1 มีนาคม 2548 01:10 น.
เรไร
ไม่ต้องกล่าว คำร่ำลา เมื่อคราจาก
ไม่ต้องฝาก คำหวานซึ้ง คิดถึงฉัน
ไม่ต้องเอ่ย ว่ากี่ปี มิลืมกัน
ไม่ต้องหวั่น จะไป ไม่หันมา
เป็นแค่เพียง ลมหนาว คราวพัดผ่าน
เป็นตำนาน พลั้งพลาด ปรารถนา
เป็นอย่างที่ ควรเป็น ใช่เย็นชา
เป็นเพราะว่า ทางที่ต่าง ห่างออกไป
อะไรหรือ คือความจริง สิ่งที่หวัง
อะไรยัง ยื้อยุด ฉุดเอาไว้
อะไรทำ ร้องไห้โฮ โศกาลัย
อะไร อะไร ร้าวฉาน มันด้านชา
แล้ววันนี้ ถึงวัน ฉันได้คิด
แล้วดวงจิต เลิกขลาด หวาดผวา
แล้วสติ พลิกฟื้น คืนศรัทธา
แล้วน้ำตา ก็แห้งหาย ไปได้เอง
ตัวเองคิดว่ารู้ ทุกอย่าง
เห็นซึ่งในหนทาง พลาดพลั้ง
มัวจมกับรักร้าง แล้วนั่น
หดหู่อีกกี่ครั้ง หากแม้ ไม่ยอม ทำใจ