ตุ๊กตา(ของขวัญที่ไม่มีวันได้รับ)

อิงฟ้า

ในวันสุดท้ายก่อนวันคริสต์มาส ฉันรีบไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ต 
เพื่อซื้อของขวัญที่ฉันไม่ได้ซื้อไว้แต่เนิ่นๆ 
เมื่อฉันเห็นผู้คนทั้งหมดที่นั่น ฉันก็เริ่มบ่นกับตัวเอง 
ฉันคงต้องเสียเวลาเป็นชาติที่นี่แน่ๆ ฉันควรไปที่อื่นดีกว่า 
คริสต์มาสนี่ทำให้รู้สึกแออัดและน่ารำคาญขึ้นทุกๆปีจริงๆ 
สิ่งที่ฉันอยากจะทำคือเอนตัวลงนอนแล้วก็หลับไปและตื่นขึ้นมาเมื่อเวลานี้ผ่านพ้นไปแล้วจริงๆ  แต่ถึงยังไงฉันก็ยังไปที่แผนกของเล่น 
และฉันก็เริ่มหัวเสียเกี่ยวกับราคาของมันและแปลกใจว่า  เด็กๆเนี่ยเล่นของเล่นที่แพงขนาดนี้เชียวหรือ  ขณะที่กำลังเดินดูของอยู่ในแผนกของเล่นนั้น 
     ฉันสังเกตเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง อายุประมาณ 5 ขวบ กำลังอุ้มตุ๊กตาไว้แนบกับอก เขาค่อยๆลูบผมของตุ๊กตานั้นและมองดูอย่างเศร้าสร้อย 
     ฉันสงสัยว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะเอาตุ๊กตาไปให้ใครกัน 
 เด็กผู้ชายคนนั้นหันไปหาหญิงชราที่อยู่ข้างๆ "คุณย่าแน่ใจหรือฮะว่าเงินของผมมีไม่พอ   หญิงชราตอบว่า หลานก็รู้นี่ว่าหลานมีเงินไม่พอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้หรอก 
หลังจากนั้นหญิงชราก็บอกให้เขารออยู่ตรงนั้นประมาณ 5  นาทีระหว่างที่เธอจะไปเดินดูรอบๆ 
  แล้วเธอก็จากไปอย่างรวดเร็ว เด็กชายยังคงอุ้มตุ๊กตาอยู่ในมือ 
 ในที่สุดฉันก็เริ่มเดินเข้าไปหาเขา 
 ฉันถามเค้าว่าเค้าจะเอาตุ๊กตาตัวนั้นไปให้ใคร    มันเป็นตุ๊กตาที่น้องสาวของผมชอบที่สุดฮะ   และเธอก็อยากจะได้มันมากเป็นของขวัญวันคริสต์มาส 
  เธอมั่นใจมากว่าซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตาตัวนี้แก่เธอ 
  ฉันบอกเค้าว่า ซานตาคลอสจะให้ตุ๊กตานี้แก่น้องสาวของเขาแน่ๆ 
    และก็ไม่ต้องกังวลหรอก 
    (มาถึงตรงนี้ นึกหละสิครับว่า เรื่องนี้ จะเหมือยนกับเรื่อง 
    ปกติทั่วๆไปที่คุณเคยอ่าน เดาผิดแล้วหละครับ ลองอ่านต่อสิครับ...)
    แต่เขาตอบฉันด้วยท่าทางเศร้าสลดว่า 
   ไม่หรอกฮะ ซานตาคลอสไม่สามารถเอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอในที่ๆเธออยู่ตอนนี้ได้ 
    ผมจะเอาตุ๊กตาตัวนี้ไปให้แม่ 
    แม่จะได้เอาตุ๊กตานี้ไปให้เธอเมื่อแม่ไปที่นั่น
    ดวงตาของเขาเศร้ามากขณะที่เขาพูดต่อไป 
    น้องสาวของผมไปอยู่บนสวรรค์
    พ่อบอกว่าแม่ก็จะไปเหมือนกันในเร็วๆนี้ 
   ผมก็เลยคิดว่าแม่น่าจะเอามันไปให้น้องสาวของผมได้ 
    หัวใจของฉันเกือบจะหยุดเต้น เด็กชายเงยหน้ามองฉันแล้วพูดว่า 
    "ผมบอกพ่อให้บอกแม่ว่าอย่าพึ่งไปให้รอผมจนกว่าผมจะกลับจากซุปเปอร์มาร์เก็ตฮะ 
    แล้วเขาก็หยิบรูปที่น่ารักมากของเขาซึ่งกำลังหัวเราะให้ฉันดู แล้วก็บอกว่า 
    "ผมอยากให้แม่เอารูปนี้ไปด้วยฮะเธอจะได้ไม่ลืมผม 
    ผมรักแม่ฮะและผมก็หวังว่าเธอจะไม่ต้องจากผมไป 
    แต่พ่อบอกว่าเธอต้องไปอยู่กับน้องสาวของผม 
    แล้วเขาก็จ้องมองตุ๊กตาอีกครั้งอย่าอาลัย 
    ฉันรีบคว้ากระเป๋าตังออกมาอย่างรวดเร็ว 
    หยิบธนบัตรออกมา 2-3ใบ แล้วพูดว่า ทำไมเราไม่ลองตรวจดูอีกที เผื่อว่าเราจะมีเงินพอ 
    "ตกลงฮะ เขาพูด ผมหวังว่าผมจะมีเงินพอนะฮะ 
    ฉันแอบใส่เงินของฉันลงในกระเป๋าตังของเขาโดยไม่ให้เขาเห็นแล้วเขาก็เริ่มนับมัน 
    มันไม่ได้มีเงินแค่พอซื้อตุ๊กตาเท่านั้น แต่ยังเหลืออีกด้วย เด็กชายพูด 
    "ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานเงินให้ผมฮะ เขามองฉัน แล้วพูดเสริมว่า 
    "ผมอธิษฐานกับพระเจ้าก่อนนอนเมื่อวานฮะ
    ว่าขอให้ผมมีเงินพอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้เพื่อแม่จะได้เอาไปให้น้องสาวของผมฮะ แล้วพระองค์ก็ได้ยิน 
    ความจริงผมอยากได้เงินที่จะซื้อกุหลาบสีขาวให้แม่ด้วยฮะ แต่ผมไม่กล้าขอมากเกินไป 
    แต่พระองค์ก็ให้เงินผมมากพอที่จะซื้อทั้งตุ๊กตาและกุหลาบ 
    แม่ของผมชอบกุหลาบขาวฮะ 
    2-3 นาทีต่อมา หญิงชราก็กลับมา 
    ฉันเดินออกมากับรถเข็นของฉัน(รถเข็นที่ใช้ในซุปเปอร์มาร์เก็ตอะ) 
    ฉันซื้อของจนเสร็จด้วยความรู้สึกที่ต่างจากตอนมาโดยสิ้นเชิง
    ฉันไม่สามารถเอาภาพของเด็กชายคนนั้นออกจากจิตใจฉันได้ 
    หลังจากนั้นฉันก็จำข่าวที่อยู่ในหนังสือพิมพ์เมื่อ 2 วันก่อนได้ 
    มันบอกว่าคนขับรถบรรทุกที่เมาเหล้าคนหนึ่งขับรถชนรถอีกคันหนึ่งที่มีหญิงสาวคนหนึ่งกับเด็กหญิงตัวเล็กๆในรถ 
    เด็กหญิงคนนั้นเสียชีวิตทันที แต่แม่ของเธออยู่ในขั้นบาดเจ็บสาหัส 
    ครอบครัวของพวกเขาต้องตัดสินใจว่าจะดึงปลั๊กเครื่องช่วยหายใจดีหรือไม่ 
    เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่สามารถดีขึ้นไปกว่าขั้นโคม่าได้ 
    ครอบครัวนี้จะเป็นของเด็กชายคนนั้นรึเปล่านะ 
    2 วันหลังจากได้พบกับเด็กชายคนนั้น 
    ฉันอ่านเจอในหนังสือพิมพ์ว่า หญิงสาวคนนั้นได้เสียชีวิตแล้ว 
    ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองไว้ได้ที่จะไปซื้อกุหลาบช่อหนึ่ง แล้วไปที่ Mortuary
    ซึ่งร่างของหญิงคนนั้นได้ถูกเปิดให้คนได้ดูและอธิษฐานเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฝัง 
    เธออยู่ในนั้น 
    ในโลงศพของเธอในมือมีดอกกุหลาบสีขาวดอกหนึ่งกับรูปถ่ายของเด็กชายคนนั้น 
    และมีตุ๊กตาวางอยู่บนหน้าอก 
    ฉันออกไปข้างนอกทั้งน้ำตารู้สึกว่าชีวิตของฉันได้เปลี่ยนไปตลอดกาล 
    ความรักที่เด็กผู้ชายคนนี้มีให้แม่และน้องสาวของเขานั้นจะยังคงอยู่ยืนยาวสุดแก่การจินตนาการ 
    แต่เพียงแค่เศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น 
    คนดื่มเหล้าคนหนึ่งก็ได้พรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเค้า