6 มีนาคม 2547 00:54 น.
เรไร
ความรักนั้นหรือคือสิ่งใด
ใจสื่อใจมอบให้หลายความหมาย
บางคนมีรักมั่นจนวันตาย
บ้างมากมายหลายใจได้ทุกคน
แต่กับฉันความรักคือการให้
ให้ด้วยใจให้ได้เท่าที่มี
ให้ความหมายมากมายด้วยสิ่งดี
ให้คนที่รักนี้สุดหัวใจ
อาจมีใครหลายคนค้นพบรัก
บ้างอกหักรักร้าวไม่สุขสม
บ้างบางที่รักร้าวคราวระทม
บ้างสุขสมชมสวรรค์นั้นด้วยกัน
บ้างบางคนแค้นเคืองเรื่องคนรัก
ยุให้หักแตกร้าวความร้าวฉาน
หาซื้อกะให้ดิ้นสิ้นลมปราณ
คิดประหารให้ตายซากไปจากกัน
สำหรับฉันรักนั้นมีแต่ให้
ด้วยอภัยในสิ่งที่ถูกเหยียดหยาม
ให้อภัยแม้ใครว่าเลวทราม
ไม่เคยหยามประณามใครให้ได้อาย
แค่อยากขอคนเอยที่เคยฝัน
เคยผูกพันแน่แฟ้นเป็นแน่นหนา
ขอให้คิดสักนิดที่ผ่านมา
เพียงแค่ว่าให้จบลงปลงด้วยดี
สำหรับผม...รักคือการให้...
ให้ด้วยใจ..ให้ได้เท่าที่มี
แม้เพียงอดีตก็อยากให้สิ่งดี ดี
ไม่เคยมีแค้นเคืองให้เปลืองใจ....
แด่คนเคยรัก....
4 มีนาคม 2547 13:17 น.
เรไร
เกิดอะไรขึ้นใน thaipoem
ควรเติมเต็มสิ่งดีที่นี่นี้
หรือเป็นที่โต้คารมชมกวี
เดี๋ยวนี้มีปรปักคนรักกัน
เอาความดีมาพูดกันนั้นดีกว่า
อย่ามัวมาประชดรันทดนัก
บอกมาเลยทคนที่คุณเคยรัก
ทำอกหักอยากรู้นักเขาเป็นใคร
......บอกมาเลยครับ บอกมาเลย
ขอจงเฉลยความใน....
จะมัวลังเลไปใย .....
พาดพิงใครทำไมกัน...
28 กุมภาพันธ์ 2547 01:50 น.
เรไร
คืนเหงาๆไร้เงาใครเคียงข้าง
คงเคว้งคว้างแม้เงายังไม่เห็น
คนเคยคุยคู่ข้างยังชาเย็น
คงไปเป็นอื่นหมดประชดเรา
ไร้เงา ไร้ใจ คงไร้คู่
จำทนอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจช้ำ
หรือต้องเป็นเช่นนี้เป็นประจำ
เราคงทำตัวเองวังเวงใจ
เหงาเป็นเหมือนกัน...
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:08 น.
เรไร
กลางท้องทุ่งทุ่งกว้างข้างป่าใหญ่
เดินทางไปทำงานตามมอบหมาย
เดินทางสู่จุดหมายอันตราย
ไปด้วยใจรักมั่นพันกับงาน
ไปสดุดหยุดอยู่ที่บึงใหญ่
น้ำใสใสหมู่ปลาก็มองเห็น
จึงรีบคว้าคันเบ็ดเช็คสายเอ็น
กะนั่งเล่นตกปลาให้เพลินใจ
พลันสายตาเหลือบไปเห็นคนนั่ง
ด้วยความหวังตกปลาหาอาหาร
ร้องตะโกนเสียงดังก้องกังวาน
หมู่ปลานั้นกินดีไหมน้องชาย
น้องคนนั้นหันมาตอบเสียงใส
ปลานั้นไซร้กินดีกว่ากินผัก
พอได้ฟังเด็กมันตอบชอบมันนัก
ดีกว่าผักกินดีหรอกพี่ชาย
ที่มา...
ไปทำงาน ตจว.(อีก) ก็มีบึงอยู่ใกล้ๆ เย็นก็เดินไป กะว่าจะไปตกปลา
เห็นเด็กนั่งตกปลาอยู่ ก็เดินไปถาม
น้อง ๆ ปลากินดีมั้ย
คำตอบคือ... กินดีกว่าผักน่ะพี่ ตอบได้น่ารัก... น่า....
22 กุมภาพันธ์ 2547 20:42 น.
เรไร
เดินทางไปแดนไกลที่ไร้คน
ทางหมองหม่นค้นหาคนที่หมาย
เดินทางไปเสาะหาเพียงเพื่อนตาย
แล้วก็ได้พบพานฝันอยากเจอ
เพียงพบเธอด้วยวัยด้วยใจคิด
ครุ่นเหมือนจิตคิดเหมือนคนเลื่อนฝัน
เพียงมาเจอเพียงคบได้พบกัน
เธอเหมือนฉันผ่านสิ่งร้ายไม่ได้ดี