Assasin วีรบุรุษแห่งเลือดบทที่ 2

LoveNeverJang

บทที่ 2 สูญเสียทะเลทรายคมเขี้ยว
	"เฮ้ ไคนายจะเอาไม้ไปเปลี่ยนนักดาบ (Swordman) หรือไง"  เด็กผู้ชายผมสีเขียวในชุดโนวิซ (Novice) ตะโกนต่อว่าเพื่อน ไคเด็กชายผมสีแดงที่ทำท่าเงอะๆงะๆในมือมีท่อนไม้ (solid trunk) กับรากไม้ (Tree Root)  มีผู้ช่วยพระ อโคไลท์(Acolyte) ผมสีฟ้ายืนเกาหัวมองทั้งคู่อยู่
	"ก็... ก็ฉันไม่รู้นี่ ลูฟี่นายก็ไม่เห็นต้องว่าฉันขนาดนี้เลย"  ไคพูดทำท่าเหมือนจะร้องไห้
	"อ๊าก... ไคอย่าร้องไห้นะเฟ้ย"  เด็กชายที่ชื่อลูฟี่รีบวิ่งมาหา
	"นายจะเป็นนักเวทย์ไม่ใช่หรอ  ฉันนึกว่าเรามาพาย่อน (Payon) เพื่อมาเอาน้ำจากบ่อที่พาย่อนซะอีก"  อโคไลท์หันมาถามลูฟี่อายุของทั้งสามดูจะไม่ห่างกันมากนัก
	"บ้าเหรอยูคิ ฉันบอกว่าฉันจะเป็นนักฆ่าเว้ย  นักฆ่าน่ะรู้จักมั้ย  แอซซาซิน (Assasin) ที่ใช้กาต้า (Katar) เหมือนพี่ชายฉันน่ะ"  ไคพูดอย่างหัวเสีย  จริงๆที่ทั้งสามรู้จักกันเพราะเข้าเทรนนิ่งกราวพร้อมกันแต่ด้วยนิสัยที่ต่างกันสุดขั้วทำให้เลิกเดินทางคนละสายกันแต่ทั้งสามก็รักกันยิ่งกว่าอะไรเสียอีก  แม้ภายนอกดูแล้วจะสนใจเรื่องของตัวเองแต่คนที่ปกป้องไคตลอดก็คือลูฟี่
	"อ้าว...  งั้นนายก็พาพวกเราหลงทางมาน่ะสิ"  อโคไลท์แหย่เพื่อน
	"ก็... ก็..."  ลูฟี่เถียงไม่ออก  เป็นเพราะไม่รู้จักเส้นทางสักเท่าไหร่ทำให้ทั้งสามหลงทางแต่บังเอิญมาพบเมืองพาย่อน
	"เอาเถอะๆ  ให้คาฟร่า (Kafra) ประจำเมืองพาไปก็ได้นี่"  ยูคิบอกแล้วเดินนำเข้าเมืองมา
	"ไปเถอะไค  ชักช้าเดี๋ยวเจ้ายูคินั่นจะไม่รอนะ"  ลูฟี่บอกแล้วก็เดินเข้าเมืองไปโดยมีไคที่รีบวิ่งตามหลังมา  ทั้งสามมายืนแบ่งกันอยู่ที่ตลาดกลางเมืองพาย่อน
	"พี่สาวครับ  ค่าวาร์ปเดินทางจากพาย่อนไปมอร็อค(Morroc)เท่าไหร่หรอครับ"  ไคที่เป็นหน่วยกล้าตาย (จำเป็น&จำใจ) เดินมาถามคาฟร่าสาว  คาฟร่าประจำเมืองพาย่อนนั้นจะเป็นผู้หญิงใส่แว่นที่ท่าทางน่ากลัว
	"สองพันเซนีจ้ะ" คาฟร่าสาวหันมาตอบด้วยรอยยิ้มที่ดูต่างจากท่าทาง
	"ขอบคุณครับ"  ไคยิ้มตอบก่อนจะวิ่งกลับมาหาเพื่อน
	"ว่าไงเท่าไหร่หรอ" ลูฟี่รีบถามทันที
	"เขาบอกว่าสองพันเซนี"  ไคตอบ
	"อืม... ตอนนี้ฉันมีอยู่สี่พัน" ลูฟี่หยิบเงินขึ้นมานับดู
	"ส่วนฉันมีอยู่สองพัน"  ยูคิบอก
	"เอ่อ...  แต่ฉันไม่มีเงินติดตัวเลยนะ"  ไคบอกพลางเทถุงเงินแล้วเขย่าอย่างเอาเป็นเอาตายหวังจะมีเหรียญเซนีตกลงมาสักเหรียญ
	"ก็ทำไงได้  ลูฟี่เล่นไม่ให้นายเก็บขยะมาขายเลยนี่"  ยูคิจงใจพูดเสียงดัง  ผู้ถูกพาดพิงสะดุ้งเล็กน้อยที่ตนเองเป็นสาเหตุ
	"งั้นฉันออกให้ก่อนก็ได้  เอาไปสิ"  ลูฟี่โยนถุงเงินถุงหนึ่งให้ไค ในนั้นมีเงินอยู่จำนวนสองพันเซนีพอดี
	"ขอบใจมาก"  ไคพูด
	"อย่าเข้าใจผิดสิ  เดี๋ยวถึงเวลาฉันจะเอาคืนรับรองดอกเป็นเท่าตัวแน่"  ลูฟี่พูดเสร็จก็วิ่งไปหาคาฟร่าคุยกันอยู่สักพัก ร่างของเขาก็หายไป ไคกับยูคิจึงเดินตามไป
	"ไปที่มอร็อคครับ"  ยูคิกับไคพูดพร้อมกัน  คาฟร่าสาวทำการเปิดประตูมิติส่งทั้งคู่เข้าไป
	เมื่อทั้งสองเข้ามาถึงเมืองมอร็อคก็ต้องตกตะลึงกับความอลังการของศูนย์การค้าแห่งมิดการ์ด (Mid-gard) ทั้งปราสาทที่อยู่ใจกลางเมืองและโอเอซิสที่ถูกทำให้กลายเป็นบ่อน้ำเพื่อให้เหล่าพ่อค้าแม่ค้าหรือนักท่องเที่ยวต่างเมืองใช้สำหรับดื่มกิน  ทิศตะวันตกของเมืองเป็นที่ตั้งของสฟิงซ์ (Sphinx) โบราณสถานขนาดเก่าแก่ขอชาวอียิปต์โบราณ ทิศใต้ของเมืองเป็นทะเลทรายที่เรียกว่าทะเลทรายคมเขี้ยว (Desert Fang)  ด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือยังเป็นพีระมิด (Pyramid) เขาวงกตที่ว่ากันว่าต้องคำสาปจากฟาโรห์แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีสมาคมโจรหรือเหล่าทีฟ(Thife) ไปตั้งอยู่ภายในพีระมิดในชั้นแรกและนั่นคือเป้าหมายของพวกเขา
	"ยูคิ  ไค ฉันอยู่ทางนี้"  ท่ามกลางเสียงจากบรรดาพ่อค้าแม่ขายที่ตะโกนขายของอยู่นั่นมีเสียงของลูฟี่ตะโกนแทรกมาทั้งคู่หันไปเห็นลูฟี่กำลังโบกมือเรียกพวกเขา
	"เฮ้อ...  ร้อนชะมัดเลยรีบๆไปเถอะ"  ยูคิมีอาการเซ็งๆกับแสงแดดที่ส่องมาอย่างแรงกล้าต่างกลับไคที่มีท่าทีตื่นเต้นกับบรรยากาศเมืองทะเลทราย  ทั้งหมดพากันเดินมายังพีระมิดประจำเมือง  พอไปถึงลูฟี่ก็บอกให้พวกยูคิรออยู่ด้านนอกส่วนเขาเข้าไปคนเดียวแต่ก่อนจะเข้าไป  
	"อินเซท  อะจิ (Increuse Agi) เบสซิ่ง (Blessing)" ยูคิร่ายเวทย์อวยพรให้ลูฟี่  เด็กชายผมสีเขียวหันมามองงงๆ
	"กลับมาเร็วๆนะเฟ้ย  ฉันขี้เกียจรอนาน"  พอพูดเสร็จก็หันหลังเดินไปยังโอเอซิสบริเวณนั้น
	"โชคดีนะ"  ไคบอกก่อนจะรีบวิ่งตามยูคิไป
	"เชอะ  พวกบ้าเอ้ย"  ถึงปากจะว่าแต่หน้าของลูฟี่แทบจะกลายเป็นมะเขือเทศอยู่แล้ว  เขาเดินเข้าไปภายในพีระมิดด้านในเป็นเขาวงกตที่ค่อนข้างซับซ้อนวกไปวนมาพอสมควร  แต่เขาก็มีแผนที่ติดตัวมาจึงสามารถหนีเหล่าฝูงค้างคาวกระหายเลือดเข้ามายังสมาคมโจรได้สำเร็จ  เมื่อคุยกับหัวหน้าสมาคมและได้รับภารกิจให้ไปเก็บเห็ดแล้ว  ลูฟี่ก็รีบย้อนกลับมาด้านนอกอีกครั้ง  พอมาถึงข้างนอกเขามองหาไคกับยูคิแต่ทั้งคู่ไม่อยู่ซะแล้วอาจจะไปหาซื้อของแถวนี้ล่ะมั้ง  เขาคิดก่อนจะเดินไปคุยกับชายคนหนึ่งที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูฟาร์มเห็ด  ชายคนนั้นส่งเด็กชายเข้าไปด้านใน  ด้านในเต็มไปด้วยบรรดาเห็นต่างๆ  ทั้งมอสรูมและเพอซั่นมอสรูม เห็ดราที่สามารถพบเห็นได้ตามป่าที่มีอากาศชื้นทั่วไป  สปอร์ (Spore)  เห็ดสีแดงที่กระโดดไปทั่ว  บริเวณหัวมีลิ้นห้อยออกมาคล้ายเด็กตัวเล็กๆใส่หมวกที่มีลิ้นห้อยออกมา  เด็กหนุ่มกระโดดตีลังกาข้ามหัวแล้วฟันกลางหมวกมันไปหนึ่งที  เห็ดตัวนั้นหันมาแล้วใช้ลิ้นฟาดใส่เด็กหนุ่มแต่เขาก็ไวพอที่จะหลบไปด้านหลังมันแล้วใช้มีดแทงเพื่อจบชีวิตของมัน  เห็ดที่ตกลงมาจากมันถูกเก็บใส่กระเป๋าผ้าขนาดเล็ก  เขาเดินไปทั่วฟาร์มเห็ดใช้มีดที่พกติดตัวถอนบรรดามอสรูมทั้งหลายเก็บใส่กระเป๋า  ก่อนจะใช้ปีกผีเสื้อ (Butterfly wing) ที่มีความสามารถย้ายผู้ใช้ไปยังสถานที่ล่าสุดที่ผ่านมาได้  เขาขยี้มันจนละเอียด  แล้วก็วาร์ปออกมาด้านนอกฟาร์มเห็ด  เขากลับเข้าไปในสมาคมโจรอีกครั้ง  นำเห็ดไปให้ยังหัวหน้าสมาคม  หัวหน้าสมาคมจึงทำการลงทะเบียนให้ลูฟี่กลายเป็นโจรฝึกหัดอย่างเต็มตัว
	"ชุดอยู่ห้องถัดไปนะ ไปเปลี่ยนชุดซะแล้วก็ขยันฝึกเข้าล่ะ  โชคดีนะหนุ่มน้อย"  หัวหน้าสมาคมกล่าวพร้อมกับบอกทางให้เด็กหนุ่ม  ลูฟี่เดินไปยังห้องเปลี่ยนชุดที่มีชายคนหนึ่งยืนอยู่
	"มาขอชุดหน่อยครับ"  ลูฟี่บอกชายคนนั้น  ชายคนนั้นยิ้มแล้วหันไปเปิดตู้หยิบชุดสีน้ำตาลชุดหนึ่งออกมา  เขาลองใส่ดูพบว่ามันพอดีกับตัวเขาเลย  ที่แขนเสื้อและคอเสื้อมีขนสัตว์เย็บติดไว้  เนื้อผ้าถูกใช้ผ้าที่บางที่สุดเพื่อสามารถระบายความได้ดีแต่มีความทนทานสามารถสมบุกสมบันได้  ลูฟี่ยิ้มอย่างพอใจ  ยื่นชุดโนวิซให้ชายคนนั้น  ก่อนจะรีบวิ่งออกมาอย่างดีใจ  เมื่อถึงด้านนอกพีระมิดเด็กชายก็ต้องแปลกใจ  เพราะจำนวนคนที่เหมือนจะมารวมกันอยู่ด้านหน้าพีระมิดเต็มไปหมด  
	"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับพี่ชาย"  ลูฟี่หันไปถามทหารคนหนึ่งที่ขี่เปโก้เปโก้ผ่านมา
	"มอนสเตอร์น่ะ  อยู่ดีๆก็ดุร้ายขึ้นแล้วก็บุกเข้าโจมตีเมืองตอนนี้กำลังเตรียมอพยพคนไปยังแอซซาซินกิลด์ (Assasin guild) อยู่  เธอก็รีบไปกับเขาซะสิเร็วๆเข้า"  ทหารคนนั้นบอกแล้วรีบไปรวมกับทหารที่กำลังจัดแถวอยู่  เขาเดินลงไปยังทะเลทรายทิศตะวันตกของเมืองที่เป็นสฟิงซ์  พบว่าบริเวณนี้ถูกจัดให้เป็นสถานที่สำหรับปฐมพยาบาลผู้บาดเจ็บ  บริเวณนี้จึงเต็มไปด้วยเหล่าพระ (Prise) และผู้ช่วยพระ ที่ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญการรักษาด้วยเวทมนต์ที่สุดในมิดการ์ด  รวมถึงเหล่าบรรดาโจรและนักฆ่าที่เชี่ยวชาญเรื่องพิษคอยวิ่งรักษาผู้ที่โดนพิษ  เด็กชายหน้าซีดลงทันทีเมื่อนึกถึงสองเพื่อนรัก  เขารีบวิ่งสำรวจไปทั่วตามบริเวณเต็นผู้ป่วยแต่ก็ไม่พบทั้งไคและยูคิ  เขาก็คิดว่าทั้งสองอาจจะหนีทันหรือไม่ก็อพยพไปแล้วล่ะมั้งทันใดนั้นเองบริเวณภายในตัวเมืองก็เกิดระเบิดขึ้นไฟเริ่มล่ามตามบ้านเรือนควันที่โชยออกมาจากตัวเมือง  ดึงความสนใจจากผู้คนให้หันไปมอง  แต่ทว่าประตูทางเข้าสฟิงซ์ก็มีทหารวิ่งไปรวมตัวกัน  ช่วงบริเวณสะพานแขวนที่ทอดไปยังสฟิงซ์มีปิศาจที่อาศัยอยู่ภายในบุกออกมาบรรดาพลธนูก็ทำหน้าที่สาดธนูใส่ซึ่งทางที่แคบจนแทบจะเรียงหนึ่งนั้นเป็นตัวบังคับอย่างดี ตัวใดที่หลุดรอดจากลูกศรมาได้ก็ถูกดาบถูกหอกผลักตกลงไปยังหลุมลึกไร้ก้น  บรรดาพระทั้งหลายเห็นท่าไม่ดีจึงเปิดประตูมิติเชื่อมไปยังเมืองหลวงและอพยพผู้ป่วยเข้าไป  บริเวณนั้นจึงเต็มไปด้วยประตูมิติและความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อมีปิศาจออกมาจากประตูเมืองทิศตะวันตก  ทหารอีกกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งไปจัดการกับปิศาจบริเวณประตูเมืองทิศตะวันตก  เหล่าผู้ช่วยนักบวชทั้งชายและหญิงเริ่มไล่ผู้คนเข้า
ไปยังประตูมิติ  ลูฟี่หันไปมองนครมอร็อคเป็นครั้งสุดแล้วเดินเข้าไปยังประตูมิติ
จบบทที่ 2 สูญเสียทะเลทรายคมเขี้ยว