FUTURE REV.

ในค่ำคืนที่ไม่อาจจะบอกได้ว่าจะหนาวหรือไม่หนาว นอกจากจะได้เห็นเส้นโครงร่างของความกดดันอากาศในจอทีวีบางช่อง แต่ทว่าในจอทีวีที่ใช้สายอินเตอร์เน็ตมันสามารถเห็นเมฆ เห็นความร้อนเป็นสีส้ม และยังมีเส้นแสดงค่าของบารอมิเตอร์และตัวเลขประกอบเส้นให้เห็นเด่นชัด โอ้ ไอซี ผมบ่นออกมาเป็นภาษาปะกิด และดัดจริต ร้องอุทานบ่อย ๆว่า โอ๊ มายก๊อด....สสสส
เสียงปืนดังปุปะปุปะในที่ห่างไกล พวกที่ทนไม่ไหวได้ลุกออกมาต่อต้านขัดขืน โดยการปิดหน้า และใช้อาวุธที่รุนแรงที่สุด เพื่อจะจบภารกิจให้รวดเร็วที่สุด ต่อพวกที่กุมอำนาจโดยไร้มนุษยธรรมและความปราณี
เสียงต๊อดๆดังขึ้นทางทีวี และ ผู้ชายใส่เสื้อเชิ๊ตขาว อายุประมาณสี่สิบ ขาว หวีผมเรียบแปล้ ใส่เสื้อแบบที่เด็กอังกฤษใส่กัน มองมาที่ผม ไม่ว่าผมจะเดินไปทางไหน ผมมองหน้าแล้วรอรับฟังคำสั่ง
เป้าหมาย นายก ที่หน้าโรงเรียนวินิต วันนี้ เวลาเก้าโมงเช้าเก้านาที
มีอะไรสงสัยไหม
ผมมองดูแกพูดสั่งผม สั่งเสร็จแกจะไม่มีเวลาฟังคำตอบจากที่แกถาม แกก็จะหายไป จอทีวีก็กลับกลายเป็นจอหนังละครข่าวตามปกติ
ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ นั่งคิดในใจอีกสามวันเท่านั้น หมูจะเข้าเล้า คนจะเข้าโรงแรม งานของผมเริ่มอีกแล้ว
จากการที่ใช้ระเบิดพลีชีพไปครั้งที่แล้ว ทำให้รัฐบาลเปลี่ยนใจในการต่อว่า เรื่องการใช้ไข่ และให้กลับมาใช้ไข่ได้แบบเดิม และอย่างเดียวเท่านั้น ที่ยืนยันว่าแม้จะเห็นหน้า ทราบชื่อ ทราบตำแหน่ง ก็จะไม่ทำไร๊
ผมนั่งคิดดูแล้วก็ขำๆ ในปัจจุบันนี้จริงจังกันมากเลย สงครามก่อการร้ายด้วยไข่ได้เกิดขึ้นแล้วในประเทศนี้ เรื่องนี้ออกข่าวไปทั่วโลก ทีแรกก็ขำๆ แต่ทว่ากลับเห็นความจริงที่ว่าการใช้ไข่เนี่ยก็สามารถแก้ปัญหาชีวิตจนกระทั่งถึงประเทศชาติหรือรัฐได้จริง
มิพักต้องให้เลขาธิการสหประชาติชาวโลก มาทำท่าทำทางรักคนทั้งโลกและห่วงใยมากกว่าคนชาติตนเอง
แม้แต่ตะวันออกกลาง ก็เลิกใช้แล้วระเบิดพลีชีพแบบนั้น และหันกลับมาใช้แบบนี้ แบบไข่ไข่ ซึ่งคลาสสสสสิกมากที่ซู๊ดเลย
ผมต้องทำการเซอร์เวย์ถนนหนทาง มุมที่จะเป็นจุดบอดสำหรับการรักษาความปลอดภัย และจุดที่ผมจะยืน และก็ได้ลองซักซ้อมจนกระทั่งมั่นใจแล้ว
และแล้ววันนั้นก็มาถึง
ผมแต่งตัวเสียเรียบร้อย สวมแว่นตาดำ หวีผมเรียบแปล้ไปทางขวา ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีฟ้า รีดซะกรีบโง้งเลย และถือไข่ร้อนๆที่อยู่ในภาชนะผ้าบุอลูมิเนียมที่สามารถเก็บความร้อนและความเย็นอย่างใดก็ได้เอาไว้
พอได้เวลา รถมอซีเดสสีดำ ติดฟิมล์ซะมีดเชียวแล่นเข้ามาและต้องมาชะลอช้าตรงประตูเข้า ตรงจุดที่ผมรอพอดี
ผมส่งยิ้มเข้าไปผ่านกระจก และชูไข่ร้อนๆขึ้น
กระจกรถได้เปิดลงมา ทำให้เห็นคนในรถที่สวมสูทและสวมแว่นดำเหมือนกัน ต่างคนต่างมองมา และรู้สึกได้ว่ายังมืดอยู่ทั้งคู่
เอาหกใบครับ
คนในรถตะโกนออกมา
เอ้านี่ครับ เรียบร้อยแล้วครับ
คนในรถส่งแบ๊งพันเรียบๆออกมาให้หนึ่งใบ
ผมพลิกไปพลิกมาเอามือลูบและมองส่องลายน้ำ
แล้วยิ้มให้ และก็โบกมือจากไป คนในรถก็โบกมือให้และกระจกก็ปิดขึ้นดังเดิม
พ่อค้าขายไข่ปิ้งที่แต่งตัวเรียบร้อยคนหนึ่ง ขายไข่ปิ้งได้ราคาดีเท่านั้นเอง
ที่บ้าน
สะพั่ง เปิดทีวีและกดปุ่มสีแดงมีขีดน้ำเงิน ปรากฏภาพของเจ้านายขึ้นมาหน้าจอ
เรียบร้อยแล้วครับท่าน
เออดีมาก
แล้วทีวีก็กลายเป็นข่าวหนังละครไป
สะพั่ง ผิวปากด้วยความสบายใจ
อีกภารกิจหนึ่งที่ดูเหมือนง่ายแต่ยากสุด
การส่งของให้กับคนโดยคนอื่นไม่มีทางรู้และต้องปลอดภัยอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์เนี่ยมันยากจริงๆ
แต่อย่างไรก็ตามภารกิจนี้สำเร็จไปแล้ว
สำหรับ ผม แล้ว สะพั่ง สะท้านไมภพ ทำอะไรต้องประสบความสำเร็จ
ละแล้วผมก็เอนตัวหลับตาฝันถึงอนาคตที่ไกลกว่าต่อไป

สะพั่งสะท้านไมภพ 7 ม.ค. 2552 21:24 น. - ID 9877