19 กันยายน 2550 21:00 น.
เรไร
หากพูดถึงยศช้างขุนนางพระ
โบราณท่านให้ละอย่าแตะต้อง
จงปล่อยเป็นเวรกรรมตามครรลอง
มีมุมมองต่างกันเรื่องพรรค์นี้
ฉันแสดงตัวตนเป็นคนชั่ว
ที่เกลือกกลั้วกิเลสเหตุบัดสี
คนเขามองว่าฉาวคาวโลกีย์
ทั้งสุรานารีมีครบครัน
จะเหน็บแนมหรือด่าว่าประชด
ก็ตามบทตัวตนคนอย่างฉัน
ไม่หลอกลวงเล่ห์มารยาสารพัน
ไม่เคยปั้นหรือสร้างภาพคอยฉาบกาย
เหมือนกับคนบ้าบ้างเพราะห่างวัด
ไม่เคยขัดศีลธรรมทำเสียหาย
เพียงแค่ถือศีลห้าแทบบ้าตาย
นึกละอายสำนึกผิดก็คิดเป็น
เคยบวชเรียนธรรมะเป็นพระสงฆ์
พยายามปลงอยากสุขดับทุกข์เข็ญ
มีมารผจญยั่วเย้าทุกเช้าเย็น
ก็สำรวมทำไม่เห็นสิ่งเป็นไป
เมื่อพูดถึงยศช้างขุนนางพระ
มิรู้จะบาปกรรมที่ทำสงสัย
เพราะเป็นพุทธศาสนิกชนเป็นคนไทย
มิอยากให้สิ้นสุดก่อนพุทธกาล
13 กันยายน 2550 17:04 น.
เรไร
จะมีใครบ้างนะเมตตาจิต
ช่วยฉันนิดให้เลิกงงด้วยสงสาร
ใครสักแม้คนเดียวที่เชี่ยวชาญ
โปรดทำทานฉันด้วยช่วยทำนาย
เพราะเมื่อคืนเหนื่อยนักอยากพักอยากผ่อน
ข่มตานอนกว่าจะหลับกระสับกระส่าย
ก็ผล็อยหลับด้วยสับสนกระวนกระวาย
เริ่มฝันร้ายฝันเฟื่องเป็นเรื่องเป็นราว
ฝันว่าเดินไปถึงเห็นบึงใหญ่
มีน้ำใสแต่ประหลาดอากาศหนาว
มีแสงแดดพริบระยับดูวับวาว
เห็นหนุ่มสาวเด็กน้อยนั่งตกปลา
เดินไปหยุดสะดุดลงตรงเด็กน้อย
นั่งมองทุ่นตาลอยละห้อยหา
แล้วฉับพลันทุ่นจมหายจากสายตา
เธอรีบคว้ารีบงัดตวัดคัน
เห็นปลายคันโค้งงอเป็นขอเบ็ด
เธอร้องเอ็ดอื้ออึงตะลึงลั่น
พี่จ๋าพี่โปรดด้วยมาช่วยกัน
เธอบอกฉันร้องขออย่ารอรี
ฉันจึงรีบเข้าไปไม่รอช้า
ดูเหมือนปลาตกใจจึงว่ายหนี
ดึงกันมาลากไปก็หลายนาที
ก็เริ่มมีแววว่าจะได้ตัว
แต่พอเก็บสายดึงใกล้ถึงฝั่ง
ฉันจังงังคิ้วขมวดจนปวดหัว
เห็นไม่ใช่เป็นปลาช่างน่ากลัว
ทำไมมั่วเป็นสุนัขเอ๊ะ!.. ชักงง
เห็นตัวเบ็ดโค้งเรียวเกี่ยวหน้าผาก
ฉันจึงอยากเข้าช่วยด้วยประสงค์
จะไปปลดตะขอนั้นอย่างบรรจง
สุนัขคงปวดแปลบเจ็บแทบตาย
มันตกใจไล่กัดสะบัดเบ็ด
น้ำตาเล็ดเบ็ดหลุดเปลี่ยนจุดหมาย
โดนตะขอเกี่ยวบ้างที่ร่างกาย
ที่แข้งซ้ายถูกตะขอแสนทรมาน
ใกล้เวลาฟ้ารุ่งสะดุ้งตื่น
ฝันเมื่อคืนแปลกใจอยากไขขาน
แต่ก็จนปัญญาปวดกะบาล
อยากขอวานสักคำช่วยทำนาย
6 กันยายน 2550 00:02 น.
เรไร
แค่คนเคยหวั่นไหวในอดีต
เหมือนคมมีดกรีดซ้ำย้ำรอยแผล
ในวันนี้ดายเดียวใครเหลียวแล
ก็เพียงแค่เคยประจักษ์ว่ารักกัน
บทกวีพร่ำรำเพยที่เคยเขียน
มาแปรเปลี่ยนเป็นวิโยคจนโศกศัลย์
เศร้าสลดขมขื่นทุกคืนวัน
จนหวาดหวั่นทั้งตัวถึงหัวใจ
บทกวีเหว่ว้าน้ำตาหลั่ง
เพียงสอนสั่งอย่าละเมอจนเผลอไผล
หากทุ่มเทความรักมากเกินไป
สิ่งที่ได้คือช้ำกับน้ำตา
แต่วันนี้ทนฝืนยังยืนอยู่
ยังคงสู้ด้วยใจยังใฝ่หา
เพราะเข้าใจร้าวรานที่ผ่านมา
เสมือนว่าเศร้าตรมเพราะงมงาย
ลมหายใจยังอยู่เพราะรู้ซึ้ง
ค่าคำหนึ่งเมื่อลดหมดความหมาย
หนทางของสองเราคงเปล่าดาย
เพราะสุดท้ายรักหยุดเพราะสุดทาง
1 กันยายน 2550 00:12 น.
เรไร
จำใจจำจากเจ้า......................จากจร
โอ้อกเอยเอมอร.....................ออดอ้อน
ราวรักเริ่มร้าวรอน..................ร้อนรุ่ม
แสนโศกศัลย์ซับซ้อน..............ซ่อนเศร้าซมซาน
เพียงเพราะผิดผ่านพลิ้ว..........พระพาย
เชยชิดชู้ชมชาย.....................ชอกช้ำ
ตรอมตรมตราบตัวตาย............ตรึงติด
กายกอดเก็บกลืนกล้ำ..............กู่ก้องกล้ำกลืน
หมายมุ่งมั่นมอดม้วย...............มุ่งมา
ทุกข์ที่ทับทาบทา.....................แทบท้อ
ลากร่างเริ่มโรยลา...................โรยร่วง
เคีองขุ่นคงแค่ข้อ....................ขัดข้องคิดครวญ
พบเพื่อเพียงพร่ำเพ้อ.............เพราะเผลอ
ใจเจ็บจำเจอะเจอ...................จาบจ้วง
หลงลมหลอกเลิศเลอ...............หลายเล่ห์
หากหักห้ามโหยห้วง.................ห่วงให้โหยหา
นอนแน่นิ่งน้ำเนตร.................เนืองนอง
คนคู่เคยเคียงครอง.................คู่ข้าง
ไปแปรเปลี่ยนไปปอง...............ปวดปร่า
ลืมรักแล้วลาร้าง......................เล่ห์ร้ายลมลวง
11 สิงหาคม 2550 14:37 น.
เรไร
พอได้อ่านร่างรัฐธรรมนูญ
ปีห้าศูนย์มีมากมายให้เวียนหัว
ยิ่งอ่านหลายมาตราชักตามัว
แต่ก็กลัวอ่านไม่จบไม่ครบความ
หลายมาตราสงสัยใคร่อยากทราบ
มิใช่มาจ้วงจาบหรือหยาบหยาม
ใช่จะมาปั่นป่วนชวนคล้อยตาม
จึงอยากถามแก้บ้างบางมาตรา
ก่อนจะมอบสิทธิ์ขาดอำนาจรัฐ
ก่อนหย่อนบัตรลงตู้นอกคูหา
ขอเสนอแก้ไขกันอาจทันเวลา
เนื้อความว่าขอเติมเพิ่มกระทรวง
มีหน่วยงานสำหรับรับผิดชอบ
สนองตอบศรัทธาที่น่าห่วง
กลัวคนไทยช้ำชอกถูกหลอกลวง
ตั้งกระทรวงเวทย์มนต์เพื่อคนไทย
เพื่อดูแลการสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์
อิทธิฤทธิ์พิสดารด้านคุณไสย
เพื่อมิต้องสรรเสริญกันเกินไป
ควบคุมให้เฉพาะพอเหมาะพอดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1758
