17 กรกฎาคม 2547 13:11 น.
เรไร
โชคร้ายจริงน่ะเพื่อน
เป็นดวงเดือนกลางหมู่ดาว
ไปไหนไม่มีเหงา
มีสาวสาวอยู่รอบกาย
ร้อยใจสามัคคี
เป็นน้องพี่กันทั้งนั้น
ไม่มีทะเลาะกัน
ให้ใจนั้นพลันวุ่นวาย
โชคร้ายตรงไหนนี่
ที่ไม่มีการแก่งแย่ง
ไม่มีใครระแวง
จะแกล้งเศร้าเหงาไปใย
ผู้ชายอีกทั้งโลก
มีดอกโศกบานในใจ
แต่เพื่อนบอกโชคร้าย
มีแต่ใครอยากเป็นมัน
......โชคร้ายตรงไหน นี่.......
@@@@@@@@@@@@@@@@@
เพื่อนมันโชคร้าย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ื่
15 กรกฎาคม 2547 14:09 น.
เรไร
ปล่อยปลิดปลิว ลิ่วลอย คอยความหวัง
เพียงพินท์พัง ยังอยู่ คู่เคียงฉัน
เหมือนทำร้าย หัวใจ เธอร้าวราน
หรือระราน ผลาญใจ ให้หมองตรม
เธอขื่นขม ฉันเศร้าใจ ไม่แพ้เธอ
น้ำตาเอ่อ รินไหล ให้ไหวหวั่น
เรื่องหัวใจ ที่ท้อ ขอลืมมัน
อภัยฉัน อยากขอโทษ อย่าโกรธเลย
คนคงเคย พลาดผิด คิดไม่ถึง
เพียงครั้งหนึ่ง โง่เง่า ไม่เท่าทัน
ความรู้สึก มองเฉย ละเลยผ่าน
จดจำมัน ไม่ทำ ให้ช้ำใจ
เริ่มต้นใหม่ อภัยฉัน ได้ไหม
ลืมทิ้งไป ถ้าโกรธ จงโทษฉัน
หรือไม่เริม ต้นใหม่ ไปด้วยกัน
ปล่อยให้ฉัน ซานซม ตรมผู้เดียว
14 กรกฎาคม 2547 00:02 น.
เรไร
ที่ดินแดน แสนไกล ในไพรกว้าง
นักเดินทาง เร่ร่อน นอนพักกาย
ใต้เงาไม้ หนุนแขน แสนสบาย
ก่อนหลับไหล ลืมสติ นิวรณ์ไป
ณ ที่นี่ แห่งหน ตำบลไหน
สว่างใส สงบจิต คิดสงสัย
ที่ตรงนี้ คือสวรรค์ นั้นหรือไง
หรือฝันไป นี่นรก ตกกระดอน
เห็นนักปราญช์ ฉลาดเปรื่อง เรื่องกวี
คอยช่วยชี้ แนะนำ คอยพร่ำสอน
คนหลงไหล ซึ้งใจ ในบทกลอน
สื่ออักษร ตัวอย่างไว้ ไม่แคลนคลอน
อยากริเรียน เขียนกลอน อักษรสวย
ขอจงช่วย นำพา อุทาหรณ์
ตวัดปลาย ปากกา เอื้ออาทร
ให้ออดอ้อน วอนเด่น ขอเห็นงาม
เอาแบบที่ เห็นกงจักร เป็นดอกบัว
ความหมองมัว ตัวเรา เขามองข้าม
ให้คนมอง จ้องแต่ สิ่งดีงาม
ใจคล้อยตาม ถ้วนทั่ว ทุกตัวตน
เทพนิมิตร สะกิดใจ ให้พลันตื่น
นี่ค่อนคืน วังเวง เกรงฉงน
หลับเพลินไป เวลา พามืดมน
จนขึ้นหาม กระเป๋า เรานิวรณ์
จิตนิวรณ์ ฝันไป ได้พบปราชญ์
แสนฉลาด แสนรู้เรื่อง เปรื่องอักษร
ดีที่เรา คนโง่เง่า ไม่สังวรณ์
ลางสังหร์ บอกให้ตื่น ฟื้นลืมตาย
ไม่ได้เรียน เขียนกลอน ที่ซ่อนมีด
ไว้คอยกรีด กลบเกลื่อน เลือนเรื่องร้าย
ทะลึ่งตื่น สุดแสน จะเสียดาย
เลยไม่ได้ เรียนรู้ ดูโง่ไป
แต่ตัวเรา คนเดินทาง ข้างถนน
แสนอับจน เกินเรียน เขียนไม่ไหว
ปราญช์มาสอน จะรู้เรื่อง ได้อย่างไร
เป็นไม่ได้ เป็นอย่างเดิม คนเดินทาง
@@@@@@@@@@@@@@@@
... เทพนิมิตร จิตนิวรณ์ ลางสังหรณ์ หรือ เราฝันไป
@@@@@@@@@@@@@@@@
13 กรกฎาคม 2547 22:08 น.
เรไร
*+* ไม่คิดถึงฉัน เธอนั้น คิดถึงใคร *+*
*+* หรือหัวใจ ไม่มี ที่ให้ฉัน *+*
*+* แล้วที่ใจ ลอยไป เล่าใครกัน *+*
*+* เขาคนนั้น ในฝัน หรือความจริง *+*
*+* เป็นทุกสิ่ง กว่าใคร ใช่หรือเปล่า *+*
*+* คอยเป็นเงา ใกล้ชิด จิตผูกพัน *+*
*+* เดินตามคอย เอาใจ เธอทุกวัน *+*
มากกว่าฉัน หรือเปล่า เล่าคนดี
*+* ต่างกับฉัน ตรงไหน ชายคนนี้ *+*
*+* หรือเขามี หัวใจ ไม่เท่าฉัน *+*
*+* คงไม่ได้ ใหญ่ไป กว่ากำปั้น *+*
*+* เท่าเทียมกัน เกินนั้น นั่นพิการ *+*
*-* แต่ใจฉัน เก็บเก่า เฝ้ารักษา *-*
*-* ผ่านเจ็บมา นานเนิ่น เกินจะหวั่น *-*
*** ได้แต่เพ้อ ถึงเธอ จะแบ่งปัน ***
*** คิดถึงฉัน สักนิดเดียว แค่เสี้ยวใจ ***
@@@@@@@@@@@@@@@
*** แค่เศษ เสี้ยวหนึ่ง จะมาถถึงฉันไหม ***
@@@@@@@@@@@@@@@
13 กรกฎาคม 2547 03:36 น.
เรไร
..จะข้ามฝัน มาด้วยกัน กับฉันไหม..
..จะพาไป สู่จุดหมาย ไกลกว่าฝัน..
..จะก้าวข้าม อุปสรรค มากมายนั้น..
..จะเกี่ยวกัน ก้าวกล้า หาความจริง..
..ข้ามในสิ่ง ท้าทาย คือใจเรา..
..ข้ามขุนเขา กำแพง แห่งวัยวัน..
..ข้ามเดียวดาย ข้ามความทุกข์ มาผูกพัน..
..ข้ามด้วยกัน กับฉัน นั้นสองคน..
..ไปสู่ห้วง แห่งใจ ปรารถนา..
..ไปสู้วัน เวลา หาความหวาน..
..ไปทั้งใจ ช่วยเสริม เติมวันวาน..
..ไปกับฉัน ยืนคู่อยู่ ด้วยกัน..
..ด้วยใจมั่น เกี่ยวก้อย ร้อยใจรัก..
.. ด้วยสมัคร เคียงคู่ อยู่ข้ามฝัน..
..ด้วยเวลา ร้อยใจ ให้ผูกพัน..
..ด้วยใจมั่น สองใจกล้า จะฝ่าไป..
..กันและกัน กับฉัน เพื่อฝันเธอ..
..กันละเมอ กอดไว้ ไม่ห่างฉัน..
..กันเอาไว้ สิ่งร้าย ทำลายฝัน..
..กันและกัน ฉันและเธอ เสมอไป..
@@@@@@@@@@@@@@@@
ไปกับฉัน ไปด้วยกัน ไปเกินฝัน ฉันกับเธอ
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
1276
