ความเปลี่ยนแปลง

ณ เมือง เมืองหนึ่ง ชื่อเมือง ความทุกข์ คนในเมืองมีแต่เรื่องทะเลาะกัน ในอดีต ชื่อเมืองนี้มีชื่อว่า เมืองความสุข ในเมืองมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เหตุที่ทำให้คนในเมืองนี้เปลี่ยนไป เกิดจาก ในวันหนึ่ง

มานะเห็นชายคนหนึ่งนอนล้มอยู่หน้าเมือง จึงช่วยชายคนนั้นโดยการนำมารักษาที่บ้าน เมื่อชายคนนั้นได้สติ ก็ได้ขอบคุณมานะ

“ขอบคุณมาก ผมมีชื่อว่า อมร แล้วคุณละ ” อมรแนะนำตนพร้อมด้วยใบหน้ามีความสุขที่ตนยังมีชีวิตอยู่

“ผมมีชื่อว่า มานะ ที่นี้คือบ้านผมเอง คุณไปทำอะไรมาทำไมถึงไปนอนสลบอยู่หน้าเมือง” มานะแนะนำตนเอง พร้อมถามคำถาม

“ผมกำลังเดินทางหาที่อยู่ใหม่อยู่ หารที่เตรียมมาก็หมดทำให้หิวโซจนสลบ” อมรพูดด้วยความเศร้าใจ

“ลองมาอยู่ที่เมืองของเราไหมละ ไปคุยกับเจ้าเมืองก็ได้”มานะบอกอมร พร้อมกับพาอมรไปหาเจ้าเมืองที่วัง

“เป็นไงบ้างมานะ วันนี้มาทำอะไรรึ”เจ้าเมืองถามมานะพร้อมใบหน้ามีความสุข

“สบายดีครับเจ้าเมือง ผมพาคนมาคุยกับเจ้าเมืองดู เขาจะขอมาอยู่ที่เมืองเราด้วย ” มานะพูดกับเจ้าเมืองด้วยบรรยากาศเป็นกันเอง

“ได้เลย ไม่มีปัญหา นอนในวังของเราไปก่อนก็ได้แล้วเจ้าชื่ออะไรละ”เจ้าเมืองตอบมานะ พร้อมถามอมร

“เป็นพระคุณอย่างสูง กระหม่อมมีชื่อว่า อมร ” อมรตอบเจ้าเมืองด้วยใบหน้าดีใจ

“ไม่ต้องเกรงใจเป็น คนในเมืองเดียวกันทั้งนั้น ”เจ้าเมืองตอบอมร ในขณะเดียวกันก็มีเด็กสองคนวิ่งเข้ามา วิ่งเล่นในห้อง “สุพจ สุนี ไปเล่นที่อื่นก่อนพ่อกำลังคุยกันอยู่”เจ้าเมืองดุลูกของตนด้วยเสียจดังสนั่น แต่ใบหน้าก็ยังอารมดีอยู่และแนะนำลูกของตนให้อมรรู้จัก ”นี้ลูกเราเอง สุพจและสุนี สุพจเป็นพี่และสุนีเป็นน้อง” หลังจากนั้นอมร มานะ และเจ้าเมืองก็คุยกันอย่างสนุกสนาน

เวลาผ่านไปหลายปี เจ้าเมืองได้เสียชีวิต ทำให้ไม่มีเจ้าเมือง ตามปกติลูกคนโตจะเป็นผู้สืบต่อ แต่เนื่องจากมีปัญหาที่สุพจและสุนีทะเลาะกันด้วยการยุยงของอมรซึ่งหวังจะยึดเมือง “สุพจมันเป็นคนฆ่าพ่อของนายสุนีจะปล่อยไว้อย่างงี้ได้ไง ต้องไปล้างแค้นแทนพ่อสิ ”อมรพูดยั่วยุให้สุนีโกรธและเกรียดสุพจ ในเวลาต่อมา “สุนีมันเป็นคนทำให้พ่อเธอตายหวังจะยึดเมืองนี้ สุพจจะปล่อยให้พ่อตายแล้วสุนีเอาเมืองไปหรืออย่างไร ”อมรพูดยั่วยุให้สุพจโกรธและเกรียดสุนี

เมื่อทั้งสองพี่น้องไม่มีความเข้าใจซึ่งกันและกันทำให้เกิดสงครามระหว่างน้องและพี่ด้วยความเข้าใจผิด “มึง สุพจวันนี้กูจะขอเอาเมืองของพ่อกูคืน”สุนีพูดด้วยความโกรธพร้อมเคลื่อนทัพ “กูต่างหาก จะเอาเมืองของพ่อกูคืนมาให้ได้”สัพจพูดกลับไปด้วยความโกรธเช่นกันพร้อมเคลื่อนทัพ หลังจากนั้นเป็นเวลา1เดือนสงครามก็จบลงด้วยสุพจชนะ ทำให้สุนีโดนจับเป็นเชลย แล้วประหาร “ดีมากสุพจเราแก้แค่นให้พ่อได้แล้วนะ ” อมรพูดกับสุพจ “นี้มันจริงหรอที่น้องเป็นคนฆ่าพ่อ ” สุพจพูดพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ฆ่าน้องตนเองได้ลงพร้อมเกิดข้อสงสัยกับอมร อมรซึ่งเป็นคนเจ้าเล่อยู่แล้วไหวทันว่าสุพจเริ่มสงสัยตนจึงทำการสังหารสุพจขณะหลับอยู่ แล้วยึดเมืองมาเป็นของตน แล้วทำการเก็บภาษีจากชาวบ้านมากกว่าปกติหากขัดขืนก็จะจับมาประหารชีวิต จนชาวบ้านไม่ค่อยมีกินทำให้เกิดการแย่งกันและทะเลาะกัน

นี้เป็นเรื่องราวของเมืองความทุกข์ในอดีต จากเมืองที่เคยมีแต่ความสุขและรอยยิ้ม กลายมาเป็นเมืองที่มีแต่การทเลาะและแย่งกัน เกิดจากความไม่สามัคคีกันขาดความรอบคอบในการฟัง คิด และความเชื่อใจซึ่งกันและกัน เหมือนในอดีตที่คนไทย ดูแลซึ่งกันและกัน คอยช่วยเหลือกัน มีความซื่อสัตย์ แต่ปัจจุบัน มีแต่การแย่งชิง เงินทอง และอำนาจทำให้เกิดการขัดแย้งและความไม่สามัคคี เพราะฉะนั้นเราควรช่วยกันดูแลซึ่งกันและกันจะได้มีความสุขดังเช่นเมืองความสุขในอดีต

Put 4 ก.พ. 2557 21:40 น. - ID 43956