31 สิงหาคม 2547 02:28 น.
เรไร
วันนี้ขอ ยกตัวเป็น พ่อครัวใหญ่
มีผลไม้ หลากหลาย มาให้ลิ้ม
มีรสชาด แปลกไป มาให้ชิม
เอาไปจิ้ม พริกเกลือ อย่าเผื่อใคร
ขอเสนอ แห้วหวาน จานที่หนึ่ง
เอามานึ่ง แล้วลอก ปอกเปลือกไว้
เอาน้ำตา ขื่นขม ตรมข้างใน
เทลงไป แทนน้ำตาล คงหวานดี
จานที่สอง น้องสั่ง ยังจำมั่น
ใจหวาดหวั่น ลูกท้อ ขออีกที่
เอาแบบหมด กำลังใจ ได้ยิ่งดี
สั่งเพื่อพี่ คนนี้ ที่จริงใจ
จานที่สาม ระกำ ที่ช้ำชอก
น้องคอยปอก ลอกเปลือก เลือกไว้ให้
เอามาส่ง ตรงกลาง ระหว่างใจ
ใช้ได้ไหม หวานเปรี้ยว เปลี่ยวชีวี
จานสุดท้าย ลูกจาก ปิดฉากรัก
ใส่จวัก เติมจริต ติดปีกหนี
ทิ้งเอาไว้ ลูกจาก พรากฤดี
เหลือแค่นี้ ที่ฝาก อยากให้ทาน
แถมลูกบ๊วย คนจนสุข ทุกข์ขื่นขม
เอาไว้อม แก้เลี่ยน เผื่อเอียนหวาน
บอกให้ฉัน อมไว้ ให้นานนาน
จะซาบซ่าน ซึ้งทรวง ในดวงใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
แห้ว ท้อ ระกำ จาก แถมบ๊วย บริการส่งตรงถึงบ้านคุณ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
31 สิงหาคม 2547 00:52 น.
เรไร
เก็บน้ำตา ซ่อนไว้ ในอุรา
เหนื่อยจนล้า รักพา ข้าขื่นขม
เจ็บเพราะหญิง ไม่จริงใจ ให้ข้าตรม
ความระทม เพราะนารี ที่เปลี่ยนไป
ยามน้ำตา ที่เก็บกด รดรินไหล
นารีใด เข้าใจ ชายอย่างข้า
หาบ่าไหน จะเช็ดปาด หยาดน้ำตา
หรือเพราะว่า มีเพียงเขา ที่เข้าใจ
ยามกอดคอ เหมือนรู้ อยู่ในอก
คราตระหนก ตกตื่น ในคืนไหน
มีอ้อมแขน กำยำคู่ เหมือนรู้ใจ
ให้หวั่นไหว วาบหวิว สยิวจิต
เห็นมัดกล้าม เป็นก้อน ที่ท่อนแขน
มาดแมนแมน อยากใกล้ เข้าไปชิด
คำว่าเพื่อน เลือนละลาย ตายสนิท
หรือใจคิด เปลี่ยนไป ใช่ไหมเรา
ต้องโทษเธอ ทำพะวง ให้หลงผิด
วิปริต คิดหมาย กลายเป็นเขา
ที่คอยซับ น้ำตา ฉันคราเศร้า
ให้ลืมเงา หญิงกลิ้งกลอก ใจหลอกลวง
@@@@@@@@@@@@@@@
... อย่างที่เขาว่า ลูกผู้ชายมองตากันก็รู้... ห้า ห้า ห้า
@@@@@@@@@@@@@@@@
28 สิงหาคม 2547 00:13 น.
เรไร
เห็นซอแขวน ที่ข้างฝา พาใจหวน
เคยคร่ำครวญ เล่นล้อ ต่อเพลงหวาน
ในเวลา เงียบสงัด รัตติกาล
ค่ำคืนนั้น เสียงใส ให้ครื้นเครง
บนเส้นเสียง เรียงถ้อย ร้อยกวี
คือดนตรี สองเรา เฝ้าบรรเลง
ฉันตีขิม เธอสีซอ ต่อเป็นเพลง
เล่นกันเอง แว่วหวาน กังวานไพร
สะบัดไม้ ไล่เรียง เคียงเสียงซอ
เคล้าเคลียคลอ หวีดหวิว เพลงพริ้วไหว
เป็นเพลงรัก ฝากฝัง ที่กลางใจ
ปล่อยหทัย ปลิดปลิว ละลิ่วลอย
ราตรีนี้ มีเพียง สำเนียงเศร้า
ขิมตัวเก่า เล่าเรื่องราว ที่เหงาหงอย
กระหน่ำมือ สื่อเสียง เพียงรอคอย
มาเกี่ยวก้อย ร้อยบรรเลง เพลงของเรา
25 สิงหาคม 2547 23:54 น.
เรไร
รักใครที ก็พัง หวังวอดวาย
คงจะสาย เกินกว่า หาอีกหน
ถึงจะเหงา จำใจ ให้จำทน
กระวายวน คนเดียว ช่างเปลี่ยวใจ
เพื่อนผมถาม ทำไม อยู่คนเดียว
ไม่เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง บ้างหรือไร
ผมก็ตอบ ว่ามีบ้าง อยู่ข้างใน
ที่เหงาใจ ก็ทำลืม กล้ำกลืนเอา
ให้เลี้ยงปลา สักตัว คงดีแท้
เราก็แค่ ให้อาหาร มันตอนเช้า
เพียงมองหน้า เคาะดู ตู้เบาเบา
เห็นหน้าเรา ก็ว่ายมา หาทุกที
อยู่อย่างนี้ สบายใจ ใครจะเหมือน
ปลาคือเพื่อน ไม่เคยด่า เมินหน้าหนี
ไม่เคยงอน ต้องมาง้อ ขอคืนดี
ขอแค่มี อาหาร สำราญใจ
ไม่เคยขอ ให้โทรหา เวลานี้
ไม่เคยมี ปัญหา มาแก้ไข
ไม่คอยตาม ว้าวุ่น ให้ขุ่นใจ
ไม่ขอไป ไหนไหน ให้นำพา
แค่แหวกว่าย ในตู้ อยู่กับที่
ไม่ต้องมี สิ่งปรนเปรอ ที่เลอค่า
ไม่เคยพูด โป้ปด ประชดด่า
คอยหาว่า ลวงหลอก กลอกกลิ้งไป
รักกับเธอ หัวใจ ฉันมันล้า
มาเลี้ยงปลา ดีกว่า ใครว่าไหม
ไม่ต้องห่วง ใครจะกลิ้ง หรือจริงใจ
ขอตัวไป ดูหน้าปลา ให้อาหาร
@@@@@@@@@@@@@@@@
วันนี้ตื่นแต่เช้า แบกสวิงไปช้อนกุ้ง
มาเลี้ยงปลา เจอกับเพื่อนที่กลับมาจากซื้อกับข้าวกับแฟน
เพื่อนมันถาม เหงาหรือไงถึงได้เลี้ยงปลา ปลูกต้นไม้ฆ่าเวลาไปเรื่อย
บอกให้หาแฟนสักคน จะได้เลิกเลี้ยงปลา
เลยตอบมันไปว่า เลี้ยงปลาน่ะดีแล้ว ไม่เห็นมันบ่นอยากกินอะไร
อยากไปไหน ไม่ต้องไปรับ ไปส่ง มันอยู่ในตู้เฉย อ้าปากงับ งับ
ไปเรื่อยไม่เห็นบ่นเลยสักคำ ใช่ไหมเพื่อน
เพื่อนที่มันมากับแฟน ขำครับ
ไม่รู้ว่าขำอะไรของมันทั้งสองคนเลย
@@@@@@@@@@@@@@@@
24 สิงหาคม 2547 02:32 น.
เรไร
งานงานงาน ปวดกะบาล งานเยอะแยะ
ต้องมาแงะ สะสาง ไม่ว่างเว้น
งานงานงาน หนักกะบาล ทั้งเช้าเย็น
อยากจะเป็น เด็กอีกที ไม่มีเศร้า
ตั้งแต่เช้า ก้มหน้า มาทำต่อ
นั่งหน้างอ หัวหงอก ออกสีขาว
ผมทั้งหัว ที่หงอก สีดอกเลา
จนใครเขา นินทา ว่าบ้างาน
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข
ฉันสนุก สนาน กับงานฉัน
ทำกันไป ทำด้วยใจ ให้สำราญ
พอกลับบ้าน ยังเก็บ เหน็บเอามา
งานฝากรอย ลึกลง ตรงหน้าผาก
เป็นเส้นลาก ฝากไว้ ใกล้หางตา
เอ๊ะนี่มัน เขาเรียกว่า รอยตีนกา
เหนื่อยจนล้า นอนดีกว่า เลิกบ้างาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1758
