เรื่องสั้น นิยาย - ตามใจคนเขียน

::ยามสายัณห์::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

::ยามสายัณห์::
ก่อพงษ์  พงษพรชาญวิชช์
	
	ผมตื่นไม่ทันรุ่งวันอันอ่อนโยนและมีชีวิตชีวา   เพราะราตรีนั้นได้กรำงานอยู่จนดึกดื่น     งานของผมแม้ไม่หนักถึงขนาดเหงื่อตกก็เล่นเอาขึ้งเครียดได้เหมือนกันเพราะความบีบคั้นของเวลาที่คนอื่นขีดเส้นกำหนดให้  ในเมื่อไม่มีทางเลือกมากนักผมจึงเลือกเอาการลดเวลาพักยามค่ำคืนซึ่งพอจะเป็นไปได้

	ยามสายัณห์ที่ผมตื่นขึ้นมา ท้องฟ้าออกเหลืองส้มเหมือนฉากในนิยายวิทยาศาสตร์ที่คู่พระคู่นางกำลังจะจากพราก  แลเป็นเงาดำและห่างออกไป  ราตรีนั้นว่าเงียบงัน  สายัณห์กลับเงียบและหงอยกว่า   ไม่เพียงแต่นกเท่านั้นที่คืนรัง  คนยังคืนเรือน   แหมมันเป็นฉากที่เศร้าสร้อยหาอะไรมาเทียบก็ไม่ปา				
 1252    6    0