ปะการังสีฟ้า
บรรยากาศข้างหน้าครึ้มไปด้วยเมฆสีทึมจับตัวกันเป็นก้อนโต เหมือนหุ่นยนต์ตัวใหญ่ กางแขนกางขาที่ไม่ได้สัดส่วนเต็มท้องฟ้า ฝนโปรยลงมาไม่ขาดสายราวกับมูลี่ที่ร้อยด้วยแก้วใสรูปหยดน้ำพวงใหญ่ที่ใครเล่นอุตริเอาไปแขวนไว้กับหุ่นยนต์ตัวนั้น อากาศเริ่มเย็นลง ท้องฟ้ามืด เวลาใกล้ค่ำอย่างนี้ ทำให้การเดินทางของใครหลายคนยิ่งลำบาก โดยเฉพาะ สิน เด็กชายอายุ 9 ปีร่างผอมสูงที่เพิ่งกลับจากการรับจ้างล้างจานในตลาด
"สิน มาหลบในบ้านป้าก่อนเร็ว" ป้าจุกยืนตะโกนโหวกเหวกกวักมือหย็อยๆเรียกสินอยู่หน้าบ้าน
"ไม่ล่ะป้า ผมเป็นห่วงยาย" สินหยุดบอกป้าแล้วรีบวิ่งฝ่าสายฝนไปอย่างรวดเร็ว
"เด็กหนอเด็ก เวรกรรมอะไรขอ
หน้าส่วนตัว
1512
1
0
