สิ่งสำคัญ ที่จะได้มีโอกาสสัมผัส ในช่วงชีวิตคนเรา บางครั้งมันเลือนลางแทบมองไม่เห็น แต่บางครั้ง มันชัดเจนมากเสียจนแทบไม่เคยคาดคิด ...การได้มีโอกาส ได้ใกล้ชิดกับใครซักคน ด้วยความรู้สึกที่ดี โดยไม่มีการคาดหวัง หรือจุดมุ่งหมายอะไร เราจะไม่รู้สึกเสียดายเลย กับบางสิ่งที่ได้มอบให้กับใครซักคนที่อยู่ตรงหน้า มันคือความสุข ที่เริ่มจากจุดเล็ก ๆ คอยสร้างรอยยิ้มน้อยๆ ให้คนๆ นึง โลกกว้างใบนี้ มีสถานที่อยู่มากมาย ผู้คนก็ลานตา เดินกันไปมาวุ่นวาย เวลาก็ไหลไป ๆ ไม่มีการรอคอยใครเลยแม้สักคน มันทำให้รู้ว่าเวลาที่เคยได้อยู่ด้วยกัน...มันน่าคิดถึงมากแค่ไหน มองความว่างเปล่าของความรู้สึกที่เกิดขึ้น หลังจากวินาทีนี้ ยังมีภาระหน้าที่ของแต่ละคนที่จะต้องทำ..ไม่งั้นก็คงอดตาย ยังมีคนข้างหลังที่ต้องกลับมาดูแล มันก็ยาก ที่จะบังคับความรู้สึก ให้เป็นกลาง เป็นใครก็อยากครอบครองในสิ่งที่ตัวเองรักไปตลอด..แต่คงคิดผิดถนัด เพราะเคยมีคนบอกผมว่า "ตัวเราไม่ใช่ของเรา"ไม่มีสิ่งใดที่สามารถครอบครอง ไม่มีใครจะเป็นเจ้าของใครได้ตลอด สักวันก็ต้องสูญเสียมันไป... ท้องฟ้าตอนกลางคืนสวยงามเสมอ..ถามว่าทำไมถึงชอบมองอะไรที่มันมืด ๆ ผมตอบได้คำเดียวว่า ในที่มืด ๆ มันมักจะมีแสงสว่างจุดเล็กๆ ที่ส่องใจผมใด้สว่างที่สุด ทำให้ผมเห็นทุกสิ่งในความมืด มองเห็นทุกอย่างในความรู้สึกผมไม่ผิดเพี้ยน และผมจะซื่อสัตย์กับความรู้สึกนั้น (เว่อร์ไปป่าววะ) แล้วบางครั้งผมจะมองเห็นหน้าคนที่ผมคิดถึงได้ด้วย ลองดูดิ (ไม่ได้เมาด้วยนะ) สำหรับสิ่งสำคัญที่บางครั้งเลือนลางแทบมองไม่เห็น บางสิ่งที่อาจรู้ว่าสำคัญเมื่อสายไป..เราชนะมันได้แค่ยอมสารภาพ แล้วความสุข ที่เริ่มจากจุดเล็ก ๆ จะค่อยสร้างรอยยิ้มน้อยๆ ให้คนๆ นึง อย่างที่เป็นอยู่ ยังไม่รู้เลยว่าจะกำลังเดินทาง อยู่ ณ ที่แห่งไหน
12 ธันวาคม 2551 13:51 น. - comment id 102875
ดีกว่าพี่หน่อยหนึ่ง.. เจ็ดเดือนแล้ว ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ (ในบทกลอน)
13 ธันวาคม 2551 10:22 น. - comment id 102880
อ่านแล้วรู้สึก แคว้งควืวง เงียบเหงา อย่างไร ก็ไม่รู้ อย่าอยู่คนเดียวนะค่ะ เดี๋ยวเศร้า
22 กุมภาพันธ์ 2552 14:49 น. - comment id 103982
เราก้อชอบ มองท้องฟ้า เวลากลางคืน เหมือนกัน มองแล้วรู้สึกดี คิดถึงคนที่อยู่ไกล