14 เมษายน 2547 03:14 น.
เรไร
อ่อนแอ อ่อนไหว หรือใจอ่อน ?
ฉันเป็นคนอ่อนแอ
ที่พ่ายแพ้และใจอ่อน
เพียงใครมาอ้อนวอน
เรื่องเก่าก่อนก็อ่อนใจ
หัวใจไม่เข้มแข็ง
ใช่ไร้แรงจะขัดขืน
เพียงแต่รักไม่คืน
แต่ไม่ฝืนจะเกลียดใคร
เรื่องราวเก่าดีดี
ก็มีมากผ่านวันนั้น
ไม่ใช่จะผูกพัน
แค่ฉันรู้ให้อภัย
การทำทานยิ่งใหญ่
คือการอภัยให้กัน
เพื่อยืนสู่สร้างสรร
เพื่อผูกพันคงไม่มี
ก็เป็นเสียอย่างนี้
ตัดทั้งทีเหมือนเหลือใย
บางครั้งเหมือนใจร้าย
อะไรอะไรเลยไม่ดี
ฉันเป็นคนอ่อนแอ
เหมือนพ่ายแพ้และสิ้นหวัง
แค่หัวใจฉันยัง
รู้พลาดพลั้งยังอภัย
9 เมษายน 2547 20:37 น.
เรไร
เพื่อคุณน่ะ...คนดี
ร้างลาบท ประชดใจ ใครไปทั่ว
เลิกทำตัว เหลวไหล ได้เสียที
กลับมาเพื่อ เป็นอย่างนี้ เพื่อคนดี
กลับมามี ความหมาย ให้กับใจ
เพียงหยาดหยด รดใจ ให้ได้เพ้อ
แค่เพียงเธอ อย่าหวั้นไหว เมื่อไกลฉัน
แล้วสักวัน รักบรรจบ ได้พบกัน
เธอกับฉัน เคียงคู่ครอง สองใจเรา
8 เมษายน 2547 00:03 น.
เรไร
ขอขอบใจความห่วงใยที่มีให้
ขอรับไว้ด้วยใจปราถนา
ขอความดีที่เธอหยิบยื่นมา
ช่วยรักษาเธอให้ได้ปลอดภัย
ฉันคงรักใครๆไม่ได้อีก
แม้เพียงซีกของใจไห้สมหวัง
ชีวิตนี้ดับดิ้นแทบพินพัง
จะไปรั้งใจใครได้อีกฤา
ขอดับดิ้นสิ้นใจไปเดี่ยวๆ
ใจดวงเดียวรักษาแผลไม่หาย
จะรักใครไม่ได้อีกจนวันตาย
เพราะสุดท้ายหัวใจให้ที่คุณ
5 เมษายน 2547 13:41 น.
เรไร
ฝากขอบใจในไมตรีที่หยิบยื่น
เป็นคนอื่นคงไม่ให้ได้เท่านี้
ให้กันได้มากมายเท่าที่มี
ให้เท่าที่เพื่อนให้ได้ด้วยใจ
ขอเพื่อนจงสมหวังที่สรรสร้าง
ไปสู่ทางวาดไว้ด้วยใจหมาย
ขออย่ามีผองภัยมากร้ำกราย
ให้มลายสิ้นไปในทันที
ให้เพื่อนสร้างโอกาสผู้ยากไร้
ให้คนไทยมีหวังบนดินนี้
ให้เพื่อนสร้างทางคนเดินไปสู่ดี
ไปสู่ที่คนไทยหายลำเค็ญ
แม้ว่ามีอุปสรรคสิ่งขวางหน้า
ให้เพื่อนมาบอกกันให้ได้เห็น
เพื่อนคนนี้จะคลายร้อนให้เพื่อนเย็น
ให้เพื่อนเป็นคนช่วยคนเพื่อคนไทย
น่าอิจฉาที่ได้มีโอกาสทำงานอย่างนี้..ความฝันของผม
แต่ไปสมหวังที่เพื่อน...
2 เมษายน 2547 12:46 น.
เรไร
อยากได้ยินสำเนียงเสียงหวานหวาน
หัวใจมันร่ำร้องต้องหวนหา
อยากได้ยินเสียงกระซิบก่อนนิทรา
อยากโทรหาไม่รู้ว่าโทรอย่างไร
อยากรู้เบอร์ที่หัวนอนใกล้หมอนหนุน
อยากบอกคุณทุกคืนค่ำพร่ำคำหวาน
แค่อยากฝันกึงกันยามรัตติกาล
แค่บอกฉันสักนิดผิดหรือไร