17 พฤษภาคม 2547 23:16 น.
เรไร
กอด
กอดกันใกล้...ก่ายกาย..ใจแนบชิด
พรมจุมพิต...ติดแก้มนวล..ชวนใจฝัน
เฝ้าก่ายกอด...ทอดกาย..ใต้แสงจันทร์
เพ้อรำพัน...พร่ำพรอด..กอดกายกัน
17 พฤษภาคม 2547 01:21 น.
เรไร
โอบอุ่นไอ...อิงแอบ..แนบอกอุ่น
โอบกอดคุณ...หนุนให้..ใจใฝ่ฝัน
อยากแนบเนาว์...เคล้าคลอคู่..อยู่ด้วยกัน
ไต้เงาจันทร์..กลางหมู่ดาว..เราสองคน
17 พฤษภาคม 2547 00:33 น.
เรไร
รถลาก...หวัง
เศษเหล็กเก่าคดงอรอวันพัง
ยังลากหวังข้ามคูสู่ภูผา
แล่นโกรกกรากลากความหลังทางผ่านมา
ล้อหลุดล้าเหล็กโรยร่อนกร่อนกระด็น
ผ่านทางไหนไม่มีที่ให้อยู่
คนมองดูเหมือนของกองเหม็นเหม็น
แล่นรถลากโกรกกรากยากลำเค็ญ
เช้าจนเย็นหาร่มก่อนซ่อนนิทรา
หลับไหลลงตรงเศษเหล็กคันเก่า
นอนแนบเนาเฝ้าฝันวันข้างหน้า
หวังสักวันเพียงตื่นฟื้นลืมตา
ลากรถพาหาฝันพราวพร่างพรู
ลากความจริงมุ่งสู่หนแห่งไหน
แล่นเรื่อยไปจุดหมายใครจะรู้
แล่นโกรกกรากลากไปถึงประตู
แล่นไปสูจุดสุดท้ายวายวอดพัง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร....เพราะไม่มีอะไรเป็นของเรา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
15 พฤษภาคม 2547 23:59 น.
เรไร
ถึงห่างไกลใช่ว่าไม่ห่วงหา
ยามนิทราอยากกล่อมให้หลับไหล
ยามที่คุณเหงาเศร้าในดวงใจ
ให้รู้ไว้ฉันอยู่ข้างไม่ห่างเลย
แล้วคุณนั้นมีฉันอยู่บ้างไหม
หรือหัวใจคุณเหงาเศร้าเพียงไหน
อยากให้รู้ว่าข้างข้างยังมีใคร
คอยปลอบใจให้เลิกเหงาหยุดเศร้าเอย
อยากให้รู้.....
10 พฤษภาคม 2547 22:43 น.
เรไร
เมื่อไหร่ของเรา ...ถ้า
เมื่อไหร่ก็...เมื่อนั้น ของนั้น...ก็เป็นของเรา
เมื่อไม่ใช่...ของเรา อย่าไป...ยื้อเอากลับคืน
เหมือนเป็นเช่นความรัก เคยหน่วงหนักปักหัวใจ
เมื่อรักเป็นอื่นไป จะยื้อไปไม่หวนคืน
เธอไม่ใช่ของฉัน และฉันไม่ใช่ของใคร
เมิ่อเธอแปรเปลี่ยนไป รักได้ไปไม่เอาคืน
ไม่ต้องหวงห่วงหา ยามร้างลามาทวงถาม
ไม่เคยคิดติดตาม เท่าไหร่ตามก็ไม่เจอ
เมื่อรักเป็นของเรา เหมือนกับเงาวันยังค่ำ
จะสุขสมดื่มด่ำ หรือชอกช้ำก็จำใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เมื่อไหร่ที่เป็นของเรา ใครเขาก็เอาไปไม่ได้
และเมื่อใดที่ไม่ใช่ ทำอย่างไรก็ไมเป็นของเรา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@