**ปราศนาการ
วันนี้แรงลมพัดโบกแลดูกราดเกรี้ยว กัดกร่อนขั้วหัวใจให้หวั่นไหว
ผมกำลังตั้งคำถามว่า...
เจ้าไม้ใบน้อย ที่กำลังลัดเลาะอย่างเคว้งคว้างกลางนภา
แท้จริงเจ้ากำลังเพรียกหา มาซึ่งสิ่งใดกัน
ตอนนี้ที่ข้างนอกนั่น พายุกำลังถาโถม โหมกระหน่ำมิหยุดยั้ง
กิ่งก้านสูงชะลูดแสนชรา ทิ้งเพียงกายาให้ไหวเอน
ลำต้นดูช่างโคลงเคลง โอนเอนเคล้าคลอพะนอเหงา
ซ้องบรรเลงท่วงทำนองสีเทาๆ สีของวันที่ไร้ซึ่งอณูดาษดื่นฟ้า
ดั่งอีกวันที่ปราศจากละอองชีวา ลอยละล่องระรานตา
ไป่ซึ่งจิต ไร้ซึ่งวิญญาณตามหนทาง
เพียงพื้นผิวคอนกรีตหยาบกระด้าง
ทอดกายนอนประกบผืนแผ่นดินแสนอ้างว้าง
ร้างห่างไกลออกไปลิบลับตา
กลับพินิจคิดใคร่คร
1699
0
0
หน้าส่วนตัว
