//"กระรี่-พับ " ....รถเมล์กระป๋อง(รถเมล์เก่าๆ)สายนี้ข้าพเจ้านั่งประจำ ไม่ใช่เพราะชอบนั่งแต่เป็นสายเดียวที่พอจะสะดวกในการไปทำงานของข้าพเจ้า ริมข้างทางยังภาพเดิมๆให้เห็น ผู้คนมากหมายเดินขวักไขว่สายตาเร่งรีบ ดูเหมือนความสุขจะไม่เห็นบนใบหน้าของพวกเขาเหล่านั้นเลย ข้าพเจ้ามิได้หยั่งรู้ใจคนแต่เพราะโคนคิ้วที่วิ่งเข้ากระจุกตัวกัน พร้อมอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมานั้น เรารู้กันได้ด้วยสัญชาตญานมนุษย์ว่าเขาเป็นทุกข์ วันนั้นข้าพเจ้านั่งอยู่เบาะหลังสุดซึ่งเป็นที่ประจำย้ำรอยเดิม บัดนั้นเองสิ่งที่เห็นจนคุ้นตาคุ้นใจก็ปรากฏ "ผ่าง!" กระโปรงดำสั้นฟิตติดเนื้อสะโพก และขาอ่อนอันผ่องเป็นยองใย