- นายสายลม -
ความรักที่สิ้นลมหายใจ
หลายครั้งที่คนเรารักใครสักคนจนหมดหัวใจ รักแล้ว หลงแล้ว เฝ้าคอยหา ติดตาม ชิดใกล้ ห่วงใย และ แบ่งปันความรู้สึกที่ดีให้กัน เมื่อคราวรัก ทุกสิ่งทุกอย่าง ดูสดใจ ดูใส่ใจ ห่วงใย เหมือนเป็นกันและกัน ความรัก ดั่งน้ำห้อย ที่คั้นลงจากขั้ว ความหวานหลั่งริน ลดรงตรงกลางของหัวใจ หวานน้อย หวานมาก หวานมากมาก หวานมาก หวาน หวานน้อย ไม่หวาน จืด สาก บาดใจ เจ็บลึก จากลำดับของความหวานของชานอ้อย คงเทียบได้กับ ความรักที่เมื่อมีการเริ่มต้น จุดสิ้นสุดก็ตามมาทุกขณะ จากชิดใกล้ มาเป็นห่วงใย กลายเป็นโหยหา ก่อตัวเป็นความหลงทุกเวลา กลายเป็นความรัก ลอยตัวอยู่ในความฝัน สักระยะ