ลัม มนา
ในวันหนึ่งที่ทุกอย่างเงียบสงบ และดำเนินไปตามที่มันเคยเป็น ดวงตะวันโพล้เพล้ เวลาพลบค่ำกำลังใกล้เข้ามา ผม.......ก็ทำงานของผมตามเดิม
ผมกลับจากที่ทำงาน ก็เวลาประมาณ 17.20 น. เป็นเวลาปกติที่ผมกลับ แต่ดูเหมือนว่าวันนี้มันจะมืดเร็วกว่าปกติ แต่อาจเป็นเพราะผมไม่ได้สังเกตหรือว่าเป็นเพราะความเคยชินที่จะเดินเข้าซอยเปลี่ยว ๆ ทุกวันอยู่แล้ว จึงไม่รู้สึกว่ามันมืดเร็วอะไรมากนัก
ผมจะต้องเดินผ่านหน้าร้านเซเว่นที่อยู่ปากซอยและก็จะแวะซื้อน้ำแข็ง เพื่อเอาไปใส่น้ำดื่มให้มันเย็นชื่นใจเป็นประจำ จนผมสนิทกับคนขายแล้วตอนนี้
ผมกลับมาถึงห้องก็ประมาณ 18.00 น.ได้ ที่ทำงานผมอยู่ไม่ไกลจากหอพักเท่าไรนัก ถึงห้องผมก็อาบน