เสี้ยวหนึ่งของชีวิตจริง

ลุงแทน

***** วันที่ ๒๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒ เวลา ๑๓ นาฬิกาเศษ  มีโทรศัพท์มาถามหาฉัน เมื่อฉันไปรับสาย เป็นเสียงผู้ชายที่ระรื่นหู
" สวัสดีครับ ผมชื่อ boom ท่านชื่อ ศุภชัยใช่ใหมครับ.........???"
ใจฉันสั่นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน กับคำพูดประโยคนั้น
"ใช่.....มีธุระอะไรหรือ....?????"
"ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี"......."ท่านเคยไปแถวเทพารักษ์ใหมครับ ซอยหมอพล"
"เคยไป....แต่นานมาแล้ว"
แม่ผมชื่อ "รัตนาภรณ์ ชื่อเล่น ชื่อ อี๊ด"
ฉันตื้นตันแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ....... เขาพูดต่อ.
"ยายเคยบอกผมเมื่อตอนผมอายุได้ ๗ ขวบว่า พ่อผมชื่อ ศุภชัย นามสกุล ฝากนกทิพย์  ผมจำได้ตั้งแต่วันนั้น  ผมอยากพบพ่อ  อย่างน้อยผมจะได้มีพ่อเหมือนคนอื่นเขา ....... ท่านเป็นพ่อของผมใช่ใหมครับ......."
ฉันบอกอยากไม่อายว่า ความดีใจ ตื้นตันใจล้นออกมาพร้อมกับน้ำตาแห่งความดีใจ
"ใช่  ฉันคือพ่อของเธอ boom ลูกพ่อ........แล้วเรารู้ได้อย่างไรว่าพ่ออยู่ที่นี้ โทรศัพท์เบอร์นี้.."
"ผมเซิลร์ จากอินเตอร์เน๊ตครับ ผมดีใจมากครับ ที่ผมรู้ว่าผมมีพ่อ  ตอนนี้ผมอยู่เชียงใหม่ เพียงย้ายมาได้ ๓-๔ เดือนครับ  ผมทำงานเกี่ยวกับการวางระบบไฟฟ้า ของรถไฟ BTS ครับ ตอนนี้ย้ายมาอยู่ที่นี่"
"พ่อดีใจมากเช่นกัน......" เสียงของฉันไม่ได้สั่น แต่เป็นเสียงสะอื้นด้วยความดีใจจน boom ต้องถามว่า " พ่อเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...??????
"เปล่าๆๆพ่อไม่ได้เป็นอะไร    เราสะบายดีนะ แล้วมีครอบครัวยัง .."
มีแล้วครับ ตอนนี้แฟนผมตั้งครรภ์ได้ ๕ เดือนแล้วครับ..."
เขาถามเกี่ยวกับตัวเขาอีกมาก  ฉันตอบว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของลูกพ่อเก็บเอาไว้ครบ ไม่เคยทิ้ง อยู่กับพ่อตลอดเวลา 
"ผมอยากพบพ่อครับ..."   "เช่นกันพ่อก็อยากพบลูก....."
.............................................................................................................................
.......................................................................................................................
เงียบไปนาน............."แล้วผมจะไปหาพ่อครับ"............มาเมื่อไรโทรหาพ่อด้วย พวกป้าๆ ก็ดีใจมาก ที่ความฝันอยากพบหลานเป็นจริง ....."
คุยรำลากันอีกสักครู่ก็วางสาย  ฉันดีใจที่ความฝัน ๒๘ ปี ของฉันเป็นจริง ฉันปิดห้องทั้งประตู หน้าต่างทุกบาน แล้วฉันก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจอย่างที่ไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อน      ฉนรีบโทรบอกพี่สาว และเพื่อนที่ฉันสนิทบอกเขาว่า "ฉันจะได้พบลูกชายแล้ว พร้อมกับเสียงสะอื้น จนทุกคนที่ฉันโทรหา ตกใจว่าฉันเป็นอะไร
........๒๘  ปี กับการรอคอยที่เกือบเป็นศูนย์  แต่กลับมาเป็นจริงเกือบ ๑๐๐ % ในอีกไม่ช้า   ขอบคุณ ขอบคุณ ในบุญก็ศลที่ฉันได้กระทำมา
.....ฉันเดินไปที่โกฏิแม่ บอกกับท่านว่า แม่ แม่ได้พบหลานย่าของแม่แล้ว...........ฉันร้องไห้จนสะอื้น   เป็นความสุขใจที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเลย
" นี้เองที่เขาว่า เสียใจก็ร้องไห้  ดีใจก็ร้องไห้ " เป็นอย่างนี้นี่เอง
.........และนี้คือเสี้ยวหนึ่งของชีวิตจริงที่ฉันได้รับ เมื่อวานนี้เอง..........
..............................ลุงแทน....................
ดีใจกับลุงแทนด้วยนะ