7 ธันวาคม 2547 22:17 น.
เรไร
วนเวียนว่ายเวิ้งว้าง...เหมือนค้างฝัน
ให้เหหันโหยหา...คราคิดถึง
คงครวญคร่ำครุ่นคิด...จิตคนึง
ใจเจ้าจึงเจ็บจำ...ช้ำฤดี
นั่งนิ่งนึกแนบเนา...ครั้งเก่าก่อน
แอบออดอ้อนอุ่นไอ...กลับหน่ายหนี
ชีพชนม์ชายชอกช้ำ...ย้ำชีวี
สิ้นศักดิ์ศรีเสียสูญ...อาดูรใจ
เก็บกล้ำกลืนกอดก่าย...มิคลายเศร้า
แปลบเปลี่ยวเปล่าปลดปลง...ลงไม่ไหว
แต่ตรึกตรองตรอมตรม...ข่มฤทัย
น้ำนองนัยเนตรนาน...ร้าวรานทรวง
เลยเร่ร่อนร้อนรน...หวังค้นพบ
ก็เกลื่อนกลบกลับกลาย...มิวายหวง
ยิ่งยื้อยุดยึกยัก...ในรักลวง
ห่างหายห้วงโหยหา...ฤาอาลัย
สาปส่งสิ่งโศกเศร้า...ที่เราทน
ไม่มีหม่นหมองมา...อีกคราไหน
รักแล้วร้าวรานรอน...ค่อยสอนใจ
หมายมีใหม่มุ่งมาด..อีกชาติเอย
7 ธันวาคม 2547 09:55 น.
เรไร
เพียงเท่านี้ พอไหม ใช่อักโข
ไม่ใหญ่โต โก้หรู ดูสง่า
เท่ากำปั้น น้อยน้อย ด้อยราคา
หรือไร้ค่า ถ้าฤดี พลีให้ใคร
หลายคืนหนาว ร้าวรวด เจ็บปวดแท้
ว่าดวงแด โดนเขี่ยทิ้ง ยิ่งสงสัย
ที่จำยอม น้อมถวาย ทั้งกายใจ
น้อยเกินไป สิ่งวาดหวัง จึงพังครืน
ขอขอบคุณ ความว่างเปล่า เหงาดวงจิต
คงตามติด ยากจะพราก ยากจะฝืน
ขอเก็บเศร้า ใส่กระเป๋า ขอเอาคืน
ไม่อยากยืน สะอื้นไห้ ใครได้ยิน
คงไม่นาน ความอิดโรย ความโหยหวน
ที่คร่ำครวญ ร้าวอก คงผกผิน
อย่างเขาว่า เป็นหมา เห่าเครื่องบิน
เมื่อแรงสิ้น ลิ้นห้อย ก็ถอยเอง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
......เจ็บคอจัง......
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
2 ธันวาคม 2547 19:06 น.
เรไร
ร่วงโรยรักเรา
รานรอนร้อนเร่า รังรักร้างรา
รับรู้เรื่องราว รอยร้าวเริ่มล้า
ระรื่นเริงร่า ลบลาฤาไร
เมามัวหมองหม่น
เหมือนแม้มีมนต์ หมกมุ่นหมองไหม้
หมายมามาดมั่น มอบมันเมินไหม
ม้วยมน*มากมาย โมเมมืดมัว
เก็บเกล้าเกลากลอน
โกยกายกลับก่อน เกรงกงกรรมกลัว
กล้ำกลืนกางกั้น โกรธกันเกลือกกลั้ว
ก๋ากั่นกลับกลัว กลกัณฑ์*กาพย์กลอน
หลงใหลลอยลม
ไล้ลูบเล้าโลม ร้าวลึกหลอกหลอน
ลับล่วงลึกล้ำ ร้องร่ำเร่าร้อน
รวนเรเร่ร่อน ลาแล้วลิ้นลวง
วังเวงเหว่ว้า
วอดวายหวังว่า วังวนหวามไหว
วิบวาบหวิวหวั่น วอนวันหวานวัย
วงเวียนวงไว้ แหวกว่ายวกวน
1 ธันวาคม 2547 23:39 น.
เรไร
อยากมีปี่ เป่าดัง ฟังไพเราะ
เสียงเสนาะ จับดวงแด น่ะแม่เอ๋ย
ให้โอนเอียง เลิกอิดออด มากอดเกย
มิต้องเอ่ย คำใด หากได้ฟัง
เดินด้อมด้อมดุ่ยดุ่ย ลุยเข้าป่า
เมียงมองมามีไม้ หทัยหวัง
เยื้องย่างย่ำยวบยาบ สวบสาบดัง
พาลพลาดพลั้งพับเพียบ เงียบวังเวง
เอ๊ะนั่นงู นี่หว่า ทำท่าทำทาง
เจ้าจงอาง เจ้าอารมณ์ จะข่มจะเหง
มีดเรามี กับตัว ไม่กลัวไม่เกรง
ทำนักเลง อย่ารอรี พิรี้พิไร
เห็นดงไม้ ดวงจิต ระริกระรี้
หลากหลายดี ไม่ลังเล ถะเหลไถล
เจ้าจงอาง ขวางหน้า ให้หนีให้ไกล
ขบเมื่อใด ได้ดับดิ้น สิ้นชีวา
เลยลัดเลาะเลี้ยวลง ในดงดอน
ข้ามโขดขอนขึ้นเขา เข้าข้างผา
กอบเก็บกำกล้าแกร่ง แรงกายา
มุ่งมาดมาหมายมี ปี่สักเลา
เงื้อมือฟัน ไม้ไผ่ มาลำหนึ่ง
ค่อยนั่งกลึง หยิบมีดน้อย ค่อยค่อยเหลา
แล้วเจาะรู ข้างข้าง อย่างเบาเบา
เอียงคอเป่า ดังฟู่ ดูชอบกล
เสียงไม่ดี คีย์เพี้ยน เริ่มเวียนหัว
ตาชักมัว ตัวเริ่มเบา เป่าหลายหน
ควันออกหู ตาลาย คลายกังวล
ความสุขล้น รื่นเริง บันเทิงใจ
เป่าบรรเลง เพลงฝัน ควันโขมง
แล้วผูกโยง เรื่องราว แต่คราวหลัง
ทั้งดีร้าย งวยงง หลงภวังค์
แต่พอนั่ง คอมันพับ เลยหลับไป
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เวลาเป่าต้องทำคอเอียง
แล้วคอยมองเมียงดูทิศทางลม
อย่าคิดมากครับ ฟังเพลงเก่าๆ ของคาราบาว
แล้วนึกขำ เขียนสนุกๆ
ยาเสพติดเป็นสิ่งไม่ดี ผิดกฏหมาย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
29 พฤศจิกายน 2547 00:30 น.
เรไร
วจีหวาน ซ่านอุรา พะว้าพะวง
ยามลุ่มหลง โลมลูบ ถะนุถนอม
แต่ความรัก หาญหัก สะบักสะบอม
ใจจำยอม เหว่ว้า ละล้าละลัง
แต่คู่เชย เคยชิด สนิทสนม
กลับขื่นขม ตรมจิต ไม่คิดไม่หวัง
ดวงทหัย โหยหา พะว้าพะวัง
ยังคงฝัง อยากหนี ตะลีตะลาน
เหมือนกระดี่ ได้น้ำ ระริกระรี้
คราฤดี มีสุข สนุกสนาน
ชีพลิงโลด หาใดเทียบ มิเปรียบมิปาน
ถึงแหลกราญ ร้าวเก็บ ไม่เจ็บไม่จำ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
กลบทสะบัดสะบิ้ง
000 00 yxyx
ในแต่ละวรรคใช้คำได้ตั้งแต่ ๙ ถึง ๑๐ คน
สัมผัสในมี ๒ คู่ อยู่ที่ ๔ คำท้ายของวรรค ให้คู่ที่ ๑ เป็นคำซ้ำกัน
ส่วนคู่ที่ ๒ให้สัมผัสอักษรกัน สระและตัวสะกดไม่ต้องเหมือนกัน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
... อยากลองเขียนดูบ้าง ครับ..
หน้าส่วนตัว
1302
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
