ที่ทะเลแห่งหนึ่งอยู่บนเกาะทางตอนใต้ของประเทศ บนเกาะนั้นจะมีหญิงสาวเธอทั้งสวยและน่ารักเธอชื่อดาว เธอเป็นเด็กที่เรียนหนังสือเก่ง และตั้งใจเรียนมาก เธอเรียนจบปริญญาตรีได้เกียรตินิยมอันดันดับ 1 ดาวเป็นคนมีน้ำใจมาก เป็นเด็กกตัญญู เมื่อเธอเรียนจบเธอก็เดินทางกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ที่เกาะแห่งนี้ แม้ว่าเธอจะกลับมาด้วยใจที่เศร้าเพราะจากคนที่เธอรักเธอไป !
พ่อและแม่ของเธอมีนิสัยที่คล้ายคลึง พ่อของดาวชื่อวาฬ ทำอาชีพชาวประมงเลี้ยงดาวมาตั้งแต่เด็ก เป็นคนเงียบโหด และรักครอบครัวมาก ส่วนแม่ของดาวชื่อทราย แม่ของเธอเป็นแม่บ้านแม่เรือน มีความเป็นกุลสตรี สุภาพเรียบร้อย และมีระเบียบ
เมื่อตะวันตกดินได้เวลารับประทานอาหารมื้อเย็นที่แสนอร่อยของแม่ แต่เธอกลับทำหน้า เซงๆ เบื่อๆ บนโต๊ะอาหาร แม่ก็เลยเอ่ยทักฉันว่า
“ดาว เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมทำหน้าเหมือนเบื่ออาหารอย่างนั้นล่ะ” แม่ก็ยังทำหน้าสงสัยว่าดาวเป็นอะไร ดาวก็ยังเหม่อลอย
“ดาวเป็นอะไรหรือเปล่าลูก” แม่ถามย้ำอีกครั้ง
ดาวสะดุ้งแล้วก็ตอบว่า “เปล่าคะแม่ หนูแค่เหนื่อยๆ เพลียๆ เลยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เรามาทานอาหารอันแสนอร่อยของแม่กันต่อเถอะคะ แม่ที่น่ารักทำให้ทานซะขนาดนี้สงสัยต้องอร่อยแน่เลย”
“ถ้าอร่อยก็ทานเยอะๆนะลูก” แม่กล่าวอย่างยิ้มอิ่มใจ
“ ค่ะ แม่”
แม่ของดาวกำลังสงสัยว่าเธอเป็นอะไร เพราะปกติดาวจะเป็นคนร่าเริงแจ่มใส อารมณ์ดี แต่มาวันนี้เธอดูแปลกๆ ส่วนตัวของดาวเองก็กำลังกลบเกลื่อนว่าตัวเธอไม่เป็นอะไร เพื่อจะให้แม่ของเธอสบายใจ แต่ข้างในจิตใจของเธอลึกๆแล้ว เธอมีความเศร้าอยู่ในใจ ดวงตาที่เคยสดใสก็กลับกลายเป็นดวงตาอันเศร้าหมอง เพราะตั้งแต่เธอเดินทางกลับมาจากกรุงเทพ เมืองที่ทำให้เธอกับเขาได้เจอกัน มันเป็นความรักที่เธอไม่อาจลืมได้เลย !
ฟ้าเริ่มมึดในเวลาโพล่เพล้ เธอก็ยิ่งนึกถึงความรู้สึกเก่าๆที่เธอเคยมี เสียงนกร้องยิ่งพาความรู้สึกเธอไปในส่วนที่ลึกของหัวใจ เธอคิดได้ว่าเวลานี้ที่ทะเลหาดทรายสีขาวคงจะสวยและบรรยากาศดี บ้านเธอก็ติดอยู่ริมทะเล แต่เธอก็ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้มานานแล้ว เธอเลยคิดที่จะไปนั่งรับลมเล่นที่ชายหาดซะหน่อย เธอเลยบอกกับแม่เธอว่า
“แม่ค่ะ เดี๋ยวดาวมานะค่ะ ดาวจะไปนั่งเล่นรับลมแถวชายหาดซะหน่อย ไม่ได้รับบรรยากาศที่สดชื่นอย่างนี้มานานแล้ว” ดาวทำหน้าอ้อนแม่
“รีบๆกลับมานะลูก” แม่กล่าวอย่างเป็นห่วง
“ค่ะ แม่ เดี๋ยวหนูจะรีบกลับนะคะ” ดาวกล่าวรับอย่างยิ้มแย้ม
ซักพักเธอก็เดินไปที่ชายหาดสีขาว มีน้ำทะเลสีใสแสงแดดกระทบกับน้ำทำให้เกิดเงาระยิบระยับเต็มทั่วท้องทะเลมันชั่งสวยงามเหลือเกิน หาดทรายสีขาวที่ละเอียดทำให้เธอเดินเหยียบมันแล้วรู้สึกสบายใจ เธอนั่งลงบนหาดทรายสีขาว เธอนั่งคิดถึงอดีตที่ผ่านมาและมันก็เพิ่งผ่านไป เธอคิดถึงผู้ชายคนนึง เขาชื่อหิน เขาเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ เธอกับเขาเรียนที่เดียวกัน เขาพบรักกันที่นั้น เขาทั้งสองเคยมานั่งดูดาวบนท้องฟ้าสีคราม มีดาวที่ส่องแสงสว่างเต็มท้องฟ้าด้วยกัน เขาเคยมีความสุขกันที่ทะเลแห่งนี้ ความทรงจำดีๆเกิดขึ้นบนเกาะแห่งนี้มากมาย วันนั้น เขาทั้งสองได้คุยกันไว้ว่า
“ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ขอให้เรามั่นใจและเชื่อใจกันว่าเราจะไม่ทิ้งกันไปไหน ถึงตัวเราจะห่างแต่ใจเราก็จะใกล้กันเสมอนะ ขอให้ดาวรู้ไว้ว่าพี่จะคิดถึงดาวเสมอ เมื่อเราห่างไกลกัน พี่จะขอสัญญาไว้ที่ทะเลแห่งนี้ว่าพี่จะรักดาวคนเดียวตลอดไป ถ้าพี่ต้องไปจิงๆขอให้ดาวรู้ว่าพี่จะรออยู่ตรงนี้ ที่ทะเลแห่งนี้” หินพูดและน้ำตาคลอ
“พี่หินจะไปไหน พูดเหมือนเราจะต้องจากกันไกล พูดเหมือนว่าเราจะไม่ได้เจอหน้ากันอีก” น้ำเสียงของดาวสั่นคลอ
“พี่ก็พูดเผื่อๆไว้เฉยน่ะ ไม่มีอะไรหรอกนะดาว พี่ก็จะอยู่เคียงข้างดาวแบบนี้ตลอดไปแหละนะ พี่จะไม่ทิ้งดาวไปไหน พี่สัญญา” ทำหน้าเศร้าๆ
“ค่ะ ดาวก็จะขอสัญญาไว้ที่ทะเลแห่งนี้ว่าเราจะรักกันตลอดไป” ดาวยิ้มทั้งน้ำตา
ดาวรีบออกมาจากความคิดเพราะ ดาวยิ่งนึกถึงคำพูดและคำสัญญาของพี่หินทีไรน้ำใสๆก็จะไหลออกมาจากตาทุกที แต่แล้วอยู่ดีๆก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยทักขึ้นมาว่า
“นั่งทำอะไรคนเดียวหรือครับ”
เสียงนี่มันคุ้นๆ เธอหันหลังมาแล้วถึงกับอึ้ง ! “พี่หิน !!”
เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่หินด้วยความดีใจและคิดถึง เธอไม่คิดว่าพี่หินจะไม่มาหาเธอซะแล้ว เธอก็เอ่ยคำอย่างดีใจและเสียงสั่นๆ
“พี่หินหายไปไหนมา พี่รู้มั้ยดาวคิดถึงพี่มากเลยนะ” ทำท่าดีใจจนเหมือนจะร้องไห้
“พี่ก็คิดถึงดาวนะ พอดีพี่มีปัญหานิดหน่อย ก่อนที่ดาวจะกลับมาที่นี้พี่เลยไม่ได้กล่าวลาดาวเลยสักคำ แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้พี่มาหาดาวถึงที่นี้ สงสัย เพราะรักมั้ง >< ” หินหัวเราะอย่างกับคิดอะไรอยู่
“พี่หินทานข้าวมายังคะ” ดาวถาม
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ยังไม่หิว” เสียงท้องร้องของหินก็ดังขึ้น
ดาวหัวเราะ “นี่หรอค่ะไม่หิว ท้องร้องดังเชียวนะค่ะ J ”
ดาวก็พาหินเดินไปที่บ้านของเขาแล้วก็แนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก
“แม่ค่ะ พ่อค่ะ นี่พี่หินค่ะ รุ่นพี่ที่หมาลัย”
“สวัสดีครับ” ยิ้มอย่างนอบน้อม
“ไหว้พระเถอะจ๊ะ”แม่ก็ยิ้มรับ
แล้วดาวก็พาพี่หินไปนั่งที่โต๊ะอาหารเพื่อจะรับประทานอาหารแล้วเค้าทั้งสองก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยแล้วอยู่ดีๆก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมาระหว่างเขาทั้งสองคุยกัน จนทำให้หินต้องเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก
“สวัสดีครับแม่”
“หินลูกอยู่ไหน” ทำเสียงป่วยๆ
“ผมอยู่กับดาวที่ทะเลครับ แม่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เสียงไม่ค่อยดีเลย”
ในใจคุณหญิงโมโหมาก แต่ต้องทำเป็นพูดให้ลูกสงสารเพื่อจะให้กลับมาหาเธอ “หินแม่ไม่สบายมากเลยลูก ปวดหัว หินกลับมาหาแม่ได้มั้ย พาแม่ไปหาหมอหน่อยนะลูก”
“ได้ครับแม่ ผมจะรีบกลับเดี๋ยวนี้” หินทำท่ารุกรน สักพักหินก็เดินกลับมาที่โต๊ะอาหารแล้วบอกดาวว่า
“ดาวพี่มีเรื่องด่วนต้องกลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้” หน้าของหินตกตื่น
“เรื่องอะไรหรอคะ” ทำหน้าสงสัย
“แม่พี่ป่วยหนัก พี่ต้องเลยต้องกลับเดี๋ยวนี้” รู้สึกเป็นกังวลและห่วงแม่มาก
“ไม่เป็นไรค่ะ ดาวเข้าใจ พี่รีบกลับเถอะ นี่ก็มืดแล้วแล้วจะอันตราย” ดาวทำหน้าเศร้า เพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น
“พี่กลับก่อนนะดาว สัญญาของพี่ก็ยังคงจะเหมือนเดิม และจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป…พี่อยากให้ดาวรู้ไว้ว่าพี่ไม่เคยลืมสัญญาของเรา”
“ค่ะ ดาวไม่เคยลืม โชคดีนะค่ะ เดินทางปลอดภัย”
“พี่ไปก่อนนะ...” ทำหน้าคิดเหมือนว่าในใจเป็นห่วงดาว
แต่ดาวรู้อยู่แก่ใจว่าแม่ของหินไม่ชอบดาวเพียงเพราะเธอมีฐานะค่อนข้างพอมีพออยู่ แต่สำหรับคนรวยแล้วเขามองเธอว่าเป็นคนจน แม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่ดีนักแต่เพราะรักเธอจึงพยายามจะทำให้แม่ของหินรับเธอให้ได้ !
เธอได้ใช้ชีวิตของเธอตามปกติทุกวัน จนวันหนึ่งเธอได้นั่งมองท้องฟ้า นั่งคิดถึงวันเก่าๆ นั่งดูรูปที่ถ่ายด้วยกันจนเธอร้องไห้ขึ้นมาแล้วพ่อเธอก็มาถามเธอว่า
“ดาวร้องไห้ทำไม เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” พ่อถามอย่างเป็นห่วง
“ดาวไม่เป็นอะไรค่ะพ่อ” กำลังเช็ดน้ำตา เพื่อจะทำให้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรให้มากที่สุด
พ่อโอบกอดดาวอย่างเป็นห่วง “พ่อไม่รู้หรอกนะว่าดาวเป็นอะไร แต่ดาวต้องเข้มแข็ง”
“ค่ะพ่อ ดาวรักพ่อนะคะ” ยิ้มทั้งน้ำตา
1 เดือนผ่านไป ระหว่างที่ดาวกำลังทำงานบ้านอยู่ หินก็โทมาบอกว่าวันนี้จะไปหา ดาวก็ดีใจมากที่หินจะมาหา เธอทำกับข้าวเตรียมพร้อมทุกอย่างเพื่อต้อนรับพี่หิน
“อีกไม่นานพี่หินก็จะมาหาเราแล้ว” เธอพูดคนเดียวอย่างดีใจและเขินนิดๆ
แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินข่าวมาว่ารถชนกันเป็นรถเก๋งสีดำ ป้ายทะเบียนกรุงเทพ ชนกันที่ถนนปูนข้างชายหาด เธอไม่รอช้าเธอรีบนึกถึงพี่หินทันที เธอรีบปั่นจักรยานของเธอ ระหว่างปั่นไปน้ำใสๆจากตาเธอก็ไหลออกมาด้วยความกลัวและความเป็นห่วง แต่พอถึงที่เกิดเหตุเธอก็รีบทิ้งจักรยานแล้ววิ่งไปดูที่รถทันทีแต่กว่าเธอจะเข้าไปไม่ได้เธอต้องผ่านผู้คนมากมาย กว่าจะถึงตัวรถ แต่พอเธอเข้าไปดูก็ไม่เจอพี่หิน ดาวก้มหน้าดูป้ายทะเบียน
“อ่าววว !! นี่มันไม่ใช่รถพี่หินนิ แล้วพี่หินอยู่ไหน” ทำตาร้อนรน
แล้วเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ
“ดาว” หินเรียกดาว
“พี่หิน ดาวนึกว่าพี่ประสบอุบัติเหตุซะอีก” วิ่งไปโอบกอดหิน
“นี่ไง พี่ก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้วไง พี่ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว” หินยิ้มให้ดาว
ทั้งสองจูงมือกันเดินไปที่ชายหาดและก็มองแสงแดดยามเย็นที่กำลังจะตกดิน นกโผลบินกลับรัง แสงกระทบกับทะเลระยิบระยับ เป็นบรรยากาศที่สวยงามเหลือเกิน หินและดาวยืนอยู่ตรงชายหาดและหินก็ได้บอกกับดาวว่า
“ดาว พี่ได้ทำตามสัญญาที่เราเคยสัญญากันไว้ ณ ทะเลแห่งนี้ ที่พี่เคยบอกว่าพี่จะกลับมาหาดาวอีกครั้งแล้วเราจะรักกันตลอดไป”
“แล้วเรื่องคุณหญิงแม่ล่ะค่ะ” ดาวมองหน้าหินอย่างกังวล
“พี่คุยกับคุณแม่เรียบร้อยแล้ว เราสองคนสามารถรักกันได้แล้วนะ” ยิ้มอย่างมีความสุข
“ดาวดีใจนะ ที่เรามีวันนี้ด้วยกัน” ยิ้มกลับอย่างมีความสุข
“พี่ก็ดีใจนะดาว งั้นเราอยู่ด้วยกันอย่างงี้ไปจนแก่เลยนะ” มองหน้าดาวอย่างภูมิใจว่าเรามีวีนนี้ด้วยกัน
“ค่ะ เราจะรักกันอย่างตลอดไป”
ทั้งสองโอบกอดกันกและรักกันอยู่ที่ชายหาดแห่งนั้น ตามสัญญาที่เขาเคยสัญญากันไว้ เขาทั้งสองคนจะรักกันตลอดไป....
4140
0
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ