13 ธันวาคม 2548 09:28 น.
เรไร
ดุจดั่งเทียนเล่มน้อยคอยส่องแสง
เพื่อแสดงหนทางสว่างไสว
วิถีแห่งผู้ปกปักรักษาไพร
ด้วยหัวใจสั่งสมอุดมการณ์
แต่แสงเทียนเล่มน้อยค่อยริบหรี่
ร่างยอมพลีเป็นเชื้อเพื่อเผาผลาญ
คงส่องแสงทางไปอีกไม่นาน
หากไร้ผู้สืบสานเจตนา
พิธีเทียนปลูกรากฝากสำนึก
ให้รู้สึกทะนุถนอมพร้อมรักษา
เพื่อพืชพันธ์พฤกษไพรในพนา
คงคุณค่ายั่งยืนผ่านคืนวัน
จากคำมั่นให้ไว้ไม่แปรเปลี่ยน
เทียนต่อเทียนใจต่อใจจุดไฟฝัน
ปลูกความคิดพิทักษ์รักไพรวัลย์
ร่วมสร้างสรรค์อนาคตโลกงดงาม
ผมขอมอบบทกลอนนี้แทนคำคาราวะจากหัวใจให้กับ พี่ไม้ญา
พี่อารม์ ลุงแสวง น้อย และเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าห้วยกุ่ม ทุกท่าน
ที่ช่วยกันหว่านเมล็ดพันธ์ ปลูกจิตสำนึกในการอนุรักษ์ป่า
ผ่านพิธีที่เรียบง่าย แต่เปี่ยมด้วยมนต์ขลัง
ลงในหัวใจเยาวชน ทุกคน
9 ธันวาคม 2548 22:17 น.
เรไร
ก็มีบ้างบางวันที่ฝันเพ้อ
คิดถึงเธอทุกทีที่กอดหมอน
หลับเพียงตาแต่ใจไม่อยากนอน
ขอบตาร้อนยามคะนึงคิดถึงกัน
ฝากดวงดาวพราวระยับประดับฟ้า
บอกเธอว่าคนไกลยังใฝ่ฝัน
หากคิดถึงจงจ้องมองแสงจันทร์
จักได้เหมือนสบตาฉันผ่านจันทรา
หวังส่งผ่านความรู้สึกระลึกถึง
ให้ซาบซึ้งมีใครเฝ้าใฝ่หา
แม้ห่างเหินคนละฝั่งพสุธา
โปรดเมตตารับรักให้พักพิง
8 ธันวาคม 2548 23:28 น.
เรไร
ไร้เรื่องรักเรียงร้อย คอยขับขาน
โศกซมซานซึมเศร้า เหงานักหนา
เก็บกลืนกล้ำก่ายกอด ตลอดมา
น้ำนองหน้านานเนิ่น เกินเจ็บจำ
แม้นอ้อยตาลหวานลิ้นยังสิ้นรส
คงต้องหมดสิ้นไร้ในชุ่มฉ่ำ
เพราะหัวอกกลัดหนองต้องรับกรรม
ถึงหวานล้ำเลิศวิไลไม่เหลียวแล
เหลือแต่ความขื่นขมระทมจิต
ยากจะคิดลืมได้ใจพ่ายแพ้
เหมือนความรักถูกปล่อยโดนลอยแพ
ตามกระแสธาราจะพาไป
หากจะปลงวันนี้คงดีกว่า
แค่หวังว่าสักวันเลิกหวั่นไหว
ชิมอ้อยตาลหวานล้ำชื่นฉ่ำใจ
วันหน้าได้พบรักใครสักคน
8 ธันวาคม 2548 17:05 น.
เรไร
แค่มีใครสักคนบนโลก
รู้ความโศกความเศร้าความเหงา
มาแบ่งปันสุขทุกข์คลุกเคล้า
ได้บรรเทาเบาบางลางเลือน
มีไหมสักคนบนพิภพ
ได้ประสบพบกันฉันท์เพื่อน
จะมีไหมใครคอยเฝ้าเตือน
เป็นเสมือนมิตรแท้แน่นอน
หรืออาศัยท่องจำคำมิตร
แค่ยึดติดผูกพันกันก่อน
คงแค่คำไม่จริงวิงวอน
เพียงออดอ้อนเอ่ยพร่ำร่ำไป
จะมีไหมเป็นเสมือนเพื่อนแท้
มิผันแปรมั่นคงสงสัย
มิตรภาพหาด้วยหัวใจ
หรือมีได้เพียงฝันนั่นเอง
8 ธันวาคม 2548 13:32 น.
เรไร
บางครั้งทำอะไรไร้สติ
บางครั้งริอยากทำตามอย่างเขา
บางเวลาเหลวไหลนะใจเรา
บางครั้งเศร้าบางครั้งสุขสนุกเกิน
มีสติบางทีไม่มีสตางค์
มีอยู่บ้างแค่น้อยนิดคิดฮึกเหิม
มีก็ใช้สุรุ่ยสุร่ายไม่หาเติม
มีหรือเพิ่มมีแต่ลดจนหมดตัว
มีสตางค์ก็ใช้อย่างไร้สติ
อุตริกระเป๋าหนักควักไปมั่ว
ทำมือเติบหน้าใหญ่ไม่นึกกลัว
ใช้เกินตัวพอคิดได้มันสายไป
มีสติกับตัวอย่ากลัวอด
สตางค์หมดก็ยังมิหวั่นไหว
เอาสตินำวิถีชีวิตให้
สู่หลักชัยไม่เริงหลงคงได้ดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
2196
