บ้านน้อย.....คอยรัก

พี่สาว

เสียงไก่ขันดังเจื้อยแจ้ว...มาแต่ไกล ตามด้วยเสียงแม่ปลุกให้ฉันตื่น
                " นาง นาง ตื่นได้แล้วลูก ไปดูหม้อนึ่งข้าวให้แม่ด้วยเด้อ แม่จะไปเก็บผักในสวน "
                ไม่อยากลุกจากที่นอนเลย อากาศหนาวๆแบบนี้ นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นดีออก แต่ด้วยความเคยชินต่อหน้าที่ ฉันก็รีบลุกขึ้น ไปล้างหน้า แปรงฟัน หลังบ้าน ข้างๆโอ่งใส่น้ำฝนใบใหญ่ โดยใช้ตะบวยตักน้ำที่พ่อทำจากลูกมะพร้าวแห้ง ที่ตกอยู่ตามพื้นดินในสวนหลังบ้าน   ไม้ที่ใช้เป็นที่จับตะบวยทำมาจากท่อนไม้แห้ง 
ที่พ่อไปขนมาจากในป่ากองไว้้ทำฟืน  
                ฉันนั่งลงข้างกองไฟในครัว คอยเติมฟืนไม่ให้มอด เสียงน้ำในหม้อนึ่งข้าวหนียวที่กำลังเดือด ดังแข่งกับเสียง เสียดสีของกอไผ่ที่ปลิวไหวตามแรงลม กลิ่นหอมของข้าวลอยมาแตะจมูกน่าชื่นใจ ฉันมองดูแม่ที่กำลังเก็บผักอย่างมีความสุข  วันนั้นทุกคนช่างมีความสุขกันเหลือเกิน เพราะฉันได้กลับบ้านหลังจากเรียนจบได้ปริญญาจาก ม.ศ.ว ประสา่นมิตร
เอกอังกฤษ มาฝากพ่อแม่ และสอบบรรจุได้ไปสอนที่โรงเรียนมัธยมประจำอำเภอหนึ่ง ซึ่งเป็นบ้านเกิดพ่อที่ร้อยเอ็ด
                " แม่ ข้าวสุกแล้วจ้า " ฉันร้องเรียกแม่หลังจากที่ยกหวด กลับข้าวที่อยู่ด้านล่างให้ขึ้นมาด้านบนได้สักพัก
แม่มีวิธีส่ายข้าวในกระจาดไม้ไผ่สานได้น่ากินยิ่งนัก ส่ายข้าวไปมาด้วยสองมือลูบน้ำพอหมาดๆ ไอร้อนจากข้าวลอยไปทั่ว ส่งกลิ่นหอมเสียนี่กระไร แม่จะปั้นข้าวอย่างเบามือ ขนาดกลางเท่าความกว้างยาวของกระติบใส่ข้าวเหนียวใบย่อมสองใบ
ใบหนึ่งสำหรับไปทำบุญใส่บาตรที่วัด อีกใบสำหรับพวกเราที่บ้าน อาหารเช้ามื้อนั้น คือแกงปลาดุกนา ใส่ผักติ้ว 
ลาบปลาุดุก ที่ฉันโปรดปรานเหลือเกิน และผักสดๆจากในสวนที่พ่อแม่ปลูกไว้
                พ่อกำลังยุ่งอยู่กับการฟันไม้ไผ่จากกอหน้าบ้าน เพื่อเอาไว้ทำข้าวหลามข้าวเหนียวดำ ขุดหน่อไม้ไว้แกง 
เป็นอาหารมื้อเย็น และเก็บมะม่วงสุกไว้ให้แม่กวน ตากแดดทำมะม่วงแผ่น เมื่อวานพ่อได้จ้างเพื่อนบ้านที่มีลิง ให้ปีนไปเก็บมะพร้าวน้ำหอม เนื้อนวลขาวไว้สำหรับดื่ม
                แม่พาฉันเดินหิ้วปิ่นโต กระติบข้าวเหนียว ขวดน้ำ กล้วยน้ำหว้าและช่อดอกมะลิหอม ที่ปลูกไว้ในสวนไปทำบุญใส่บาตร ที่วัดในหมู่บ้าน สวดมนตร์ อุทิศส่วนบุญ ส่วนกุศล กรวดน้ำให้ปู่ย่า ตายาย ญาติพี่น้อง และวิญญาณเร่ร่อนทั้งหลาย หลังจากที่พระภิกษุฉันเสร็จแล้ว เราพากันล้างจาน ชามช่วยกัน ก่อนกลับบ้านไปกินข้าวพร้อมหน้าตามประสาพ่อแม่ลูก
                ธรรมชาติของท้องไร่ท้องนา ช่างบริสุทธิ์ สดชื่น เสียงร้องของวัว ควาย ไก่ และนกกา  ช่างไพเีีี่ราะดั่งเสียงดนตรี ยามค่ำคืน เดือนหงาย ได้ยินเสียงขลุ่ย เสียงพิณ ลอยมาตามลม ผสมกับกลิ่นหอมของข้าวหลามที่เราช่วยกันเผา และนั่งคุยกันข้างกองไฟ
                พรุ่งนี้แม่บอกว่าจะพาฉันห่อข้าวต้มมัดเอาไว้ไปทำบุญที่วัด เพราะเครือกล้วยที่พ่อตัดมาบ่มไว้ในกระสอบข้าว สุกพอดี ใบตอง แม่ก็ตัดมาผึ่งแดด ผึ่งลม เตรียมไว้แล้ว ....
                บ้านน้อยหลังนี้ ยังคงรอคอยให้ฉันกลับไปเยี่ยมเยือนอยู่ตลอดเวลา รอหน่อยนะจ้ะแม่จ๋า ปีหน้าพวกเราจะพากันกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดเมืองนอนอันแสนอบอุ่น อีกสี่ปีครึ่ง หลานสาวของแม่ ...น้องพิมก็จะสำเร็จการศึกษาได้ปริญญาเอกสาขาเภสัชกรไปฝากยาย เมื่อนั้นลูกก็จะกลับไปอยู่กับแม่ที่บ้านน้อย....คอยรักของเรา