เกาะต้นอ้อย-Sugarcane Island ตอนที่ 6-A สำหรับผู้เลือกข้อ 1-15

Parinya

               ตอนที่ 6
สำหรับผู้เลือกข้อ 1.  เธอส่งเสียงเรียกให้พวกเขาเห็นเธอ
    เธอตะโกนลงไป " สวัสดีครับ!  สวัสดีครับ !" คนพวกนั้นมองขึ้นมาด้วยความแปลกใจ
 แล้วเริ่มเต้นรำไปรอบ ๆ ต้นไม้ที่เธออยู่  เมื่อเธอกระโดดลงมา พวกเขารวบตัวเธออย่าง
รวดเร็วแล้วยกเธอขึ้นพากลับไปยังหมู่บ้านของพวกเขา เมื่อถึงหมู่บ้านพวกเขาพาเธอเข้า
ไปในกระท่อมหลังหนึ่ง เอาน้ำให้เธอดื่ม พวกเขาจำนวนหนึ่งล้อมเธอไว้ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
และทำเสียงพึมพำ คนที่สูงที่สุดยืนบนหัวลงเอาเท้าชี้ฟ้า  คนอื่น ๆ ทำตาขมึงทึงใส่เธอ
            1.เธอตัดสินใจยืนบนหัวเอาเท้าชี้ฟ้าอย่างที่เขาทำ   หรือ
            2.เธอไม่ยืนบนหัว
สำหรับผู้เลือกข้อ 2.  เธอจะซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้นั้นเงียบ ๆ
     เธออยู่บนต้นไม้อย่างเงียบๆ จนคนพวกนั้นวิ่งผ่านไปโดยไม่ได้สังเกตเห็นเธอ
หลังจากนั้นเธอก็หย่อนตัวลงบนพื้นแล้วมุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้ามกับพวกเขา
เธอเตร็ดเตร่ออกจากป่านั้นเข้าสู่ทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยดอกสีเหลือง เดินต่อไปอีกเป็น
ระยะทางไกลมากจนเหนื่อย     จึงนอนลงเพื่อจะพักเหนื่อยแต่ภาพที่ปรากฏอยู่ตรง
หน้าคือโดมแปลกประหลาดคล้ายบ้านหลังใหญ่  เธอจึงลุกขึ้นเดินตรงไปหามัน
บานประตูเลื่อนเปิดอยู่ เห็นเป็นแสงสีเขียวมัว  แต่เธอมองไม่เห็นว่าอะไรอยู่ข้างใน
          3.เธอเดินเข้าไปข้างในโดม  หรือ
           4.เธออยู่ห่าง ๆ โดมนั้น
สำหรับผู้เลือกข้อ 3.   เธอพยายามเดินออกจากทรายดูด
           เธอจมลึกลงไป ลึกลงไป พยายามบิดตัวเอี้ยวไปมา แต่มันสายเกินไป
  คลั่ก !  คลั่ก ! คลั่ก !
                                      อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 4. เธอเหวี่ยงตัวขึ้นนอนราบแล้วกลิ้งตัวไปหาพื้นดินที่มั่นคง
         เธอกลิ้งไปบนดินโคลนเละ ๆ และทรายเปียก ๆ ชั่วครู่หนึ่งก็รู้สึกว่าพื้นดิน
ที่รองรับร่างของเธอนั้นแข็งและแน่นมั่นคง เธอจึงยืนขึ้นทั้งที่ตัวสกปรกและ
เปียก  แต่มีความสุขที่ยังมีชีวิตอยู่
         " ฉลาดมาก " เสียงหนึ่งดังมาจากระยะห่าง ไม่กี่ฟุต เธอเหลียวมอง เด็กชาย
คนหนึ่งอายุเท่า ๆ กับเธอ ยืนอยู่ใกล้ ๆ  ผิวของเขาคล้ำด้วยถูกแดดเผา ผมแข็ง
เหมือนไม้ถูพื้น เขาบอกเธอว่าเรือของเขาแตกเมื่อปีกว่ามาแล้วและเขามาที่นี่เพื่อ
จับสัตว์ที่เดินมาติดทรายดูด เขาสร้างแพและชวนเธอลงทะเลไปกับเขาด้วยโดย
หวังว่ากระแสน้ำจะนำเธอไปถึงชายฝั่งที่ไหนสักแห่งที่เจริญแล้ว
        5.เธอขึ้นแพไปจากที่นั่น  หรือ
        6.เธอยังอยู่ที่เดิม
สำหรับผู้เลือกข้อ 5.  เธอกินปลา
        อย่างไรก็ตาม ปลานั้นมีรสชาติดีมาก   โจรสลัดยิ้มแล้วพูดว่า
  " แกไม่ต้องกินปลานั่นอีกแล้ว   ฉันต้องการเห็นว่าแกมีสมองอยู่ในหัวของแก
บ้างไหม ?  ฉันยินดีให้แกไปกับฉันด้วย ฉันมีเรือใบอยู่ลำหนึ่งที่พร้อมจะออกเดิน
ทางไปเกาะ กาลาปากอส ฉันพามันไปได้ถ้ามีคนช่วย และแกก็ดูเหมาะสำหรับ
การถือหางเสือเรือจริง ๆ   เร็ว ๆ เข้า!  ไปเอาของลงเรือกันเถอะแล้วออกไปจากที่นี่"
เขาพาเธอไปที่อ่าวเล็ก ๆ  ที่มีเรือใบจอดอยู่
          7.เธอเดินไปที่ทะเลกับโจรสลัดคนนั้น  หรือ
          8.เธอวิ่งหนีทันทีที่มีโอกาส
สำหรับผู้เลือกข้อ 6.  เธอปฏิเสธการกินปลา
         โจรสลัดโกรธเธอมาก  เธอวิ่งหนีขึ้นทางหน้าผาชัน โจรสลัดก็วิ่งอุ้ยอ้าย
ไล่ตามเธอ เธอเผ่นพ้นหลืบหินไปได้ แต่เขาก็ยังวิ่งตามมาติด ๆ  เธอได้ยิน
เสียงหัวเราะร่วนและแผดเสียงร้องตามมา เขาตกลงไปบนหินข้างล่างซึ่งสูง
ประมาณ 20 ฟุต เธอไต่ลงไปก้มมองดูเขาอย่างพินิจ      เขาใกล้ตายแล้ว
      " ฉันพยายามฆ่าแก " เขาพึมพำ " กลายเป็นฉันฆ่าตัวฉันเอง  ตอนนี้
ฉันจะพยายามช่วยแก ...บางทีอาจจะเป็นการช่วยตัวฉันเองด้วย  ใต้
น้ำตกนั่นมีถ้ำอยู่  คลานเข้าไปทางอุโมงค์ ใกล้ปลายอุโมงค์เป็นพื้นทราย
ขุดลงไปแล้วแกจะพบเพชรเม็ดใหญ่ที่สุดในโลก ถัดไปไม่ไกลนัก แกจะ
ถึงทางออกจากถ้ำอย่างปลอดภัย และ.. ".ทันใดนั้น โจรสลัดก็หายใจเฮือก
สุดท้าย
        9.เธอไปทำตามคำแนะนำของโจรสลัด  หรือ
        10. เธอไม่ทำตามคำแนะนำของเขา
สำหรับผู้เลือกข้อ  7.  เธอเดินเข้าไปหาโจรสลัด
        โจรสลัดคนนั้นเป็นมิตรและร่าเริง เขาดีใจอย่างเห็นได้ชัดที่เห็นเธอ
เธอช่วยเขาปรุงอาหารด้วยปลานั้น มันอร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยกิน
    "นี่เพื่อน " เขาพูด  "ฉันคิดว่าแกคงอยากจะกลับบ้าน ฉันอยากจะให้
ฉันไปกับแกได้ แต่ฉันถูกประกาศจับเพราะการเป็นขโมยในห้าเมืองฉันจึงไปกับ
แกไม่ได้  แต่ฉันจะพาแกไปที่หมู่บ้านที่แกจะลงเรือกลับบ้านได้
      วันต่อมาเธอและโจรสลัดคนนั้นเริ่มออกเดินทางผ่านหนองน้ำและข้ามภูเขา
 เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่เธอจะมองลงมาจากภูเขาและมองเห็นหมู่บ้านที่อยู่
ต่ำลงไป  เธอจับมือเขา ขอบใจ เขามองหน้าเธอแล้วยิ้มและพูดเรียบๆ ว่า  " โชคดี "
                         อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 8.  เธอจะซ่อนตัวอยู่ในป่า
           เธอซ่อนตัวอยู่ในป่านั้นแล้วผล็อยหลับไป  เมื่อลืมตาตื่นก็เห็นชายชราเคราขาว
รุงรัง ผอมมีแต่หนังหุ้มกระดูก กำลังก้มมองดูเธอ
     " อย่ากลัวเลยเจ้าหนู ที่นี่เวลาเดินเป็นวงกลม ถ้าเธอยืนขึ้นเธอจะนอนลงอีกทันที "
  "หมายความว่า " เธอถาม " ถ้าฉันมาที่เกาะนี้ ฉันจะกลับไปบ้านได้ใช่ไหมครับ ?
          ชายคนนั้นพยักหน้าขึ้น-ลง
        11. เธอฟังต่อไป    หรือ
        12.เธอวิ่งหนี
สำหรับผู้เลือกข้อ 9.  เธอเดินเข้าไปหาชายชรา
        เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ชายชราคนนั้น  เขาคว้าไหล่ของเธอ
      " ฟังฉัน " เขาพูด  "ถ้าฉันมีอาหารมากเท่าที่ฉันมีทอง ฉันก็จะเป็นคนที่มีความสุข 
  ถ้าแกสามารถช่วยฉัน....."
       "บางทีฉันอาจจะช่วยคุณได้ ถ้าคุณบอกว่าคุณต้องการอะไร" เธอพูด
       "บางทีแก อาจช่วยได้" ชายชราคนนั้นพูด " เดินไปตามชายฝั่งจนถึงหินแตกก้อน
ใหญ่ แล้วเดินผ่านป่าสนไปที่หมู่บ้าน และอย่าลืมฉัน !"
เธอเดินไปตามทางที่เขาบอกจนถึงหมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนอ่าว มีเรือหาปลาหลายลำผูกอยู่
ที่ริมน้ำ  ในอ่าวนั้นมีเรือลำใหญ่กำลังทอดสมอ และเห็นคนเรือจำนวนหนึ่งจากเรือลำ
นั้นกำลังเจรจาอยู่กับชาวพื้นเมือง
         13.เธอจะบอกพวกเขาเรื่องชายชรา  หรือ
         14.เธอไม่บอกพวกเขาเรื่องชายชรา
สำหรับผู้เลือกข้อ 10.  เธอจะทิ้งชายชราไว้ที่นั่นแล้วเดินทางต่อ
       เธอวิ่งลงจากภูเขาจนมาถึงชายหาดจึงเดินไปตามยาวของชายหาดเป็นระยะทางหลาย
ไมล์และยังชีวิตอยู่ด้วยการกินหอยกาบ ปู และสาหร่าย     ฝนตกหนักมากเธอมีน้ำที่ขังใน
แอ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากชายหาดมากพอสำหรับดื่ม สองสามวันผ่านไป เธอมาถึงที่พัก
ชั่วคราวหลังหนึ่ง มีคนอยู่ราว 12 คนพวกเขามีเครื่องมือจำนวนมาก - มีกล้องส่อง
ทางไกล วิทยุ และปืน พวกเขาเป็นออสเตรเลียน
   "เธอมาทำอะไรที่นี่ ?" พวกเขาถาม
  "คุณมาทำอะไรที่นี่ ? " เธอถาม
 " เรากำลังตามหานักสำรวจ คนหนึ่ง เขาชื่อ เฮนรี่ และเรากำลังจะเลิกเราจะพาเธอไปบ้าน"
         15. เธอบอกพวกเขาเรื่องชายชราคนนั้น   หรือ
         16. เธอไม่บอกพวกเขาเรื่องชายชราคนนั้น
สำหรับผู้เลือกข้อ 11.  เธอวิ่งขึ้นที่สูง
         เธอวิ่งขึ้นไป สูงขึ้น สูงขึ้นจนถึงริมผาที่มีหิมะปกคลุม  นักโทษคนนั้นเริ่มวิ่งตามเธอ
 แต่เมื่อมาถึงหิมะ เขาหยุดวิ่ง จึงรู้ว่าเขากลัวหิมะ เธอจึงปลอดภัย
    เขาตะโกนว่า "อย่าทำร้ายฉัน " เขาคิดว่าเธอมีเวทมนตร์จึงอยู่ในหิมะได้  เธอหัวเราะเยาะ
เขาแล้วปีนสูงขึ้นไปอีกจนถึงส่วนที่ลาดลง เธอจึงสไลด์ลงสู่หุบเขาสีเขียวด้านล่าง 
ที่นั่นเป็นหมู่บ้านที่สุขสงบผู้คนเป็นมิตร พวกเขาวิ่งออกมาต้อนรับเธอ เป็นครั้งแรก
ที่เธอรู้สึกปลอดภัยบนเกาะ ชูการ์เคน
                                     อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 12.   เธอวิ่งลงจากภูเขาทางเดิม
   นักโทษคนนั้นวิ่งตามเธอมาติด ๆ  และพุ่งกระแทกเธอบนหน้าผา เธอตกลงบนไปนอน
อยู่บนขอบผา รู้สึกเหมือนถูกตีซ้ำด้วยแผลฟกช้ำนักโทษโหดร้ายคนนั้นคิดว่าเธอตายแล้ว 
จึงกลับไปที่หมู่บ้านของเขา หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็พยุงตัวลุกขึ้น โชคดีที่กระดูกไม่หัก
      17.เธอพยายามเดินทางต่อ    หรือ
      18.เธอกลับไปที่หมู่บ้านของชาวพื้นเมือง
สำหรับผู้เลือกข้อ 13. เธอลงไปบนแพในแม่น้ำ
      เธอเลือกอยู่บนแพในน้ำเชี่ยวดีกว่าอยู่กับชาวเกาะที่คาดเดาไม่ได้เธอดันแพออกไปใน
แม่น้ำ ชาวเกาะส่งเสียงเชียร์เธอ พวกเขาหัวเราะขณะที่เห็นเธอกำลังล่องลิ่วไปที่น้ำตก 
 เธอพยายามค้ำถ่อไปด้านตรงข้าม แต่กลับหมุนวนไปกับกระแสน้ำแล้วตีลังกาหล่นไป
พร้อมกับน้ำตก  แต่เธอคว้าท่อนไม้ไว้ได้แล้วไหลไปตามกระแสน้ำ แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
 และชาวเกาะพวกนั้นก็ทิ้งเธอไปไกลแล้ว ต่อจากนั้นกระแสน้ำก็ช้าลง เธอจึงหายใจได้
สะดวกขึ้น
      19. เธอพุ้ยน้ำขึ้นฝั่ง  หรือ
      20. เธอล่องลงไปตามน้ำ
สำหรับผู้เลือกข้อ 14.  เธอนั่งลงและปฏิเสธที่จะลงแพ
    ชาวเกาะโกรธจัด พวกเขาสองคนช่วยกันแบกเธอพาเข้าไปในป่า  เมื่อถึงหน้าผาพวกเขา
โยนเธอลงไป เธอหล่นลงไป ต่ำลง ต่ำลง เธอไม่กล้าลืมตาดูแต่แล้วเธอก็ตกลงในน้ำ
 มีลมสะท้อนรับร่างเธอไว้บนผิวน้ำ เธออยุ่ในทะเลสาบที่สวยงาม น้ำอุ่นใสแจ๋ว เมื่อมอง
ขึ้นไปชาวเกาะพวกนั้นกำลังเชียร์เธออยู่บนยอดผา เธอผ่านการทดสอบ พวกเขาคิดว่าเธอ
มีเวทมนตร์ เพราะเธอไม่จมน้ำ ชาวเกาะพวกนั้นจึงพาเธอกลับไปที่หมู่บ้าน เลี้ยงฉลองด้วย
เค้กน้ำอ้อยและองุ่นสีชมพู ต่อมาพวกเขาก็ชี้ทางเลียบทะเลไปสู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง ที่เธอสามารถ
รอเรือสักลำที่จะมาพาเธอกลับ ซานฟรานซิสโก
                                    อวสาน
สำหรับผู้เลือกข้อ 15.   เธอพยายามหนี
     เธอคิดว่าเธอจะหนีอย่างไรถ้าเธอเริ่มหนี ชาวเกาะก็จะตามรอยและพบเธอในป่าดูเหมือน
มีเพียงโอกาสเดียวคือหมู่บ้านนั้นอยู่ในหุบเขาถัดจากภูเขาไฟซึ่งกำลังพ่นควันเป็นคล้ายเมฆ
สีเหลือง-น้ำตาล และชาวเกาะพวกนั้นกลัวมัน เธอคิดว่าถ้าวิ่งขึ้นไปทางด้านข้างของภูเขาไฟ
พวกเขาจะไม่กล้าตามเธอ
  เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นยังมีควันพวยพุ่งออกมา ชาวเกาะพึมพำอย่างกังวล เธอวิ่งผ่านป่าตัดตรงไป
ยังภูเขาไฟทันที ปีนขึ้นไปบนส่วนลาด ๆ ของมัน ชาวเกาะวิ่งตามเธอจนเกือบจะจับเธอได้
 แต่มีเสียงครางของควันและมีไฟพุ่งออกมาจากภูเขาไฟอีก   ชาวเกาะตกใจจึงวิ่งกลับไปยัง
หมู่บ้านของพวกเขา
         21. เธอพยายามปีนต่อไปเพื่อจะไปอีกด้านหนึ่งของภูเขาไฟ  หรือ
         22. เธอวิ่งกลับไปกับชาวเกาะ
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน