11 มกราคม 2548 20:45 น.
เรไร
ก็กอดก่ายกลืนกล้ำ ช้ำหัวอก
ต้อยต่ำตกตรอมตรม ให้ขมขื่น
รักรุมเร้าร้าวราน ผ่านวันคืน
ไร้เริงรื่นร่วงโรย โอดโอยจำ
ด้วยหทัย ไขว่คว้า ละล้าละลัง
คอยความหวัง หันเห ถเลถลำ
จนกระทั่ง เศร้าซึม พะงึมพะงำ
คอยเพ้อพร่ำ ใครบอก คอยหลอกคอยลวง
หาแก้ตัวเอ่ยอ้าง.สิ่งใด ใจคิด
แค่ห่วงหาอาลัย..ใคร่รู้
ใช่สร้างบ่วงลวงให้.ทุกข์ทน
อยากให้คุณคิดสู้.อย่าท้อ ใดใด ฯ
ใช่จะลวงหลอก
หัวใจไม่กลิ้งกลอกบอกเจ้าจงจำ
ไม่อยากโกหก...กลัวอกชอกช้ำ
เข้าใจที่ทำน้ำคำย้ำมา
ขอไปให้พ้นลืมความทุกข์ทน
อยู่ในกมล....หลีกพ้นเหว่ว้า
ตามทางที่มี.วิถีชีวา
ด้วยใจหวังพา.กายาจากไป
อย่าขับไล่ไสส่งทำฉันลงปลงไม่ไหว
บอกตามตรงคงไป...เดินลับไกลไม่หันมา
อย่าให้ใจหดหู่..หรือไม่รู้ว่าฉันล้า
กายาหมดแรงชีวา.เพียงขอว่าอย่าทำลาย
น้ำตารินหลั่งล้น.เอ่อนองท่วมท้น
จะไปไกลให้พ้น.ไปจน สุดทางฯ
ขอไปให้ถึงสุดหล้า..ห่างไกล
เพียงฟากฟ้าพอไหมที่กั้น
จนเหินห่างจาบัลย์...ไป่สิ้น
เพียงขออยู่อย่างนั้น.ที่นี้ ชีวา ฯ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
กลอนแปด กลบท เบญจรงค์ห้าสี กลบทสะบัดสะบิ้ง
เคียงโคลง ๔ ห่อกาพย์ สุรางคนาง ๒๘ ธนัญชยางค์ ๓๒
ยานี ๑๑ ห่อโคลง ๒ โคลง ๔
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
8 มกราคม 2548 01:07 น.
เรไร
มีหนี้สิน กองยุ่ง พะรุงพะรัง
จะประทัง อยู่ได้ ยังไงไหว
เพียงหาเช้า กินค่ำ กันร่ำไป
เงินอยู่ไหน อยากปลดแอก แลกมันมา
ธนาคาร แห่งใด ที่ใจป้ำ
รับจำนำ จำนอง เที่ยวมองหา
เอาทรัพย์สิน นิติกรรม ทำสัญญา
แลกเงินตรา มาค้ำจุน หนุนชีวี
ที่กองทุน หมู่บ้าน นานผ่อนส่ง
ดอกเบี้ยคง ท่วมหัว กลัวไม่หนี
รัฐบาล ทำคน จนทุกที
ช่วยก่อหนี้ เน่าเน่า ให้เราจัง
กู้อาเฮีย ก็แสลง ดอกแพงลิบ
ร้อนละสิบ ต่อเดือน เหมือนหมดหวัง
ใกล้สิ้นใจ กายา พะว้าพะวัง
ดูสตังค์ หดหู่ อดสูใจ
กู้ออมสิน ฉุกเฉิน เกินพิกัด
อัดคัด ขัดสน ทนไม่ไหว
สหกรณ์ ออมทรัพย์ ขัดข้องใน
กู้ไม่ได้ กู้ระเบิด คงเถิดเทิง
7 มกราคม 2548 19:13 น.
เรไร
ร่างกายเรา เริ่มผุพัง โถสังขาร
ล่วงเลยกาล มานานนม ถูกข่มเหง
เสียงหัวใจ บอกว่าเหงา เศร้าวังเวง
ใช่จะเก่ง เรื่องรัก มักร้าวราน
ขนมปัง สดใหม่ ใครก็ชอบ
จะอบกรอบ น่าชิม ลิ้มรสหวาน
แต่ตัวฉัน ยิ่งอดสู เพราะอยู่นาน
ทรมาน แก่เกิน จะเชิญชวน
เหมือนหัวใจ ช้ำช้ำ ดำปิดปี๋
ดูไม่ดี เหี่ยวเฉา เฝ้าเหหวน
ฉีดโลหิต แค่ที่ทำ ซ้ำเรรวน
มันแปรปรวน เจ็บจำ ทนกล้ำกลืน
ขนมปัง เก๊าววว(เน้นเสียงสูงนิด)..เก่า ใครเขาสน
คราวได้ยล ราขึ้น มีกลิ่นหืน
หมดอายุ ไม่นาน เมื่อวานซืน
เขาตีคืน มากมาย น่าอายจัง
อีกไม่นาน หทัย คงใกล้สิ้น
จะถวิล หาใคร ดั่งใจหวัง
หมดอายุ เสียแล้ว ไม่แคล้วพัง
แต่ก็ยัง ปรารถนา หาคู่ใจ
ป่าวประกาศ เสียงดัง ฟังให้ชัด
จงเร่งรัด อย่าเกเร ทำเฉไฉ
รีบมารับ หัวใจ ไปให้ไว
ช้าอยู่ได้ หมดเวลา จะเสียดาย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
...เพื่อนมาบอกว่าหัวใจใกล้หมดอายุ..ที่จะรักใครแล้ว
เลยเขียนให้กำลังใจ ( หรือเปล่า )
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
6 มกราคม 2548 19:26 น.
เรไร
สองมือประนมกราบก้ม วันทา
สิ่งศักดิ์สิทธิ์บูชา นอบน้อม
ขอพรที่ปราถนา มาสู่
ผองเพื่อนมีสุขพร้อม ทั่วถ้วน ทุกคน
หากคิดหวังอยากได้ สิ่งใด
สมดั่งวาดหวังไว้ ไป่พ้น
ความเศร้าโศกร่ำไห้ หายห่าง
ค่อยคร่ำครวญคิดค้น คุณค่า ตัวตน
สวัสดี มีชัย ในทุกสิ่ง
ทั้งชายหญิง เพื่อนผอง น้องทั้งหลาย
อีกคุณพี่ ลุงป้า น้ามากมาย
สุขสบาย กายใจ ปีใหม่กัน
ขอกราบไหว้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิล้น
มาช่วยดล ให้ปรีดิ์เปรม เกษมสันต์
ที่เศร้าโศก โรคร้าย มลายพลัน
ขอทุกวัน ให้บันเทิง เริงสำราญ
29 ธันวาคม 2547 00:21 น.
เรไร
อยากเอาขา ข้างซ้าย ก่ายหน้าผาก
ยิ่งคิดมาก หลายเรื่อง เปลืองสมอง
ทั้งหนี้สิน มากมาย มาก่ายกอง
ด้วยเงินทอง เป็นเหตุ เหลือเศษตังค์
จะเลิกเป็น พ่อครัว ก็กลัวอด
แสนรันทด หดหู่ ดูหมดหวัง
จะซื้อหวย รวยหุ้น ทุนน้อยจัง
เพ้อไปมั้ง เก้อเปล่า แล้วเอาไง
ขายขนม ถั่วดำ ก็ทำพิษ
คนก็คิด ว่าทะลึ่ง จึงสงสัย
หาทางแปลก แหวกนำ ไม่ซ้ำใคร
แล้วไฉน โดนติฉิน คำนินทา
อยากจะเขียน กลอนขาย ได้อย่างเขา
ก็ความเศร้า มากมาย ไม่ได้หา
คอยเป็นเพื่อน เหมือนมิตร ติดตามมา
ทุกเวลา นาที ก็มีมัน
พอนึกถึง สุขบ้าง ช่างหายาก
เศษเสี้ยวกาก ธุลีเถ้า เอาไว้ฝัน
บรรเลงกลอน อ้อนออด ถอดรำพัน
ภาษานั้น ก็เหหวน ชวนตาลาย
หรือไปเป็น นักร้อง จ้องขายเสียง
ส่งสำเนียง เพลงบรรเจิด ดูเฉิดฉาย
ผิดจังหวะ ตกร่อง ข้องใจตาย
หายใจเข้า บางครั้ง ยังคร่อมเลย
ราชการ ไปรษณีย์ คงดีกว่า
แล้วปํญญา บังเกิด จึงเปิดเผย
ไม่ต้องทำ ทนลำบาก ยากเหมือนเคย
แค่ยืนเฉย ลิ้นแผล่บแผล่บ แลบออกมา
หรือแต่งตัว องอาจ อย่างมาดนุ่ม
นายแบงค์หนุ่ม สุดเท่ห์ เสน่หา
ต้องตากแดด เช้าบ่าย หลายเวลา
ครุฑที่หน้า ธนาคาร นั้นเป็นไง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
........ ยังว่าอีกหลายตำแหน่งน่ะครับ ........
...แล้วผมจะเลือกที่ไหนดี .....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1512
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
