15 สิงหาคม 2546 03:10 น.
เรไร
หากเธอเป็นดังสายลมที่พัดผ่าน
ให้วันวานที่ผ่านมาจงผ่านเฉย
ให้ความรักที่มีมานั้นผ่านเลย
เหมือนไม่เคยข้องเกี่ยวให้เหนี่ยวใจ
แม้วันนี้มิมีฉันอยู่เคียงข้าง
เดินร่วมทางสร้างฝันวันสดใส
ขอเธอเดินไปข้างหน้าก้าวต่อไป
ฉันเป็นเพียงกำลังใจในเส้นทาง
ฝากดอกไม้ยามราตรีที่แสนสวย
ให้เธอด้วยหัวใจยามเธอเหงา
ให้เธอรู้แม้วันเธอปวดร้าว
ฉันยังเศร้าหนาวหัวใจไปกับเธอ
ให้ดอกไม้ราตรีนี้เบ่งบาน
ช่วยประสานรอยแผลให้แห้งหาย
ช่วยไปซับน้ำตาให้จางไป
ด้วยดอกไม้แห่งราตรี ที่ให้เธอ
คิดถึง อยากซับน้ำตาที่อาบแก้ม
25 กรกฎาคม 2546 09:18 น.
เรไร
ถ้าต้องเลือก
ระหว่าง มิตรภาพ กับความใคร่
ระหว่าง หัวใจ กับความเป็นเพื่อน
ระหว่างค วามทรงจำ ที่ย้ำเตือน
ขอเป็นเพื่อน เหมือนอย่างเคย
ระหว่าง ความรัก ที่แสนหวาน
กับความยาว นานที่ คิดถึง
ระหว่าง มิตรภาพ ที่ตราตรึง
เฝ้าคำนึง เลือก อย่างไร
11 กรกฎาคม 2546 01:01 น.
เรไร
สุดแต่คุณจะเมตตา
สุดแต่แรงเห่งงปราถนา
สุดแต่ใจจะไชว่คว้า
สุดแต่ว่าคุณคิดอย่างไร
แล้วแต่คุณจะเลือก
เสือ...เกิดมาเป็นอย่างนี้
ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่พอจะมี
แม้ชีวิตนี้ก็ให้คุณ
คงเลือกเกิดไม่ได้
หากไม่ตายยังมีหวัง
ค่อยๆเสริมเพิ่มพลัง
คงไม่พลั้งพลาดเผลอเหมือนเคยมา
เริ่มต้นใหม่ในวันนี้
หวังยังมีคงช่วยเสริม
ขอแค่เธอช่วยมาเติม
เพียงเสิมสร้างกำลังใจ
ก็ สุดแล้วแต่จะเมตตา
หากเธอยังไม่เหนื่อยล้า
ขอเพียงแค่แรงศรัทธา
ชุบชีวาคนบ้าสักคน
ก็ สุดแต่จะเมตตา
ขอทาน