16 สิงหาคม 2548 14:16 น.
เรไร
ฉันรักคุณมากยิ่งกว่าสิ่งไหน
มิยิ่งใหญ่กว่าฟ้าแผ่ไพศาล
รักของฉันข้ามฝันนิรันดร์กาล
แม้นล่วงผ่านเวลามาเท่าใด
หากแต่ว่าตัวตนคนอย่างฉัน
ไร้เส้นกั้นกรอบวางขวางเอาไว้
หากต้องอยู่ตรงกรอบขอบหัวใจ
ฉันขอไปดีกว่าแม้ว่าตรม
ฉันคงคิดถึงคุณทุกย่างก้าว
คงปวดร้าวเจ็บจำช้ำขื่นขม
รู้ทั้งรู้ชีวินสิ้นภิรมย์
ถึงยากข่มห้ามหักรักของเรา
ฉันจะเก็บภาพหวานอันดื่มด่ำ
ความทรงจำหนหลังเมื่อครั้งเก่า
ถึงวันนี้เหลือแต่เพียงแค่เงา
ขอเก็บเอาไว้กอดตลอดกาล
เพราะนั่นคือที่ใจได้ไออุ่น
ความละมุนดั่งฝันอันอ่อนหวาน
จากที่เธอมอบกันเมื่อวันวาน
แม้จะผ่านนานเนิ่นเกินร้อยปี
มิอยากเอ่ยคำว่าขอลาก่อน
มันร้าวรอนสุขคลายมลายหนี
อย่าร้องไห้เสียน้ำตาน่ะคนดี
ฉันไม่มีคุณค่าไร้ราคา
เพียงเท่านี้สิ้นบุญคอยหนุนส่ง
จำต้องปลงน่าอนาถวาสนา
หมดกุศลน้อมนำต้องร่ำลา
ฉันรู้ค่าส่วนเกินเกินจำเป็น
ขอวิงวอนตั้งจิตอธิฐาน
จงประทานพรเลิศประเสริฐเห็น
ขอเพียงเธอพบสุขทุกเช้าเย็น
ยากลำเค็ญหนีห่างทั้งชีวา
ด้วยหัวใจรักนี้ที่คงมั่น
จงสุขสันต์ดั่งวาดปรารถนา
จากความรักให้เธอเสมอมา
ยังคงตราตรึงจิตนิจนิรันดร์
15 สิงหาคม 2548 20:02 น.
เรไร
คงมีบ้างสักวัน..............อย่างที่ฉันฝันและใฝ่
สักคนคอยเข้าใจ..........จะมีไหมหรือไม่เลย
สมมุติว่ามีคุณ...............มาร่วมหนุนเคียงเขนย
อบอุ่นคงคุ้นเคย...........กับกายเกยก่ายกอดกัน
พออรุณรุ่งสาง...............ฟ้าสว่างกลางความฝัน
เราสองประคองมั่น........จับมือฉันพร้อมก้าวไป
แม้ทุกข์ทนลำบาก.........ถึงเหนื่อยยากสักเพียงไหน
เส้นทางมากด้วยภัย......จะหวั่นใดเมื่อมีเรา
ยามสนุกสุขสันต์............คอยแบ่งปันฝันวันเก่า
ข้างเธอเสมอเงา............รื่นรมย์เคล้าเฝ้าคู่เคียง
ดนตรีที่ขับขาน.............สายประสานผสมเสียง
เพลงรักจักร้อยเรียง.....ส่งสำเนียงทั้งโลกา
นั่นคือสิ่งสมมุติ.............คงยากฉุดปรารถนา
ยังไม่ถึงเวลา................สมมุติว่าเรารักกัน
15 สิงหาคม 2548 14:31 น.
เรไร
ณ ท่ามกลางความเคว้งคว้าง
อยู่ระหว่างความสับสน
ความคิดอ่านนั้นกังวล
ความหมองหม่นเข้ามาเยือน
ตัวของเราก็เท่านั้น
เพียงเพ้อฝันฝันลอยเลื่อน
ความหวังยังลางเลือน
ที่ย้ำเตือนคือความจริง
บางอย่างยากจะหยั่งรู้
ไตร่ตรองดูกับบางสิ่ง
คงคล้ายจักคอยประวิง
เหมือนจะยิ่งยืดเวลา
เมื่อวันนั้นใกล้มาถึง
จิตพรั่นพรึงหวาดผวา
มิรู้ว่าสิ่งที่มา
จะชั่วช้าหรือดีงาม
คอยอยู่อย่างใจระทึก
ไม่อยากนึกหรือคิดถาม
ปล่อยให้เป็นปล่อยไปตาม
ให้วาบหวามหวาดหวั่นใจ
พรุ่งนี้แล้วน่ะพรุ่งนี้
ถึงวันที่จะหวั่นไหว
งวดนี้บอกออกอะไร
อาจารย์ไหนช่วยใบ้ที
11 สิงหาคม 2548 00:49 น.
เรไร
ขอเธอมีหัวใจที่แข็งแกร่ง
ทนต่อแรงเสียดทานที่ผ่านเข้า
แม้โลกแหลกแตกดับกับตาเรา
จงอย่าเศร้าสลดลงโทษตัว
ขอให้คิดเป็นเสียงสำเนียงนก
ที่เพ้อพกร้องพร่ำทำปวดหัว
ปล่อยมันร้องต่อไปอย่าได้กลัว
มันก็มั่วเจื้อยแจ้วจำนรรจา
นึกเสียว่าเป็นเพียงเสียงดนตรี
มโหรีครวญคร่ำตามประสา
เพียงมิตื่นตระหนกเสียงนกกา
เดี๋ยวมันล้าแรงสิ้นก็บินไป
ขอจงทำวันนี้ให้ดีเลิศ
จะบังเกิดผลตามมาอย่าสงสัย
แค่คำคนบ่นว่าอย่าสนใจ
เชื่อเอาไว้เชื่อตามความคิดตน
8 สิงหาคม 2548 22:58 น.
เรไร
แล้วคงจะพบกันใหม่
เมื่อหัวใจปรารถนา
ใช่ห่างหายไกลลับลา
รอจนกว่าจะพบกัน
อีกมินานดอกนะเจ้า
จงอย่าเศร้าซึมโศกศัลย์
จงก้าวข้ามคืนและวัน
อย่าหวาดหวั่นกับสิ่งใด
เริ่มต้นใหม่อีกสักครั้ง
อย่าสิ้นหวังและฝันใฝ่
อย่าทำปอดหรือถอดใจ
ยึดมั่นไว้ด้วยศรัทธา
ถึงแม้ว่ามิมีฉัน
ลืมคืนวันอันเหว่ว้า
อดีตกาลที่ผ่านมา
ไม่มีค่าควรจดจำ
เมื่อใดที่เธอไร้สุข
ระทมทุกข์จิตชอกช้ำ
ทนหมองไหม้ใจระกำ
หรือใครทำคอยย่ำยี
ถึงเมื่อนั้นฉันจะกลับ
มารอรับไม่แหนงหนี
ปลอบประโลมขวัญฤดี
ซับน้ำตาที่พร่างพรหม
มาเพื่อขอเก็บความเศร้า
ที่ตัวเขาคอยทับถม
เก็บสิ่งที่อภิรมย์
หอบขื่นขมเอากลับไป
เมื่อไหร่ก็คงเมื่อนั้น
จากตัวฉันพร้อมมอบให้
แม้นล่วงกาลนานเท่าใด
ก็รู้ไว้รักแต่เธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1750
