เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

ด้านหลังของตัวบ้าน 
เราได้ยินเสียงเหมือนกำลังเลื่อยไม้ บางจังหวะก็ตอกตะปูโป๊ก ..โป๊ก..
พ่อ.. ง่วนอยู่กับงานประดิษฐ์เช่นเคย 

เจ้าม้าไม้ของเราที่พ่อลงแลคเกอร์เสียเงาวับ หูของมันไม่เท่ากัน
ก็เคยถามเหมือนกัน "..ทำไมเจ้าม้าไม้มีหูข้างนึงยาว ข้างนึงสั้น.."
พ่อตอบด้วยเสียงที่กลั้วหัวเราะว่า 
"..ก็ไม้มันหมดพอดี..มีหูครบสองข้างก็บุญแล้ว.." 

พ่อมักจะมีมุมส่วนตัว มุมที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้รกเต็มไปหมด 
แต่อย่าเชียว อย่าได้คิดช่วยพ่อจัดของ อย่าวุ่นวายกับของของพ่อ
ต่อให้มุมของพ่อจะรกเลอะเทอะแค่ไหน 
พ่อก็รู้ว่า อะไรวางตรงไหน อย่างไร ใครเขยื้อนเก็บ พ่อจะรู้สึกหงุดหงิด

เรายืนดูพ่อตอกลัง				
 2    0    0