สะพั่งสะท้านไมภพ
มีปัญญาก็ไม่แน่นักว่าจะรอด
นี่คือลิขิตแห่งฟ้า ไม่ใช่ว่าทรนงว่ามีปัญญา แล้วเอาตัวไม่รอด คงไม่ใช่ แต่ทว่าฟ้าย่อมกำหนดบทบาทที่เหมาะสมให้ มีแต่ผู้รู้เจตจำนงค์ของฟ้าอย่างลางเลือนเท่านั้น จึงจะพอคาดเดาได้ต่อไป
สะพั่ง นอนก่ายหน้าผาก กระดิกขาอยู่ข้างโซฟาตัวละหมื่นห้าที่บ้าน วิธีการใช้โซฟาของสะพั่งค่อนข้างจะผิด โดยปกติเขาใช้นั่ง แต่นี่ใช้พิงคือนั่งบนพื้นบ้านและพิงโซฟาแทน เป็นการใช้โซฟาอีกมุมมองหนึ่งของมนุษย์โลก
เขาหัวเราะให้กับตัวเอง คนเรามัวแต่มองดูความบ้างี่เง่าของคนอื่นแต่ทว่าเคยคิดบ้างไหมว่าเขาจะมองว่าตัวเราเองก็บ้างี่เง่ากว่า
คุณค่าของที่เรามี บ่อยๆที่เขาเปลือยกายที่หน้ากระจก