กวีปกรณ์
อีกไม่กี่ชั่วโมงโรงเรียนก็จะเลิกแล้ว คาบเรียนช่วงบ่ายทำไมช่างเป็นเรื่องที่น่าเบื่อขนาดนี้ ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อดึงตัวเองให้ออกไปจากเรื่องเซ็ง ๆ รถวิ่งสัญจรไปมาบ้างแต่ก็ไม่มากนัก ถ้าจะให้พูดจริง ๆ แล้วผมคิดว่าควรจะบอกว่า รถที่สัญจรไปมาน้อยมาก มากกว่า ผมพยายามมองออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อที่จะเอาจิตใจเวลานี้ทิ้งไปกับริ้วคลื่นของทะเลบางแสน และคิดถึงช่วงเวลาแห่งความสุขที่ผมและเพื่อน ๆ ได้แอบหนีเรียนเพื่อร่วมเล่นน้ำทะเลด้วยกัน
เฮ้ย..!! มึงนั่งมองอะไรอยู่ว่ะ โทรศัพท์สั่นอยู่นานแล้วไม่รับสายหรอ เพื่อนสนิทซึ่งนั่งข้าง ๆ ผมรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท
หน้าส่วนตัว
2209
1
0
