เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

...สุภาพบุรุษรถเมล์.....

กวีเดินดิน



ชิดในเลยครับ  ชิดในเลยครับ.....พี่คนเสื้อลายช่วยเดินเข้าไปด้านในหน่อย    น้องนักเรียนขึ้นเลยครับ    เสียงตะโกนเช่นนี้พรทิพย์ได้ยินทุกเช้า   และดูเหมือนมันจะไม่เคยเปลี่ยนไปเลย  บรรยากาศยามเช้า      ในกรุงเทพมันไม่นาพิสมัยสำหรับเธอเท่าไร   แต่เธอก็ยังจำเป็นที่ต้องอาศัยมันไปทำงานทุกเช้า  และคงเหมือนกับหลายคนที่ขึ้นรถเมล์คันนี้   อีกทั้งผู้ที่ทำงานนักเรียนนักศึกษาต่างพากันใส่น้ำหอมจนตีกันคละคลุ้งไปทั่วรถ พรทิพย์โหนราวรถเมล์จนเมื่อแขนเพราะภายในรถไม่มีที่นั่งสำหรับเธออีกแล้ว  ถึงกระนั้นคบขับก็ยังจอดรับผู้โดยสารไปเรื่อยๆ  โดยไม่สนใจเลยว่าข้างในรถจะแน่นแค่ไหน
“คุณครับ   นั่งซิครับ”  เสียงจากชายข้				
 1423    0    0