
สิ้นจากกมล....................................เพราะวาจา
๏..แม้นหากทบทวนจะรู้ว่า..............นยะวจิมฤษา
น้อมนำอุรา.....................................ธ หมองมัว
๏..แม้มีปัญญาประดับตัว................อจิระมละสลัว
อย่าหวั่น ฤ กลัว...............................ก็สักวัน
๏..เมื่อความเป็นจริงกระจ่างพลัน...ปุระฤดิหฤหรรษ์
เห็นปัจจุบัน......................................นิสัยคน ๚ะ๛
27 มกราคม 2549 15:17 น.
เรไร
จากวันที่เราสองเคยครองคู่
มีโฉมตรูร่วมเตียงเคียงเขนย
เมื่อคืนวันแสนหวานได้ผ่านเลย
หัวใจเอ๋ยดั่งมีดบาดแทบขาดรอน
นึกถึงภาพความหลังเมื่อครั้งเก่า
คล้ายเป็นเงาคนงามตามหลอกหลอน
ทั้งทะเลภูผาคราเคยจร
โศกสะท้อนจิตสะท้านสั่นสะเทือน
ทุกข์ระทมสุดท้อทรมาน
ต้องร้าวรานดวงฤทัยหาใดเหมือน
จากหนึ่งวันหนึ่งสัปดาห์มาเป็นเดือน
เจ้าลืมเลือนกันแล้วหรือแก้วตา
ทุกอณูห้วงในใจหอห้อง
มันกู่ก้องร้องเรียกพร่ำเพรียกหา
ความทรงจำความหลังครั้งผ่านมา
มิมีค่าความคุ้นเคยเลยหรือไร
ด้วยดวงใจคิดถึงจึงยังรัก
มิอาจหักห้ามจิตจะผิดไหม
ทะเลหรือสิงขรที่จรไป
อยู่ที่ไหนก็เหงาได้.......ถ้าไม่มีเธอสักคน...
ด้วยความคิดถึง...ด้วยใจที่ยังรัก
ด้วยความรู้สึกที่ยากจัก.....อธิบาย
ทะเลก็ดูเหงา.........ภูเขาก็เดียวดาย
อยู่ไหนก็เหงาได้.....ถ้าไม่มีเธอสักคน...
อยู่ที่ไหนก็เหงาได้
เสถียร ทำมือ
ลองคลิ๊กฟัง
http://music.siamza.com/music.php?k=32K&id=1779
26 มกราคม 2549 11:44 น.
เรไร
ลูกเอ๋ยเจ้าวันนี้ไม่มีแม่
อย่าเอ๋ยทำงอแงแม้ร้องไห้
หักเอ๋ยหักลูกรักจงหักใจ
น้ำตาเอ๋ยอย่าไหลอาลัยลาน
วันเอ๋ยในวันนี้ยังมีพ่อ
ลูกเอ๋ยขออย่าวิโยคโศกสะท้าน
ทุกข์เอ๋ยทนคงล่วงไปอีกไม่นาน
เดี๋ยวเอ๋ยผ่านโศกศัลย์อย่าหวั่นเกรง
ดวงใจเอ๋ยหลับตานิทราฝัน
อย่าเอ๋ยหวั่นพ่อมิให้ใครข่มเหง
เสียงเอ๋ยกู่ร่ำร้องทำนองเพลง
ลูกเอ๋ยฟังบรรเลงเพลงกล่อมนอน
ฝันเอ๋ยเจ้าจงฝันถึงวันหน้า
หวังเอ๋ยพาข้ามคืนนี้ไปเสียก่อน
พรุ่งเอ๋ยรุ่งสายัญตะวันรอน
พ่อเอ๋ยสอนลูกให้เข้าใจเอง
26 มกราคม 2549 00:21 น.
เรไร
มีเมนูมาใหม่ใคร่เสนอ
อยากให้เธอลองลิ้มชิมสักหน
เป็นสูตรเด็ดเคล็ดลับสำหรับคน
ที่หมองหม่นสิ้นหวังพังทลาย
การตระเตรียมเครื่องปรุงไม่ยุ่งยาก
ต้องลำบากทำใจแตกแหลกสลาย
ให้น้ำตารินหลั่งลงพรั่งพราย
จนฟูมฟายเหว่ว้าสุดจาบัลย์
อันดับหนึ่งเตรียมยกครกกับสาก
เพราะถ้าหากไม่ครบน่าขบขัน
ไม่มีครกมีแต่สากยากตะบัน
พอครบครันเข้าครัวดูเครื่องเคียง
พริกขี้หนูกระเทียมเตรียมให้พร้อม
กับหัวหอมจับลอกปอกขึ้นเขียง
ซอยถี่ถี่บางบางแล้ววางเรียง
ให้แนวเฉียงเอียงหน่อยอย่าซอยนาน
กระเทียมด้วยปอกเปลือกแล้วเลือกกลีบ
ที่เม็ดลีบไม่เน้นเป็นอาหาร
ให้เลือกที่อวบอัดน่ารับทาน
เอาใส่จานพักไว้ใจเย็นเย็น
หากุ้งแห้งมาด้วยช่วยเพิ่มรส
ตัวคดคดงองอที่พอเห็น
ยิ่งทุรนทุรายตายทั้งเป็น
แบบลำเค็ญดีดดิ้นก่อนสิ้นใจ
พริกขี้หนูกะไว้อย่าให้เผ็ด
เดี๋ยวต้องเช็ดน้ำตาที่พร่าไหล
หยิบกระทะแล้วรีบรุดเตรียมจุดไฟ
ระวังไหม้ค่อยค่อยคั่วอย่ากลัวเลย
พอได้ที่พอเกรียมแล้วเตรียมครก
อย่าลืมพกสากนะจะเฉลย
ค่อยตะบันตำตำตำทำอย่างเคย
หากฮัดเช้ยฉุนกึกอย่านึกกลัว
พริกขี้หนูกระเทียมหอมพร้อมกุ้งแห้ง
อย่าไฟแรงลงกระทะพร้อมจะคั่ว
อาจปวดแสบปวดใจไปทั้งตัว
คลุกให้ทั่วคละเคล้าจนเข้ากัน
ใส่น้ำตาลลงไปอย่าให้หวาน
พอประมาณอย่าเยิ้มจนเคลิ้มฝัน
น้ำปลานิดเพิ่มรสลดความมัน
เอาผักหั่นชิมสักนิดจะติดใจ
แต่ตอนทำต้องนึกสะอึกสะอื้น
แล้วค่อยกลืนลงคอคงพอไหว
หากอกเดาะชอกช้ำระกำใน
ถ้าจะให้อร่อยเหาะเหยาะน้ำตา
มีของหวานแถมท้ายให้ล้างปาก
ขนมจากร้างรักดีนักหนา
น้ำระกำแห้วด้วยบ๊วยก็มา
เพียงแต่ว่าลองลิ้มให้ชิมฟรี
หน้าส่วนตัว
1393
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
