ธัณ มกราคม 1964
ผมเดินผ่านรั้วโรงเรียนพร้อมๆกับร่างกายและใบหน้าที่กำลังปะทะกับลมหนาวที่กำลังโชยเอื่อย
ด้วยฝีเท้าที่ย่างก้าวไม่เร็วหรือช้ามากนัก
ร่างกายที่กำลังเดินผ่านร่างของผู้คนที่เป็นนักเรียนอย่างเชื่องช้าทำให้ผมสังเกตเห็นสายตาของหญิงสาวที่จ้องมองผมราวกับจะกลืนกินตัวผมไปซะอย่างนั้น
สายตาของพวกเธอหลายสิบคู่ที่ผมเดินผ่านนั้นกำลังมองมาที่ผมเพียงผู้เดียว
มันเป็นอย่างนี้ตลอดเวลานับแต่แต่ผมเริ่มเข้าเรียนมัธยมต้นในโรงเรียนนี้จนผมจะจบม.ปลายในอีกเร็วๆนี้เอง
แปลกมากที่ผมไม่ยอมยุ่งหรือคบหากับหญิงใดในโรงเรียนเป็นแฟนอย่างจริงๆจังๆสักคน
จนครั้งนี้
หญิงคนนั้นเขียนจดหมายมาหาผมพร้อมกับกลอนรัก
1005
0
0
หน้าส่วนตัว
