9 กันยายน 2547 01:37 น.
เรไร
หากพรุ่งนี้ฉันเอ่ยลา
เธอจะมีน้ำตาให้ฉันไหม
ความรู้สึกเธอจะเป็นเช่นไร
จะเจ็บปวดแปลบใจหรือ ไม่เลย
เพลงรักสำหรับฉัน
เธอจะขับร้องมันอีกไหมเอ่ย
พรุ่งนี้อบอุ่นฉันคุ้นเคย
เธอจะปล่อยมันเปล่าเฉย อีกกี่วัน
แต่คงไม่เป็นไร หากวันต่อไปไม่มีฉัน
เธอยังคงมีสิ่งสำคัญ อีกหลายร้อยหลายพันให้ค้นพบ
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
พิบูลย์ศักดิ์ ละครพล
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
วันนี้ไม่มีฉัน
จะลืมกัน เลยได้ไหม
สลด หมดทั้งใจ
ให้จางไป ในเวลา
บทเพลงที่เคยร้อง
ท่วงทำนองเคยก้องฟ้า
ขอเพียงเพลงจากลา
ก็มีค่าเกินสิ่งใด
จงปาดหยาดน้ำตา
คนชั่วช้ามิควรให้
ที่ฉันทำช้ำใจ
อย่ารินไหลมันออกมา
ไม่ต้องให้อภัย
คนที่ใจพิพากษา
ตัดสินว่าชั่วช้า
มิควรค่าน้ำตาคุณ
กว่าดินจะกลบหน้า
พสุธาคงเกื้อหนุน
คงมีเนื้อนาบุญ
เห็นคุณค่า ด้วยอาลัย
8 กันยายน 2547 18:58 น.
เรไร
หลับเถิดน้อง หลับลง ที่ตรงนี้
ไม่ต้องมี ทุกข์โศก บนโลกแล้ว
นอนพักกาย ให้สบาย เถิดน้องแก้ว
ไม่ต้องแว่ว ยินเสียง สำเนียงใด
อ้อมแขนของ พระเจ้า เฝ้ารอรับ
รอเจ้ากลับ สู่สวรรค์ บนชั้นฟ้า
ขอวิงวอน พระองค์ ทรงเมตตา
รับวิญญาณ น้องข้า ด้วยปราณี
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
วันนี้ผมไปส่งน้องชายสู่อ้อมแขนแห่งพระผู้เป็นเจ้า
เห็นน้ำตา ของคนที่รักน้องผม คนที่เคยรักน้องผม
ร่ำไห้ปริ่มว่าจะขาดใจ ถ้าเขารับรู้ถึงความรัก ความอาลัย
จากคนที่รักเขา ต้องสูญเสียสิ่งอันเป็นยิ่งกว่าที่รักไป
เขาคงดีใจ ที่รู้ว่ามีคนรักเขามากมายเพียงนี้
แต่เขาคงไม่รับรู้แล้ว มีแต่คนที่ยังอยู่เท่านั้น
ยังคงสดับ รับความเศร้ากับชีวิตกันต่อไป
แต่สิ่งที่ผมรับรู้ นอกจากความรู้สึกเสียใจที่เสียน้องชายไป
กลับมองสะท้อนมายังตัวเอง ว่าเมื่อถึงเวลาของผมบ้าง
คนที่ผมเคยรัก และคนที่เคยรักผม จะมีน้ำตาที่หลั่งมา
เพื่อผมบ้างไหม จะมีไหม และคงไม่มี
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
7 กันยายน 2547 23:20 น.
เรไร
ตัวฉันมัน คนเซ่อ ที่เด๋อด๋า
บ้างก็บ้า หาเรื่อง ให้เปลืองหัว
ทำอะไร ไม่คิด จิตไม่กลัว
ก็มันรั่ว เลอะบ้าง ไม่ตั้งใจ
อยากจะเด็ด พฤกษา มาชื่นชม
คอยชื่นชม ความหอมหวล มวลดอกไม้
จะดอกหญ้า ดอกฟ้า ไม่เป็นไร
จะดอกไหน ที่ไม่ใช่ ดอกไม้จันทร์
หลายคืนค่ำ ย่ำยี ฤดีหด
ความหวังหมด สลดหาย ไปกับฝัน
จะทนเจ็บ เก็บที่ผ่าน นานกี่วัน
หัวใจฉัน วันนี้ พลีอีกครา
อยากถูกหลอก อีกหน คงทนไหว
คุณใช่ไหม ที่เผอิญ เดินมาหา
เข้ามาแผลง ศรรัก ปักอุรา
แล้วเลิกลา ลืมศรค้าง ไว้กลางใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เอ่อ แบบว่าอยากถูกหลอก ครับ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
7 กันยายน 2547 18:08 น.
เรไร
@@@@@@@@@@@@@@@@
คำเตือน อายุต่ำกว่า 18 ปี ควรพิจารณา
ผู้ที่มีหัวใจไม่แข็งแรง
กรุณาใช้ความระมัดระวัง
จินตนาการของตัวเอง ขอบคุณครับ
@@@@@@@@@@@@@@@@
พริ้วลมแผ่ว ประพรมพร่าง เมื่อนางเศร้า
ไล้เบาเบา เคล้าจูบ พี่ลูบหวาม
หนาวตรงไหน ตระกองกอด พี่ถอดตาม
ใจน้องลาม โลมเล้า พี่เคล้าคลอ
จับหน้าเงย เชยชิด สนิทแก้ม
น้องก็แย้ม ปากรับ จับจิตหนอ
มือปาดป่าย กายเรา พะเน้านอ
จุมพิตต่อ คอระหงส์ ของนงค์นาง
อุ่นอกแอบ แนบอกอุ่น กรุ่นกลิ่นชอบ
กระหวัดกอบ มอบอุ่น กรุ่นคืนบ้าง
เบียดกายชิด สนิทแน่น แทนครวญคราง
สัมผัสสร้าง สวาทหวิว พริ้วบรรจง
หวาดหวั่นไหว ยามลูบไล้ ที่ไรผม
เมื่อดอมดม ตรงไหน ชวนไหลหลง
กลัวน้องตื่น ตกใจ ให้พะวง
นวลอนงค์ คงไหวหวิว พริ้วตามลม
อ่อนระทด บทวาบหวาม พี่ตามเร้า
อิงกายเข้า ซุกซบ พบสุขสม
ไล่ความหนาว ร้าวลึก เคยนึกตรม
เมื่อได้ชม รสสวาท พิลาสนาง
เสน่หา ร่ายมนต์ มาดลจิต
สำนึกคิด ขาดผึง จึงหายห่าง
สรีระ เย้ายวน ของนวลปราง
มองเห็นทาง สู่สวรรค์ นั้นร่ำไร
3 กันยายน 2547 23:00 น.
เรไร
แม้งานใหญ่ แค่ไหน เขาไม่สน
จะเหนื่อยจน ทนไม่ไหว ใครจะว่า
งานใหญ่โต โอฬาร วานบอกมา
คนเรียกว่า เจ้าภาพ ปลาบปลื้มใจ
งานประชุม สัมมนา วิชาการ
ทำบุญบ้าน งานบวช งานไหนไหน
จะรับเชิญ หรือไม่ ก็ให้ไป
ยิ่งงานใหญ่ ยิ่งชอบ ตอบตกลง
ไปงานไหน งานอะไร ให้มีเขา
มาคอยเฝ้า เสนอหน้า อย่างยืนยง
จะทางไกล แค่ไหน ไม่พะวง
ก็ยังคง อวดอ่า บารมี
จนวันหนึ่ง มีงาน ขานขับร้อง
เป็นทำนอง ดังป๊าบ เจ้าภาพหนี
เสียงผายลม เหม็นแทบตาย วายชีวี
ไม่เห็นมี ใครเผลอ เสนอตัว
@@@@@@@@@@@@@@@@
พอเสียงดังป๊าด หาเจ้าภาพไม่มี
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1218
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
