แจ้นเอง
รอคอย...
คอยผมนานมั้ยเสียงร้องทักดังมาจากเบื้องหลัง ฉันหันไปมองและเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ฉันนั่งรอพี่แดนที่ใต้ต้นไม้ใกล้สระน้ำรอบๆบริเวณมีดอกหญ้าเล็กๆขึ้นแซมกันหลากสี ใบไม้ที่ถูกปลิดออกจากขั้วเมื่อเจอกับแรงลมค่อยๆตกสู่พื้นเบาๆเมื่อมีต้นหญ้ารองรับ ฉันนั่งอยู่ในท่านี้นับแต่มาถึง
ผมขอโทษ ไม่ตั้งใจจะทำให้จ๋ารอหรอกนะ ผมคิดถึงจ๋าถึงได้นัดให้ออกมาหาฉันยิ้มแต่คงไม่เต็มที่ เพราะจะว่าไปแล้วครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่แดนนัดฉันแล้วมาสาย
นอกจากคิดถึงแล้วพี่แดนมีธุระอะไรอีกหรือเปล่าคะ
อะไรกัน จ๋า นี่พี่คิดถึงจ๋าจริงๆนะ คนคิดถึงกันเค้าก็อยากเห็นหน้า อยากอยู่ใกล้ๆ พูดไม่พูดเปล่าพี
2
0
0
หน้าส่วนตัว
