ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย
ผมพูดขึ้นหลังจากสังเกตุเห็นว่าเธอเริ่มยิ้ม และสบายใจขึ้น
งั้น!! ตอนนี้แป้งต้องไปนอนนะรู้มั้ย. . .
ไม่. . . แป้งอยากนั่งคุยกับเต้มากกว่า
ผมยิ้มกับคำตอบของเธอ ผมเองก็อยากนั่งคุยกับเธอนาน ๆ เช่นกัน แต่. . . .
แต่แป้งต้องพักผ่อนนะ. . .เอางี้เย็นนี้ไปดูหนังและไปร้านหนังสือกัน แป้งบ่นอยากได้หนังสือมาอ่านอยู่ไม่ใช่เหรอ
ผมพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมเพื่อให้เธอได้พักผ่อนบ้าง
โอเค 5 โมงเย็น เจอกันนะ
เธอพูดก่อนจะลุกจากเก้าอี้. . .และเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงประตู พร้อมกับเรียกชื่อผมเบาๆ
เต้. . .
แป้งจะลืมโอมให้ได้. . .
เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม และคำพ
38
0
0
หน้าส่วนตัว
