2 มกราคม 2547 21:05 น.
เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง
เส้นทางสู่ดวงดาว....
บนถนน สายสลับ อันสับสน
อนิจจา... ปัญญาชน มาล้นหลาม
ต่างไขว่าคว้า ปริญญา มาต่อนาม
ฝ่าดงหนาม ความลำเค็ญ ยากเข็ญใจ
เดินเตะฝุ่น วุ่นวาย ก็หลายหลาก
งานหายาก บากบั่น จนหวั่นไหว
ไร้เส้นทาง ทรัทย์สิน เหมือนสิ้นใจ
แลทางใด ให้มืดมน จนปัญญา
เรียนจนได้ เป็นบัณฑิฒ ใครคิดบ้าง
จะเกิดร้าง ว่างงาน นานหนักหนา
เสียดายวัน เดือนปี ที่ผ่านมา
ปริญญา ราคาตก ตลกจัง
ต่างแข่งขัน กันอยู่ มิรู้สิ้น
หากมีงาน มีกิน ไม่สิ้นหวัง
พอเลี้ยงตัว ชั่วดี ถ้าจีรัง
นี่กระมัง หวังสุดท้าย ของหลายคน
ปัญญาชน มากมาย รายรอบข้าง
อยู่หว่างกลาง ทางสลับ อันสับสน
เมื่อความหวัง ยังไม่สิ้น ต้องดิ้นรน
จงอดทน อย่าท้อแท้ ยอมแพ้เลย
1 มกราคม 2547 22:48 น.
เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง
เจ็บ แสนเจ็บ เพียงรัย
รู้บ้างหมัย ว่าต้องทน
แค่เพียง เทอมั่ยสน
ก้อช้ำจน แทบขาดจัย
นี่เทอ ยังเฝ้าย้ำ
ยังพรอดพร่ำ อยู่ทำมัย
มั่ยรัก ก้อจากปัย
มันเจ็บจัย ที่ทำกัน
เศษเสี้ยวหนึ่ง เวลา ที่เขาหั้ย
ต่างอรัยกับ เศษจัย ที่เขายื่น
แต่เทอก็ เต็มจัยรับ มั่ยขัดขืน
ฉันต้องล้ม ทั้งยืน เพราะเจ็บจัย
ที่ฉันทำ ที่ฉันทุ่ม มั่ยเปนผล
ที่ฉันรัก ที่ฉันสน เทอทิ้งวั้ย
เก็บถนอม แค่เพียง เศษเสี้ยวจัย
ที่เขาทิ้ง เอาวั้ย หั้ยเทอดู
1 มกราคม 2547 18:25 น.
เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง
เปรียบรักดัง เม็ดทราย ริมชายหาด
หากจะคาด บีบคั้น บังคับขืน
ยิ่งออกแรง กำวั้ย มั่ยยั่งยืน
เท่ากับฝืน มันกลับร่วง หล่นจากมือ
31 ธันวาคม 2546 22:35 น.
เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง
ความคิดถึงเปนหนึ่งของหัวจัย
ยามเทอกลัยรู้หมัยคัยห่วงหา
เพียงรักนี้ที่มีหั้ยตลอดมา
ยามกลัยตาบินข้ามฟ้า ปัยหาเทอ