19 สิงหาคม 2547 23:36 น.
เรไร
คืนเดือนแรม แสงล้าโรย ลมโชยอ่อน
อยากจะนอน ดูเงาซ้อน ก่อนหลับไหล
เงาสะท้อน นิ่งมอง คิดถึงใคร
ภาพสั่นไหว ตามคลื่นโถม ที่โหมเงา
เพลงพระพาย แผ่วปลิว แว่วพริ้วไหว
นทีใหญ่ ระยิบยับ พราววับวาว
เมื่อใกล้แสง สุรีย์ ทาบจับเงา
ลืมสิ้นเหงา ลืมโลก ที่โศกใจ
ค่อยล่องเรือ ลำน้อย ลอยกลางคลื่น
ไปสู่ผืน ธารา ปลาอาศัย
พายแรมรอน ออกทะเล เร่ร่อนไป
ลอยล่องไกล อย่างตังเก เห่เรือเรา
สัมผัสเสี้ยว ความสุข ลูกทะเล
นอนไกวเปล ผูกโยง กระโดงเสา
ยามแดดร้อน นอนไม่ได้ ไร้ร่มเงา
แต่มือเฝ้า คันเบ็ดไว้ ได้แค่รอ
แม่คงคา ปราณี ก็ทีนี้
ปลาตัวดี ติดเบ็ด เสร็จเหยื่อล่อ
แล้วดึงขึ้น จากน้ำ อย่ารั้งรอ
ด้วยตะขอ ปลายสาย ให้ได้ตัว
ฝนครึ้มมืด คลื่นโหม ลมเริ่มแรง
เมฆสีแดง พัดมา ฟ้าสลัว
มองทางไหน คลื่นสาด น่าหวาดกลัว
มือระรัว หันหัวเรือ เพื่อกลับคืน
@@@@@@@@@@@@@@@@
ได้ออกไป ปล่อยอารมณ์ ความรู้สึก
ล่องลอยไปกับคลื่น ลม บ้าง
...ในบางที...เหมือนกับได้ไปเติมไฟ
ให้กับตัวเอง...บ้าง
...ในยามที่ไร้แรง
@@@@@@@@@@@@@@@@
12 สิงหาคม 2547 01:00 น.
เรไร
เดินตามรอยเบื้องบนยุคลบาท
ทรงประพาสทั่วแผ่นดินถิ่นอาศัย
ทรงเสด็จพระราชดำเนินเดินทางไกล
รับสั่งให้สร้างหวังพลังคน
พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์
อาณาเขตเยี่ยมเยือนทุกแห่งหน
ชาวประชายากไร้ในตำบล
ทรงดั้นด้นทุกจังหวัดปฐพี
ศิลปาชีพส่งเสริมเพิ่มรายได้
ดำริให้สร้างศูนย์สง่าศรี
ตรงบางไทรเพื่อไทยจะได้มี
สถานที่อวดฝีมือระบือไกล
พระตำหนักภูพานฯแดนอีสาน
ถิ่นกำเนิดโจษจานตำนานไหม
ความวิจิตรงาดงามตามแบบไทย
ถักทอได้ซับซ้อนซ่อนลวดลาย
พระตำหนักทักษิณฯถิ่นแดนใต้
รับสั่งท่าน อนุรักษ์ ปกปักษ์ไว้
ย่านลิเภา ให้อยู่ คู่เมืองใต้
พระหทัย ช่วยสืบสาน งานที่ดี
เมืองหัวหิน เมืองแมน แคว้นที่ตั้ง
พระราชวัง ไกลกังวล จนบัดนี้
ตำหนักแห่ง ราชา ราชินี
คู่บารมี ศรีสยาม นามเมืองไทย
วโรกาส เฉลิมพระ ชนมพรรษา
ที่เวียนมา ข้าพระพุทธเจ้า ขอถวาย
พระพรให้ พระองค์ พระทรงชัย
พระหทัย เบิกบาน สำราญเทอญ
คือหัวใจ ผองไทย ในทั่วหล้า
ปวงประชา แซ่ซ้อง ก้องสรรเสริญ
พรประเสริฐ จากเทวา มาอัญเชิญ
ทรงพระเจริญ เป็นมิ่งขวัญ สุวรรณภูมิ
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า เรไร สมาชิกไทยโพเอ็ม
9 สิงหาคม 2547 22:57 น.
เรไร
ด้วยสองกร ยกประนม ก้มลงกราบ
ที่เบื้องบาท บาทา วันทาแม่
ผู้ซึ่งมี รักยิ่งใหญ่ ที่เที่ยงแท้
ก็คือแม่ ให้กำเนิด เราเกิดมา
ค้วยคุณค่า น้ำนม ที่ยิ่งใหญ่
ยามมีภัย ปกป้องเรา เฝ้ารักษา
กอดเราไว้ เอากายแนบ แอบอุรา
ใครจะมา ห่วงหาเรา เท่ามารดา
แม่เหนื่อยาก ลำบาก ที่เลี้ยงลูก
ต้องคอยปลูก ฝังสิ่งดี ที่มีค่า
คอยส่งเสีย ให้ได้เรียน เพียรศึกษา
ด้วยหวังว่า อยู่ได้ ในสังคม
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ผมเป็นคนที่ความคิดไม่ตรงกับแม่เท่าไหร่ ด้วยที่ว่าแม่เลี้ยงผมมาให้คิดเอง
ให้สู้เอง ให้เชื่อในสิ่งที่จะทำ และต้องยอมรับผลที่จะตามมา
แม่ผมอายุมากแล้ว แต่ก็ไม่ยอมอยู่เฉย ทำนู่น ทำนี่ อยู่ตลอดเวลา
ขอโทษน่ะครับ ที่บ้านผม ใช้ภาษาพ่อขุนกัน คือเวลาแม่บ่นก็พวกมึงน่ะ
อย่างนั้นอย่างนี้ แกก็ว่าของแกไปเรื่อย เหนื่อยแกก็หยุดเอง
บางครั้งในช่วงชีวิตของผม มันก็มีสะดุดขาตัวเองล้มลง เจ็บบ้าง
บางทีก็เจียนตายเหมือนกัน
อยู่ที่ไหนก็ไม่เป็นสุขก็ต้องกลับมาบ้าน ซมซานกลับมาทุกที
แม่เห็นหน้าผมก็ไม่พูดอะไรมาก แกพุดออกมาคำนึง ....ยังไงก็กลับมาบ้านน่ะ....
ผมร้องไห้ไม่อายหมาเลย
จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังกลับบ้านไปหาแม่ไปคุยกับแก ไปให้แกให้พร (ด่า) บ้าง
ไปช่วยงานบ้าง
บางเวลา ผมมานึกถึงคำพูดประโยคหนึ่ง
ลูกสิบคนแม่เลี้ยงให้โตได้ ให้เรียนสูงๆได้ เมื่อเติบใหญ่ต่างก็ไป มีชีวิต
มีครอบครัวของตัวเอง จนบ้างครั้งลืมคิดถึงแม่
แต่แม่คนเดียว กลับไม่มีใครหันมามองแม่บ้างว่าจะอยู่อย่างไร ใครเคยคิดบ้างไหม ?
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
8 สิงหาคม 2547 01:54 น.
เรไร
อยากไปเป็นชาวเกาะ
เดินลัดเลาะที่ชายฝั่ง
ไปเพื่อเติมพลัง
ต่อแต้มหวังกำลังใจ
ไปนอนชมทะเล
แกว่งไกวเปลให้เหนื่อยหาย
พักผ่อนให้สบาย
ใต้ร่มไม้ได้พักกาย
จะพาไปตกหมึก
ตอนดึกๆเอาไฟฉาย
เอาโย*เกี่ยวให้ไว
เก็บเอาไว้ที่หามา
เช้ามาพอตอนสาย
จะพาไปนั่งตกปลา
ไม่ต้องกลัวใครว่า
เพียงตามมาฉันจะนำ
ถึงเวลาตอนเย็น
จะพากันลงเล่นน้ำ
ให้สดชื่นชุ่มฉ่ำ
ดำผุดดำว่ายใต้ฟ้า
ตะวันดับลับฟ้า
เอาหมึกปลาที่หาได้
เอามาปิ้งเผาไฟ
เราจะได้กินด้วยกัน
พออิ่มหนำสำราญ
เบิกบานกันให้ถ้วนหน้า
ฟังเสียงดีดกีตาร์
นั่งชมฟ้าดูดาวเดือน
จะนอนตากน้ำค้าง
เอียงหูฟังแว่วเสียงเพลง
ร้องคลอช่วยบรรเลง
สนุกเองไม่เกรงใคร
จะมีไหมใครบ้าง
ร่วมทางฉันร่วมฝันใฝ่
เดินทางอย่างรู้ใจ
มีใครไหมไปด้วยกัน
ใครอยากไปยกมือ
มาช่วยถือแบกความฝัน
ขึ้นรถไปด้วยกัน
อีกสี่วันจะเดินทาง
@@@@@@@@@@@@@@@@@
....ใครอยากไปยกมือขึ้น....
@@@@@@@@@@@@@@@@@
โย* ผมเรียกว่าโยทะกา ใช้ตกหมึกครับ
ไม่ทราบว่าเขาเรียกกันอย่างไร
บางที่เรียกกุ้งปลอม ขออภัยครับ หากเรียกไม่ถูก
2 สิงหาคม 2547 22:57 น.
เรไร
คำตอบ ของฉันนั้น
รักมั่นเธอ เสมอมา
ใจรอ คอยห่วงหา
ไม่ร้างลา แม้ไกลตา
แต่คำตอบ ของคุณ
ไม่อบอุ่น ไม่ห่วงหา
ไม่คิด จะตอบมา
ใยมิกล้า บอกออกไป
จะดีร้ายไม่หวั่น
เพราะใจฉันคงรับได้
แค่เอ่ย เฉลยให้
บอกหัวใจ ของฉันนี้
ไม่ขอ ที่ถูกใจ
แค่จริงใจ กันสักที
ไม่ต้อง คำตอบดี
ขอคำที่ จากหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@
..ขอเถอะน่ะครับ ..
ไม่ขอถูกใจ
แต่...แค่..คำตอบจากหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
790
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
