29 มีนาคม 2547 23:01 น.
เรไร
ทางนี้...ที่จะไป
ไปสู่ป่าสู่เขาที่เราฝัน
ไปสู่วันข้างหน้าที่เราใฝ่
ก้าวไปสู่หนหน้าด้วยหัวใจ
ไปน่ะไปด้วยกันน่ะคนดี
ไปสู่ที่ที่สองเราร่วมสรรสร้าง
เข้าไปกลางดวงใจเราทั้งสอง
ไปด้วยใจไปให้ได้ด้วยใจปอง
หวังจะต้องเป็นได้ด้วยใจเรา
แต่ทางที่จะไปมีใครไม่
ไม่มีใครร่วมทางไปกับฉัน
ก็ต้องไปคนเดียวเปลี่ยววันวัน
ไปฝันทางฉันสร้างสู้อยู่คนเดียว
29 มีนาคม 2547 14:38 น.
เรไร
อยากมีใครสักคนตรงอ้อมกอด
จะพร่ำพรอดให้เธอนั้นไหวหวั่น
จะประคองกองกอดเธอทั้งวัน
จะไม่หันห่างกายไปจากเธอ
อยู่ใกล้กันข้ามคืนตื่นค่อนรุ่ง
จะคอยปรุงรสรักให้ใจไหวหวาม
แม้อยู่ใกล้แค่ไหนใจคอยตาม
คอยทาบทามเป็นเงาใจใกล้ๆ เธอ
26 มีนาคม 2547 14:47 น.
เรไร
ไม่มี
ไม่มีรักไม่มีเกลียดไม่มีทุกข์
ไม่มีสุขไม่มีเศร้าไม่มีเหงา
ในเมื่อเลือกทางอย่างนี้ไม่มีเรา
ไม่มีเขาไม่มีเราไม่มีเธอ
จะมีแค่ฝุ่นจางจางแล้วห่างหาย
ให้ละลายหายไปกับความฝัน
จะเป็นแค่คนผ่านทางบ้างแล้วกัน
ทางเธอนั้นคงไปไกลไม่เหลียวแล
26 มีนาคม 2547 14:40 น.
เรไร
ฉันไม่ใช่ยาใส่แผลแก้ให้หาย
เพียงช่วยได้แค่คอยดูอยู่ห่าง ห่าง
จะให้ไปแทนที่ใครไม่มีทาง
อยู่อย่างร้างไร้เงาเฝ้าดูแล
เห็นประตูลงกลอนสั่นคลอนจิต
ปิดชีวตตัวตนทนขื่นขม
เปิดหัวใจดวงน้อยคอยชื่นชม
เปิดให้สมกับที่หายไปเนิ่นนาน
25 มีนาคม 2547 14:53 น.
เรไร
หาใช่ครอบครอง (ตามคำขอ)
ไม่สุขหรือ หากได้รัก ใครสักคน
ไม่สุขล้น รักหรือไร ที่ได้คิด
ไม่สุขใจ หรือไร ใกล้ใกล้จิต
ไม่ลิขิต ชีวิตใคร ให้ใจตัว
รักคือรัก หาใช่ ได้ครอบครอง
รักจักต้อง เป็นเจ้าของ อย่างนั้นหรือ
รักจักต้อง เป็นลูกไก่ ในกำมือ
รักก็คือ อิสระ จะรักใคร