เมื่อวานเย็น กลับบ้านค่อนข้างเร็ว เพระรู้สึก เนือยๆๆและเหนื่อย ที่สำคัญ คิดถึงลูก แหละ ..... คิดถึงธรรมดา ก้อ เป็นอยู่แล้ว แต่ วันนี้ แฝง ความห่วง เพราะเจ้าตัวเล็ก ของฉัน โทรมาบอกว่า เจ๊บเท้าค่า เท้าน้องโดน โต๊ะ มันไม่หลบน้อง เลยค่า แม่ แทนที่จะโทษตัวเองนะ โทษ โต๊ะ ซะอีก ไม่อยาก บรรยาย ความเจ๊บของลุก หากเจ๊บแทนได้อยากรับเอา มา นึกภาพ ลูก เดินไม่ได้เพระเจ๊บเท้า.....ไม่อยากจะคิด ขับรถค่อนข้างเร็ว เพราะใจจดจ่อ กับลูก ฉันไม่รู้หรอกว่าหัวใจหรือ อะไร มันโยงใย ชีวิตฉันกับลุก .........ฉันจะมีความรู้สึก พิเศษ ๆ เสมอ ก่อนที่จะเกิด เรื่อง อะไรสักอย่าง ครั้งนี้ก้อ เช่นกัน