เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

ล่อนจ้อน

สะพั่งสะท้านไมภพ

มีปัญญาก็ไม่แน่นักว่าจะรอด  
   นี่คือลิขิตแห่งฟ้า  ไม่ใช่ว่าทรนงว่ามีปัญญา แล้วเอาตัวไม่รอด คงไม่ใช่ แต่ทว่าฟ้าย่อมกำหนดบทบาทที่เหมาะสมให้ มีแต่ผู้รู้เจตจำนงค์ของฟ้าอย่างลางเลือนเท่านั้น จึงจะพอคาดเดาได้ต่อไป
   สะพั่ง นอนก่ายหน้าผาก กระดิกขาอยู่ข้างโซฟาตัวละหมื่นห้าที่บ้าน วิธีการใช้โซฟาของสะพั่งค่อนข้างจะผิด โดยปกติเขาใช้นั่ง แต่นี่ใช้พิงคือนั่งบนพื้นบ้านและพิงโซฟาแทน  เป็นการใช้โซฟาอีกมุมมองหนึ่งของมนุษย์โลก
   เขาหัวเราะให้กับตัวเอง คนเรามัวแต่มองดูความบ้างี่เง่าของคนอื่นแต่ทว่าเคยคิดบ้างไหมว่าเขาจะมองว่าตัวเราเองก็บ้างี่เง่ากว่า 
   คุณค่าของที่เรามี บ่อยๆที่เขาเปลือยกายที่หน้ากระจก 				
 772    0    0