เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน
594
1
0

บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า

อัลมิตรา

ย้อนกลับไปเมื่อปลายปี 2545 เด็กหนุ่มจากลุ่มน้ำมูล..ดูจากหน้าตาแล้วเกินอายุยี่สิบ 
แต่เจ้าตัวแนะนำตัวเองว่า
“  ผมชื่อเชษฐภัทร วิสัยจร เพิ่งจะอายุยี่สิบครับ  ”
“ เรียนอยู่ปีสองคณะอักษรศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ โทภาษาสเปน ม.จุฬาฯ ”
อัลมิตราแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อได้ยินเขาพูดต่อท้ายอีกว่า
 “ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ”
เหตุที่ขำ ไม่ใช่เป็นเพราะกิริยาน่าเอ็นดูของเขา 
และก็ไม่ใช่เสียงเหน่อแต่รัวเร็ว อย่างสำเนียงของชาวถิ่นลูกผสม
แต่ขำเพราะ เขาบอกว่า เขาเรียนอักษรศาสตร์.. 
ใช่ ! ก็เขาเป็นคนบอกเอง ..หูไม่เผื่อน ตาไม่ฝาดแน่นอน
“ กลอนผมไม่คล่อง โคลงผมก็มั่ว .. ยังไงก็ช่วยดูแลผมด้วยนะครับ ” 
ตร				
 9157    3    0