13 ตุลาคม 2547 18:01 น.
เรไร
จะขอย้อน เวลา ห้าร้อยปี
ลุ่มอิระวดี รุ่งเรือง เมลืองสวรรค์
มีเมืองใหญ่ ใกล้คีรี ศรีประจันต์
จอมราชันย์ ครองบัลลังก์ มั่งคั่งมี
มหาดเล็ก คู่ใจ ไว้ปรึกษา
น้อยวาจา ที่เฉลย เอ่ยคำนี้
ดีพะย่ะค่ะ คำเดียวค้ำ นำวจี
ไม่เคยมี อื่นใด ในชีวี
พระพิรุณ กระหน่ำ ซ้ำหลายหน
ชลาชล หลากล้นมา พาราณสี
พระราชา ร้อนรุ่ม กลุ้มฤดี
ทำไงดี เจ้าเลขา จงว่าไป
อันน้ำหลาก ท่วมมา หาลดละ
ดีพะย่ะค่ะ เป็นแควคุ้ง ทั้งกรุงไกร
มีกุ้งหอย ปูปลา มัจฉาใหญ่
ให้ข้าไท มีอาหาร อันสมบรูณ์
เมื่อพิรุณ สิ้นฤทธิ์ บพิตรนึก
ทรงตรองตึก ใคร่ครวญ อย่าสิ้นสูญ
ตกตะกอน ทั้งพารา อย่าอาดรู
บริบรูณ์ ปฐพี ดีนักแล
เกิดกบฏ ทรราช บังอาจคิด
ทุจริต จิตชั่ว น่ากลัวแท้
เห็นครานี้ วิบัติลง คงจะแย่
ปรึกษาแต่ มหาดเล็ก เจ้าบอกมา
ดีพะย่ะค่ะ ได้เรียนรู้ ดูสักหน
จิตใจคน ใครจริงจัง ชังน้ำหน้า
ก่อกบฏ ทรยศ คิดคดมา
ได้รู้หน้า คนรักชัง ทั้งแผ่นดิน
แล้ววันหนึ่ง พระราชา จะล่าสัตว์
องค์กษัตริย์ ประพาสป่า พนาสิณ
ฝูงสัตว์ป่า พากัน ออกหากิน
บนเนินดิน ทั่วไป ในไพรสัณฑ์
องค์ราชา คว้าเกาทัณฑ์ หวังหั่นชีพ
ด้วยเร่งรีบ เล็งศรหา สัตว์ป่าพลัน
พระกรถูก ศรบาด ขาดสะบั้น
โลหิตนั้น เอ่อนอง ทั่วท้องไพร
มหาดเล็ก เอื้อนเอ่ย ไม่เคยล่ะ
ดีพะย่ะค่ะ ถูกคมศร พระกรหาย
พระราชา ทรงพิโรธ โทษถึงตาย
จงเอาหวาย โบยหลัง แล้วขังจำ
ทั้งชีวิต ผูกพรวน ด้วยตรวนโซ่
ช่างยโส โอหัง ยังมาย้ำ
ถูกขังลืม ต้องก้มหน้า มารับกรรม
ด้วยบุญนำ จึงไม่ตาย วายชีวา
จนหลายปี ตรอมตรมใจ อยู่ในคุก
นั่งจุมปุ๊ก จับเจ่า เศร้าจริงหนอ
หมดแรงหวัง กำลังใจ ให้แท้ท้อ
เพียงแค่รอ อิสระภาพ ตราบสิ้นใจ
ถึงวันหนึ่ง ราชันย์ เสด็จเดิน
ทรงดำเนิน นิวัตน์ ล่าเลียงผา
ออกดั้นด้น ค้นไป ในพนา
พบคนป่า เป็นนักฆ่า ล่ากินคน
เที่ยวจับเอา บ่าวไพร่ ไปเป็นเหยื่อ
เอามีดเถือ หนังหนา ตาถลน
ให้ถ้วนทั่วหญิงชาย ต้องวายชนม์
คนกินคน โอ้มนุษย์ สุดบรรยาย
ก็ยังมี มนุษย์ บุรุษหนึ่ง
ผู้เป็นถึง เชื้อพระวงศ์ องค์สุดท้าย
แต่มีมือ ข้างเดียว น่าเสียดาย
ฆ่าให้ตาย เอามากิน สิ้นชื่อเรา
จึงปล่อยไป ไม่สน ค้นหาใหม่
พระราชา รอดตาย เสียดายเจ้า
มหาดเล็ก ถูกขัง คำสั่งเรา
ทรงโศกเศร้า สิ้นโกรธ ลดโทษทัณฑ์
ดีพะย่ะค่ะ คำนี้ ให้คิดถึง
เจ้าของจึง รอดความทุกข์ ในคุกนั้น
ด้วยวาจา เอ่ยคำ พร่ำจำนรร
พาชีวัน รอดกรง จงใคร่ครวญ
12 ตุลาคม 2547 23:52 น.
เรไร
โดนข้อหา ร้ายแรง แต่งแต้มสี
จากสตรี ที่ผม ภิรมย์หา
หญิงไร้เงา ใส่ร้าย ป้ายสีมา
เขาหาว่า ผมเจ้าชู้ ดูหลายใจ
เธอยัดเยียด ข้อหา ว่ามากรัก
คนอกหัก แค่รักษา เยียวยาให้
แค่ดูแล ใครเศร้า เฝ้าห่วงใย
ปรารถนาให้ ปลอบใจ ในรักโรย
เพียงเท่านี้ จริงจริง แม่หญิงเจ้า
แม้แต่เงา ยังห่วงหา คราที่โหย
ก็แค่นี้ หามีรัก จักใช้โปรย
มันร่วงโรย ตามกาล ที่ผ่านมา
ข้อกล่าวหา ร้ายแรง แจ้งให้ผม
แม้สุขสม เธอเพลิน เชิญเถิดหนา
คงยินดี น้อมลำนำ คำกานดา
ถึงแม้ว่า ถูกป้ายสี พี่ก็ยอม
@@@@@@@@@@@@@@@@
ผมถูกใส่ร้าย ผมถูกใส่ร้าย ใครช่วยที
@@@@@@@@@@@@@@@@
12 ตุลาคม 2547 23:12 น.
เรไร
ข้าสาบาน ต่อหน้า พระอัคคี
ดวงฤดี ไม่ขอมอบ ตอบผู้ใด
ให้มันตก ร้าวลึก ผลึกใน
เก็บมันไว้ ก้าวอดวาย มลายลง
เผยความใน บอกไป ให้ได้รู้
แม่โฉมตรู น้อมนำ คำมั่นคง
ใจสองเรา เคียงข้าง อย่างทรนง
จะยืนยง ตรงเรา เท่านั้นพอ
มีความลับ สิ่งใด ใจเปิดเผย
ด้วยมิเคย ปิดบัง หวังอยากขอ
รู้หทัย ใฝ่เฝ้า เพน้าพนอ
แค่อยากรอ เธอเฉลย เอ่ยวจี
แต่ที่หวัง วอดวาย มลายสิ้น
โถยุพิน บ่ายเบี่ยง เลี่ยงบาลี
ช่างมาทำ ช้ำทรวง ดวงฤดี
ใจข้านี้ แหลกสลาย มลายลง
@@@@@@@@@@@@@@@@
โง่เอง ที่ไปเผย เฉลยความใน
@@@@@@@@@@@@@@@@
10 ตุลาคม 2547 11:25 น.
เรไร
หวนเหเรรวนปรวนแปร
ก็แค่อารมณ์อ่อนไหว
ข้างในไม่เคยมีใคร
หัวใจคงมั่นยืนยัน
ถ้าเธอมีฉันเคียงคู่
อยู่ร่วมทางสร้างฝัน
ผ่านวันโหดร้ายด้วยกัน
จับมั่นจูงมือก้าวไป
จะเก็บดอกไม้มาฝาก
เมื่อพรากแจกันใส่ไว้
ถ้ายามคิดถึงคนไกล
มองไปคงได้บรรเทา
ขอปลูกต้นรักสักกอ
หยุดท้อต่อยอดความเหงา
ลั่นทมขมขื่นไม่เอา
เพียรเฝ้าถนอมเอาใจ
ดายเดียวเดี่ยวโดดดับดิ้น
โศกสิ้นเสพสุขสดใส
ไม่มีโรยราร้างไกล
ขอให้มั่นในรักเรา
อย่าเหงาไปเลยคนดี
จะมีดวงใจสองเรา
ค่อยคลายมลายความเศร้า
ปัดเป่าปกป้องเปี่ยมไป
@@@@@@@@@@@@@@@@
หัวใจหาใช่แปรปรวน
ไม่ครวญรักใครที่ไหน
หาได้บ่ายเบี่ยงเลี่ยงไป
เรไรหาใช่เรรวน
@@@@@@@@@@@@@@@@
9 ตุลาคม 2547 21:16 น.
เรไร
เสียรังวัด ไปอักโข โถตัวเรา
ทำแกล้งเหงา เขาว่า น่าใจหาย
มัวละล้า ละลัง ทั้งอับอาย
เสียเชิงชาย หมายภิรมย์ อดชมเชย
กินนรี สองนาง งามอย่างหงส์
ใจประสงค์ อยากร่วมพิง อิงเขนย
จนแล้วรอด มิได้กอด นางไหนเลย
ใจเจ้าเอย ไปบนบาน ศาลไหนดี
มีศาลหนึ่ง ที่พึ่งคน แสนจนยาก
จะลำบาก แค่ไหน ไม่หน่ายหนี
ด้วยชาเขียว มาบนบาน ได้ทุกที
ชื่อศาลนี้ เรียกศาลปู่ คุณผู้เฒ่า
จะจุดธูป กี่ดอก ใครบอกด้วย
อยากให้ช่วย ให้มีใคร ใจเลิกเหงา
คอยมาอยู่ มาร่วมเรียง เคียงข้างเรา
คงหมดเศร้า ท่านผู้เฒ่า จงเห็นใจ
ทั้งชาเขียว หลายขวด ไว้อวดท่าน
ขนมหวาน พริกเกลือป่น ผลไม้
ขนมจีบ ฝอยทอง ลอดช่องไทย
เฝ้าถวาย ให้ด้วย อำนวยชัย
ดลบันดาล ใจนาง มาข้างข้า
เลิกพะว้า พะวง หมดสงสัย
ให้หลงรัก บุรุษ สุดหทัย
ช่วยอวยชัย ไห้ได้ชม สมฤดี
@@@@@@@@@@@@@@@
จากความคิดเห็นของ คุณ ผู้เฒ่า ในบนบาน เลยมาต่อศาลกล่าว
สงสัยลืมบนเรา...อย่าลืมนะเราชอบชาเขียว..
ปรัชญาเดินดิน..อย่าลืมนะ ปรึกษาได้หลายเรื่อง
สวัสดีนะ ขอให้สมปรารถนา.. จาก : ผู้เฒ่า....โง่งม
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
933
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
