2 มิถุนายน 2548 01:26 น.
เรไร
มันมึนมึนเบลอเบลอเเพ้อไปบ้าง
ตาฝ้าฟางเปรี้ยวปากอยากอาหาร
น้ำลายเหนียวกลืนยากหนักเอาการ
รับประทานเพียงนิดยังติดคอ
แสนงุ่นง่านหงุดหงิดผิดวิสัย
เห็นอะไรอยากหม่ำน้ำลายสอ
ยัดใส่ปากเท่าใดไม่ยักพอ
ยังกินต่อเหมือนปอบสิงกินยิ่งกว่า
เดินวนเวียนคิดไม่ออกบอกไม่ถูก
จนอยากผูกคอตายให้หายบ้า
เพราะเราตัวจริงสิงห์ขี้ยา
พ่นควันมานับผ่านนานหลายปี
ใบกัญชายาเส้นดูดเป็นหมด
อยากจะลดอยากหยุดสูบบุหรี่
ลองหักดิบอย่างเขาเอาสักที
ไม่รู้มีแรงอึดฮึดเท่าใด
ออกอาการสับสนทุรนทุราย
ดูก็คล้ายเสี้ยนยาจะรอดไหม
จะลงแดงดิ้นพราดแทบขาดใจ
คงเลิกได้สักหนด้วยตนเอง
ใดใดในโลกล้วน ก้นกรอง
สามมิตหรือกรุงทอง สูบได้
มวนเดียวฤเป็นซอง ดียิ่ง นั้นแล
ใบจากก็ดูดได้ ยกเว้นยากันยุง