ด้านหลังของตัวบ้าน เราได้ยินเสียงเหมือนกำลังเลื่อยไม้ บางจังหวะก็ตอกตะปูโป๊ก ..โป๊ก.. พ่อ.. ง่วนอยู่กับงานประดิษฐ์เช่นเคย เจ้าม้าไม้ของเราที่พ่อลงแลคเกอร์เสียเงาวับ หูของมันไม่เท่ากัน ก็เคยถามเหมือนกัน "..ทำไมเจ้าม้าไม้มีหูข้างนึงยาว ข้างนึงสั้น.." พ่อตอบด้วยเสียงที่กลั้วหัวเราะว่า "..ก็ไม้มันหมดพอดี..มีหูครบสองข้างก็บุญแล้ว.." พ่อมักจะมีมุมส่วนตัว มุมที่เต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้รกเต็มไปหมด แต่อย่าเชียว อย่าได้คิดช่วยพ่อจัดของ อย่าวุ่นวายกับของของพ่อ ต่อให้มุมของพ่อจะรกเลอะเทอะแค่ไหน พ่อก็รู้ว่า อะไรวางตรงไหน อย่างไร ใครเขยื้อนเก็บ พ่อจะรู้สึกหงุดหงิด เรายืนดูพ่อตอกลัง